ادامه‌ی ممنوعیت آموزش در افغانستان؛ دومین سال تعطیلات بی‌پایان مکتب‌های دخترانه

امروز (دو‌شنبه، ۲۷ سنبله) دومین سالگرد بسته ماندن مکتب‌های دختران بالاتر از صنف ششم در افغانستان است.

شماری از دانش‌آموزان می‌گویند که صبر آنان لب‌ریز شده است و این‌ دختران خواهان بازگشایی بی‌درنگ مکتب‌های خود استند.

تمنا دانش‌آموز صنف هفتم بود، می‌گوید پدرش از ولسوالی غورماچ بادغیس بخاطر تحصیل وی و خواهرانش به شهر آمد اما شهر‌ها را طالبان گرفتند و با بستن مکتب‌ها رویای دختران را دزدیدند.

در حالی که بغض بسته ماندن مکتب‌ها و بازگشت به قریه گلونش را گرفته بود می‌گفت: “پدرم ما را از قریه به شهر برده بود. در شهر به مکتب جدید شامل شدیم و درس‌ها را آغاز کردیم. خیلی خوشحال بودیم. ما سه خواهر تصمیم داشتیم درس بخوانیم و آدم‌های بزرگی شویم. اما با آمدن این‌ها مکتب‌ها بسته شد و پدرم دوباره ما را به قریه آورد. حالا حرف همه این است، شوهر کنید تا هم خودتان بی‌غم شوید هم ما، من و خواهرانم تصمیم داشتیم از یک قریه‌ی کوچک در آسمانی پرواز کنیم که یادمان برود در کجا با چه سختی‌هایی زندگی می‌کردیم، دوست داشتم روزی بازوی دخترانی شوم که در افغانستان از درس محروم‌اند، اما امروز خودم یکی از آن‌ها هستم.”

مینا دانش‌آموز دیگری‌ست که صنف دهم بود. او از این‌که دو سال نتوانست به مکتب برود، افسرده است.

می‌گوید که: “۲۷ سنبله خاموشی همه جا را فراگرفت. بغض داشتم و بی‌صدا اشک‌هایم جاری شده بود. مادرم گفت طالبان دختران را اجازه نمی‌دهند درس بخوانند. اگر مکتب‌ها باز می‌بود من امسال از صنف دوازدهم فارغ می‌شدم و وارد دانشگاه می‌شدم، ولی در دو سال گذشته از رفتن به مکتب باز ماندم. با بسته شدن مکتب‌ها دچار افسردگی شدید شدم و هیچ امیدی برای زندگی در افغانستان ندارم، احساس میکنم زندانی طالبان شده‌ام.”

از سوی هم فعالان حقوق زن سکوت جهان در برابر محرومیت دختران از رفتن به مکتب را شرم آور و غیر انسانی می‌خوانند.

فرشته ستانکزی، فعال عرصه حقوق زن، درباره مکتب‌های دختران گفت: “به امید اینکه حکومت طالبان هرچه زودتر تصمیم گرفته و به حق و حقوق نیم پیکر جامعه توجه کنند و درهای بسته شده معارف را هرچه زودتر برای بانوان باز کنند.”

مریم معروف آروین فعال حقوق زن می‌گوید: “با این‌که در دو سال گذشته فعالین مدنی و حقوق رن در حرکت‌های اعتراضی تلاش گردند که برای تامین حق تحصیل و بازگشایی مکتب‌های دخترانه حداقل حق شان را ادا کنند، اما متاسفانه با این که این صداها شنیده نشد بلکه هر‌روز زنان افغانستان هر روز از حقوق و ازادی‌های خود محروم شدند..”

از سوی هم آنتونیو گوترش، دبیرکل سازمان ملل متحد، هم‌زمان با دوساله‌گی محرومیت دختران بالاتر از صنف ششم در افغانستان از آموزش می‌گوید که این اقدام طالبان نقض غیرقابل توجیه حقوق بشر است.

گوترش امروز در صفحه ایکس خود نوشته است که محرومیت دختران از آموزش در افغانستان، صدمه‌های درازمدت به همه کشور وارد می‌کند.

وی افزوده است: “امروز دو سال از ممنوعیت حضور دختران در مکتب‌های متوسطه و لیسه در افغانستان می‌گذرد. دختران به مکتب تعلق دارند. اجازه دهید دوباره وارد شوند.”

دو سال پیش در روز ۲۷ ماه سنبله سال ۱۴۰۰ پس از یک وقفه کوتاه مکتب‌ها باز شدند، اما در این روز به دختران مکتب‌های متوسط و لیسه اجازه داده نشد که به مکتب بروند.

هرچند طالبان می‌گویند که این ممنوعیت دایمی نیست و در صورت فراهم شدن زمینه درست آموزش، دختران بالاتر از صنف ششم دوباره به مکتب برخواهند گشت، اما با گذشت دو سال از محرومیت دختران از حق آموزش در افغانستان، ظاهراً طالبان کاری در بخش فراهم‌سازی زمینه آموزش به آنان نکرده‌اند.