‌ امیدواری هیدر بار برای تکرار نشدن ممنوعیت آموزش دختران در سال آینده

هیدر بار، معاون بخش زنان دیدبان حقوق بشر سازمان ملل متحد گفته است امیدوار است که ممنوعیت آموزش دختران در سال آینده تکرار نشود.

خانم بار با نشر پیامی در صحفه‌ی اجتماعی اکس نگاشته است که سال گذشته طالبان حضور دختران را در 20 دسامبر در دانشگاه‌های خصوصی و دولتی و هم‌چنان در 24 دسامبر کار زنان در سازمان‌های غیردولتی را نیز ممنوع اعلام کرد. وی ابراز امیدواری کرد که این روند امسال تکرار نشود.

این ابراز امیدواری در وضعیت صورت گرفته است که طالبان برای بازگشایی نهادهای آموزشی دخترانه هیچ گونه اقدامی نکرده است.

باوجودی که طالبان در ابتدا گفته بودند که ممنوعیت آموزش دختران تا امر ثانی است؛ اما اکنون بیش از دو سال از ممنوعیت آموزش دختران بالاتر از صنف ششم و یک سال از مسدود بودن دانشگاه‌های خصوصی و دولتی می‌گذرد و هنوز هم دختران چشم در انتظار بازگشت به آموزش هستند.

شماری از دانش‌جویان در آستانه‌ی یک سالگی محرومیت از دانشگاه خواستار بازگشایی نهادهای آموزشی هستند.

فوزیه دانش‌جوی دانشگاه پل‌تخنیک می‌گوید که یک‌سال را در خانه با بی‌سرنوشتی سپری کرده است. او، هم‌چنان می‌افزاید که هر روز این یک سال گذشته برایش مانند یک سال سپری شده است.

فوزیه که دانش‌جوی سال سوم دانشگاه بود می‌گوید که اگر طالبان دانشگاه‌ها را مسدود نمی‌کرد، او اکنون از دانشگاه فارغ می‌شد. با وجودی‌که یک سال است دانشگاه نرفته؛ اما هم‌چنان در انتظار بازگشت به درس‌هایش است.

از طالبان می‌خواهد درب دانشگاه‌ها را باز کند؛ از سوی هم از سازمان‌های حقوق بشری و جامعه‌ی جهانی می‌خواهد که دختران را افغانستان را فراموش نکرده و بر طالبان فشارهای لازم برای بازگشایی نهادهای آموزشی را ایجاد کند.« سازمان‌های مختلف باید بر طالبا فشار بیاره که به دختران اجازه بده که به مکتب و دانشگاه بروند.»

ثریا _نام مستعار- دانش‌جوی دانشگاه کابل است. او نیز ابراز امیدواری می‌کند که سال آینده او و خواهرش که هر دو از آموزش باز اند بتواند به درس‌های شان باز گردند.

ثریا هم‌چنان می‌گوید که طالبان دلیل قناعت‌بخش برای ممنوعیت آموزش دختران ندارد. از طرفی هم می‌گوید که از انتظار برای بازگشایی مکتب‌ و دانشگاه خسته شده و تقریبا هر روز را چشم به راه امرثانی طالبان است که به آنان اجازه آموزش را بدهد. « دیگه دوست ندارم خواهرم را پریشان ببینم. دوست ندارم دختر همسایه و دیگه دخترا را طوری ببینم که این‌ها منتظر ای باشند که گویا فردا و فردا به مکتب می‌روند؛ ولی این فردا نمی‌رسه.»

در همین حال، شماری از فعالان حقوق زن می‌گویند تا زمانی که فشار حداکثری بر طالبان از وارد نشود، آنان هرگز به حقوق اساسی و انسانی زنان حرمت نخواهد گذاشت.

مریم معروف آروین، فعال حقوق زن می‌گوید که مردم افغانستان و جامعه‌ی جهانی با فعالیت‌های اعتراضی متفاوت، طالبان را مجبور به رعایت حقوق بشری به ویژه حقوق زنان و دختران کنند تا طالبان بدون هیچ تغییری در نظام آموزشی به آنان اجازه آموزش‌های عالی را بدهند.

خانم آروین هم‌چنان از تداوم این وضعیت هشدار داده و می‌گویند در وضعیتی که زنان هر روز بیش‌تر از پیش سرکوب شده و حقوق و آزادی‌های اساسی آنان سلب شود؛ بر آینده تمام افغانستان تاثیر منفی خواهد گذاشت. « تهداب اجتماعی افغانستان را آسیب‌پذیر می‌سازد و بدون شک اگر این روند ادامه پیدا کند؛ افغانستان فردا و زنانی که در آینده افغانستان خواهد بود به شدت وضعیت‌شان شکننده‌تر نسبت به وضعیت امروز خواهد بود.»

طالبان در ابتدا به دختران بالاتر از صنف ششم اجازه‌ی آموزش را ندادند و در پی آن در 29هم قوس 1401 در طی فرمانی به دانشگاه‌های خصوصی و دولتی دستور مسدود شدن دانشگاه‌ها را به روی دختران اعلام کردند.