آغاز سال آموزشی مناطق گرمسیر افغانستان؛ دختران دانش‌آموز همچنان خانه نشین اند
سال آموزشی ۱۴۰۲ در مناطق گرمسیر فراه، نیمروز، هلمند، ننگرهار، پکتیا، پکتیکا، خوست و لغمان بدون حضور دانش‌آموزان دختر آغاز شد.
وزارت معارف طالبان روز گذشته با نشر پستی در پلتفرم ایکس از آغاز سال جدید آموزشی در مناطق گرمسیر خبر داد، اما در مورد زمان بازگشایی مکتب‌های دخترانه لیسه، همچنان چیزی نگفت.
۷۱۶ روز می‌شود ۲.۵ میلیون دختر در افغانستان از آموزش بازماندند. این دانش‌آموزان نگران آینده‌ی شان بوده و می‌گویند بدون انگیزه‌اند و به مشکلات روحی و روانی دچار شدند.
مینه دانش‌آموز صنف نهم مکتب در فراه بود، می‌گوید تنها انگیزه زندگی وی و دوستانش رفتن به مکتب بود.
وی می‌افزاید: “از وقتی مکتب‌ها بسته شده دو سال است با این ممنوعیت کنار نیامدم و هر رور فکر میکنم باید آماده شوم و مکتب بروم، انسان هیچ‌گاه نمی‌تواند از سلب حقوق انسانی‌اش چشم پوشی کند، روز گذشته مکتب‌ها برای پسران شروع شد ولی ما دختران با چشمان پر اشک فقط نگاه کردیم. مکتب تنها امید و انگیزه زندگی برای من، دوستانم و مطمینا تمام دانش‌آموزان بود، از حکومت میخواهم دست از تصمیم‌های بدوی و دوران جاهلیت بردارند و اجازه بدهند خواهران شان و دختران نیز درس بخوانند.”
سونم هم‌چون مینه دانش‌آموز صنف نهم در یکی از مکتب‌های نیمروز است. می‌گوید اینکه برادرانش اجازه تحصیل دارند و خودش از تحصیل بازمانده برایش سخت تمام می‌شود و روز‌هایش را تاریک ساخته است.
به گفته‌ی او: “من و دو برادرم باهم مکتب میرفتیم، آن‌ها در حال تمام کردن مکتب هستند ولی من همچنان صنف نهم و در انتظار مکتب. این انصاف نیست و خداوند در هیچ کلام و کتابی چنین چیزی به دختران روا نداشته است، زندگی ما سیاه شده من هر روز یادم می‌آید دخترم و محروم از حقوق خود اشک میریزم و فکر میکنم دو سال است زندگی ما شب شد و دیگر خورشید روی خانه‌ی دختران دانش‌آموز نتابید.”
عدم حضور دختران دانش‌آموز پسران را نیز ناراحت و نگران ساخته است.
مهدی برادر سونم و دانش‌آموز صنف یازدهم می‌گوید آرزو دارد یک‌بار دیگر لبخند واقعی را در چهره‌ی خواهرش ببیند.
می‌گوید که: “ خداوند حقوق زن و مرد را در آموزش و تحصیل یکسان کرده، یک پسر در قسمت آموزش هیچ حقی بیشتر از دختران ندارد، ازینکه می‌بینیم خواهرم همیشه ناراحت و نگران است تمام خانواده نگران هستیم و آرزو دارم مکتب‌ها بروی دختران باز شود و یک‌بار دیگر لبخند واقعی را در چهره‌ی خواهرم ببینم.”
در همین حال فعالان حقوق زنان می‌گویند ادامه‌ی بی‌سرنوشتی دختران دانش‌آموز و دانشجو، معارف و تحصیلات عالی در افغانستان را دچار فاجعه‌ی جبران ناپذیر خواهد کرد.
شبنم ستانکزی فعال حقوق زن می‌گوید: “طالبان حقوق بشری افغان ها به‌ویژه زنان را گروگان گرفته و آن‌ها را به حاشیه کشیده‌اند. آن‌ها دو سال می‌شود که دختران را از درس کشیدند، ای بسیار یک عمل غیر منطقی، فاجعه‌بار و عملا گروگان گیری زنان است. صدای ما را هیچکس نمی‌شنود، دو سال می‌شود فریاد می‌زنیم تحصیل، نان، کار، آزادی ولی روز به روز مقید شده می‌رویم. تا چی وقت دختران جوان ما افسرده و منزوی شدند نه جامعه جهانی کاری کرده می‌تواند نه سازمان ملل یا هیچ نهاد دیگری، باید طالبان این را قبول کنند که بدون مشارکت زنان ادامه‌ی حکومت بهبود وضعیت اقتصادی و اجتماعی، امکان پذیر نیست و اگر ادامه هم داشته باشد با مردمان که از گرسنگی دست به هر کاری خواهند زد باید حکومت کنند.”
این درحالیست که مقام‌های طالبان بار‌ها از کار روی طرح بازگشایی مکتب‌ها خبر داده‌اند اما تاکنون در مورد این طرح و زمان بازگشایی مکتب‌ها چیزی نگفته اند.
وزارت داخله‌ی طالبان در صفحه‌ی ایکس این وزارت نوشته است که سراج‌الدین حقانی سرپرست وزارت داخله‌ی طالبان، در نشست با هیات سازمان همکاری اسلامی از آنان خواست تا در مورد تحصیل دختران صبر کنند و با توجه به شرایط این مشکل حل خواهد شد.
این درحالیست که در دو سال پسین علی‌رغم درخواست‌ها و واکنش‌های بسیار مبنی بر بازگشایی مکتب‌ها بروی دختران، طالبان همچنان سکوت اختیار کرده و به هیچ پرسشی در مورد بازگشایی درب مکتب‌ها پاسخگو نیستند.
