ورلد ویژن: ۳.۴ میلیون نفر در افغانستان در معرض گرسنگی شدید قرار دارند؛ زنان و کودکان بیشترین آسیب را می‌بینند
یک گزارش تازه از وضعیت امنیت غذایی و تغذیه در جهان نشان می‌دهد که در حال حاضر ۲۵۸ میلیون نفر در جهان با گرسنگی حاد مواجه اند.
نهاد مدد رسان ورلد ویژن گفته است همه‌گیری ویروس کرونا، تغییرات اقلیمی، تورم بالا، افزایش بهای مواد اولیه به بلند‌ترین سطح در ده سال گذشته، از عوامل عمده‌ی افزایش نا امنی غذایی در‌جهان هستند.
این نهاد افزوده که تعداد افراد درگیر با نا امنی غذایی در حال افزایش است و ۳.۱ ملیارد نفر نمی‌توانند به غذای سالم دسترسی داشته باشند.
گزارش با اشاره به اوضاع بحرانی بشری در افغانستان گفته است به دلیل سه سال خشک‌سالی، افزایش فقر و جنگ‌های چهل ساله اکنون نیاز به کمک‌های بشردوستانه در کشور در بالاترین حد خود قرار گرفته است.
به گفته‌ی این سازمان از میان ۱۷.۲ میلیون نفر در افغانستان ۴۰درصد آنان با نا امنی غذایی مواجه بوده و از این میان ۳.۴ میلیون نفر در درجه حاد نا امنی غذایی به غذا دسترسی ندارند.
گزارش افزوده است به دلیل شکاف بودجه‌ی ۱.۳ ملیارد دالری کمک‌های بشردوستانه در افغانستان، دسترسی مردم به کمک‌های بشردوستانه کاهش یافته و ۲۶۲ مرکز صحی مجبور به توقف ارائه خدمات شده‌اند.
در‌همین حال شماری از شهروندان کشور به ویژه زنان بیکار و سرپرست خانواده می‌گویند نرخ گرسنگی در میان مردم افزایش یافته و تعداد زیادی از آن‌ها به سه وعده غذای سالم دسترسی ندارند.
با معصومه که در یکی از موسسات خارجی هم‌چون صفا کار مصروف کار بود هستم او می‌گوید شوهر و برادرش در ولسوالی شیندند هرات در جنگ با طالبان کشته شدند و خودش نیز پس از تغییر رژیم بیکار شده و سرپرستی دو خانواده هشت و نه نفری را بر عهده دارد.
وی‌می‌افزاید: “ شوهرم از سوی طالبان ۱۵ مرمی خورده بود، جسد برادرم بعد از پانزده روز از کوه‌ها پیدا شد، سرپرست دو خانواده هستم، طالبان بدبخت مان کردن کم نبود که وقتی امدند بیکار هم شدم، مسوولیت نان شب و روز ۱۷ نفر به دوش مه است و اگر یک وعده نان بخوریم سه چهار وعده‌ی دیگر گرسنه هستیم.”
تعداد دیگر از زنان سرپرست خانواده که کار و بار شان توسط طالبان ممنوع شده است می‌گویند که طالبان مردم را مجبور ساخته اند به نام اسلام شب‌ها و روزها را گرسنه بخوابند.
با سکینه زن آرایش‌گر وارد سالون آرایش‌گری اش می‌شوم، او بعد از دستور اخیر طالبان مجبور شد که پس از ۶ سال، آرایشگاه خود را در مرکز هرات جمع کند.
آرایشگاهی که تنها منبع درآمد او و دیگر اعضای خانواده‌اش بود و حالا طالبان با بستن آرایشگاه‌های زنانه منبع درآمد او را قطع کرده‌اند.
وی می‌گوید که: “در یک ماه گذشته حتا یک افغانی پول هم نداشتم و نتوانستم کرایه خانه و پول اب و برق را بپردازم، یک ماه است که کرایه خانه خود را نداده‌ام. مادر و پدرم مریض هستند و خواهرم سن اش کم است. نه نانی برای خوردن دارم نه پولی تداوی پدر و مادرم، همه این ها بخاطر تصمیم‌های اشتباه طالبان است.”
در عین حال آگاهان اقتصادی می‌گویند که ادامه بی‌کاری، کاهش عواید داخلی و خارجی و دیگر محدودیت‌ها و نبود امکانات، اثرهای ناگواری را در پی خواهد داشت.
زمری بشردوست اگاه اقتصادی می‌گوید که: فاجعه بشری در جهان بخصوص در بخش گرسنگی فقر و آفاتی که در نتیجه نا امنی عذایی به میان آمده این بسیار وسیع است، ۸۲۵ میلیون انسان در جهان گرسنه است و کشور هایی که رو به گرسنگی می‌رود افزایش یافته و تعداد شان به ۱۲۰ کشور رسیده.”
به بیان او افغانستان یکی از بدترین کشور‌ها برای عموم مردم‌اش مخصوصا زنانی که سرپرست خانواد‌ه‌های خود هستند؛ می‌باشد.
این در‌حالی‌ست که چندی پیش صلیب سرخ گفته بود بیشترین افراد نیازمند به کمک‌های بشردوستانه در افغانستان، زنان و کودکان هستند اما به دلیل کمبود بودجه، کمک‌های بشردوستانه به این قشر کاهش یافته است.
