کمبود پرسونل نسایی‌ولادی برای زنان در نقاط دور هرات

شماری از زنان در هرات از نبود پرسونل صحی در هرات شاکی هستند، آنان می‌گویند که زنانی که در نقاط دور هرات زنده‌گی‌ می‌کنند دسترسی کاملی به پرسونل صحی ندارند.

حبیبه یک تن از زنانی‌ است که از ولسوالی ادرسکن هرات که یکی از ولسوالی‌های دور این شهر است برای مراجعه به شهر امده است.

او بیان می‌دارد که پس از چندین روز درد کشیدن و طی کردن سه  ساعت مسیر طولانی، او توانسته که به شهر بیاید.

“بسته بودن مراکز صحی و کمبود داکتر و قابله خیلی ما را نگران کرده و اکثر ما زنانی که حامله هستیم مجبوریم یک کسیر خیلی طولانی را طی کنیم و به شهر بیاییم اگر مریض باشیم بیشتر مریض می‌شویم و اگر یکی مردنی باشد با همین مشکلات با کودک اش می‌میرد.”

حبیبه همچنان بیان می‌دارد که کمبود قابله‌ی زن در روستاها موجب این شده است که زنانی که وضعیت وخیمی در زایمان دارند؛ به دلیل نبود قابله و دارو فوت کنند.

“قابله‌ی مسلکی نیست، فقط چندتا دایه است که اونا هم خیلی نمی‌فهمند باید چکار بکنند اکثر زایمان‌های که در خانه‌ها می‌شود، بعد از زایمان یک مشکلی به مادر ایجاد میشه حتمن چون این دایه‌ها چیزی را از زایمان نمی‌فهمند.”

در حین حال، وجیه باشنده‌ی ولسوالی کشک‌کهنه است او می‌گوید که سال گذشته به دلیل نبود داکتر قابله عمه خود را از دست داده است.

وجیه بیام می‌دارد که کلنیک محلی برای آنان توصیه کرده است که هرچه عاجل‌تر‌ مریض را به مرکز برسانند اما به دلیل طولانی بودن مسیر مریض جان باخته است.

“داکتری که به محل ما بود توصیه کرد که ببرین او را به شفاخانه‌ی حوزه‌وی اما وقتی ما بردیم به مسیر راه بودیم که عمه مه از شدت خونریزی زیاد؟ فوت کرد.”

از سوی دیگر گزارش‌های مراکز صحی در هرات نشان می‌دهد که نبود کلنیک در اکثر نقاط دور در این ولایت، موجب شده است که میزان مرگ و میر مادران در این ولایت بالا برود.

داکتر حمیده جعفری، یک تن از داکتران متخصص می‌گوید گزارش‌ها از مراکز صحی افغانستان نشان می‌دهد که آمار مرگ و میر مادران هنگام ولادت به‌ویژه در نقاط دور که زنان حامله دسترسی کاملی ندارند؛ روز به روز در حال افزایش است.

او بیان می‌دارد: «پس از سقوط جمهوریت، متاسفانه سکتور صحت با کمبود بودجه مواجه گردید و طوری که به جریان هستید اکثر مراکز نیز بسته شد و‌ تعدادی هم که باز است، معاش قابله‌ها و پرسونل صحی به حد زیادی در انجا کاهش یافت و این باعث شد تا قابله‌ها یا کشور را ترک کنند و یا خانه نشین شوند. که همین موضوع می‌تواند آمار مرگ و‌ میر مادران را افزایش دهد.»

حدود دو هزار مرکز صحی در افغانستان به کمک نهادهای بین‌المللی حمایت می‌شد که با توقف کمک‌ها اکثر این مراکز مسدود شدند و تعدادی هم باز هستند از امکانات کافی برای رسیده‌گی به مراجعین برخوردار نیستند. 

علاوه بر این، طالبان تداوی بیماران زن توسط داکتران مرد را منع قرار داده اند که بر مشکل افزوده است.

قبل از این نیز سخنگوی وزارت صحت عامه‌ی‌ طالبان‌گفته بود که عدم مراجعه‌ی زنان باعث افزایش مرگ و میر شده است. 

داکتر شرافت زمان، سخنگوی وزارت صحت عامه طالبان می‌گوید که مراجعه نکردن خود زنان باردار به مراکز صحی به دلیل سنت‌ها، یکی از عوامل عمده مرگ و میر مادران در هنگام زایمان است.

او می‌گوید: «به اساس سروی سازمان صحی جهان از هر صد هزار مادر در افغانستان ۵۳۸ تن آنها در هنگام ولادت جان خود را از دست می‌دهند. این آمار ممکن در برخی مناطق پایین‌تر و در برخی از مناطق بیشتر از این باشد.»

سخنگوی وزارت صحت طالبان ادامه می‌دهد: «از جمله ۴۰۰۰ کلینیک موجود در افغانستان ۴۰ فیصد آن به دلیل نبود امکانات صحی غیر فعال بود، اما حالا تلاش می‌کنیم تا کلینیک‌های غیرفعال را دوباره احیا نماییم تا خدمات صحی به مردم ارایه شود.»

این مشکلات در حالی ایجاد می‌شود که به‌گفته‌ی مردم پس از روی کار آمدن طالبان در افغانستان و افزایش محدودیت‌ها به روی زنان، اکثر نهادهای حامی بین‌المللی کمک‌های خود را به روی افغان‌ها قطع کردند که این موضوع باعث مشکلات زیادی به‌ویژه برای زنان شده است.