روزهای خانه‌نشینی زنان؛ نگرانی زنان شاغل در هرات

پس از فرمان طالبان در مورد ممنوعیت کار زنان در کشور به ویژه کارکنان موسسات خصوصی، شمار زیادی از زنان را بیکار و شمار دیگری را نگران کرده است. این زنان می‌گویند که حاکمیت طالبان در کشور موجب شده که تمام زنان حق و حقوق شان را از دست بدهند.

ازین میان زنان شاغل و زنانی‌که سرپرست خانواده‌های خود بودند؛ بیشترین آسیب را مواجه شده‌اند.

نادیه رسولی(نام مستعار)، یک تن از کارمندان موسسات خارجی بود او که سرپرست خانواده‌‌ی هفت نفری بود در حال حاضر بیکار است و او مجبور شده که برای بدست اوردن پول روزانه در یکی از کلنیک‌های هرات آشپزی کند.
نادیه بیان می‌دارد که طالبان با ممنوعیت کار زنان زنده‌گی تمام زنان افغان را به چالش کشاندند.

“من وقتی که به موسسات کار می‌کردم خیلی موفق بودم و می‌توانستم که از خانواده‌ی خود سرپرستی کنم اما پس از ممنوعیت کار زنان در افغانستان من دیگر نتوانستم مثل قبل کار کنم، کار ما بیشتر پروژه بود اما پس از ممنوعیت کار ما پروژه‌ها بسته شد، منم از روی مجبوری امدم به این کلنیک آشپزی می‌کنم.”

نادیه می‌گوید که او از ناچاری و جهت سیر کردن شکم اولادهای خود آمده در این کلنیک کار می‌کند.

“من خیلی گاهی حس بدی دارم نسبت به شغل فعلی خود و گاهی فکر می‌کنم دیگر نمی‌توانم مثل قبل با یک معاش خوب با فرزندان خود خوب زنده‌گی کنم و تمام چیزهای که می‌خواهند برای شان فراهم کنم.”

جمیله عروض یک تن دیگر از زنانی‌ است که در گذشته به موسسات کار می‌کرده اما او نیز فعلا برای این‌که بیکار نباشد به یکی از کارگاه‌های خیاطی مصروف به کار است.

بانو جمیله که به موسسات خارجی به موقعیت‌های بلندی کار می‌کرده بیان می‌دارد که به او سخت تمام می‌شود که فعلا نمی‌تواند کار کند.

“من از زمانی‌که بیکار شدم و پروژ‌ه‌های که ما کار می‌کردیم بسته شد، واقعا حس ناراحتی خیلی عمیقی دارم و گاهی برایم این بیکاری و بی‌پولی خیلی سخت تمام می‌شود.”

جمیله هم‌چنان بیان می‌دارد که او در حال حاضر در یک وضعیت بد اقتصادی بسر می‌برد و این موضوع تبدیل به چالش و مشکل بزرگی به زنده‌گی وی شده است.

“گاهی که طفلک‌هایم می‌گویند که برای ما پول بده و من ندارم خیلی برای من سخت تمام می‌شود چون در گذشته هر انچیزی که آنان می‌خواستند من به دسترس آنان قرار می‌دادم اما فعلا پول کافی ندارم که برای آنان بدهم، این برای من خیلی سخت تمام می‌شود.”

از سوی دیگر فعالان حقوق‌ زن می‌گویند که طالبان با خانه‌نشین کردن زنان بحرتن اقتصادی را در افغانستان دامن می‌زنند.

مریم یوسفی یک تن از فعالان حقوق زن بیان می‌دارد که طالبان در پی محو حضور زنان در جامعه هستند.

“همین فعلا هم ما در یک بحران اقتصادی جدی قرار داریم ولی طالبان تاهنوز هم در تلاش خانه‌نشین کردن زنان هستند و این می‌تواند چند سال بعد خیلی تاثیر بدی روی حضور زنان در جامعه و اقتصاد کشور بگذارد.”

این درحالی‌ست که در ماه دسمبر سال گذشته وزارت اقتصاد طالبان در مکتوبی به نهادهای غیردولتی داخلی و خارجی دستور داده است تا وظایف کارمندان اناث را تا اطلاع بعدی متوقف سازند. در نامه این وزارت که به گونه گسترده در رسانه‌های اجتماعی دست به دست می شود، به این نهادها هشدار داده شده است که در صورت تعلل در تطبیق این دستور، جواز فعالیت این نهادها که از سوی این وزارت صادر شده است، لغو خواهد شد.

سخنگوی وزارت اقتصاد صحت این مکتوب را تایید کرده است. این کار وزارت اقتصاد طالبان واکنش‌های زیادی را در پی داشت چنان‌که ایالات متحدۀ امریکا، سازمان ملل متحد و اتحادیۀاروپا در واکنش به ممنوعیت کار زنان در مؤسسات توسط طالبان گفته‌اند، این تهدیدی برای کمک‌های بشردوستانه است.

ویندی شیرمن، معاون امور خارجه نیز در تویترش نگاشته بود که “این فرمان، غذا و مراقبت‌های صحی را برای بسیاری از نیازمندان افغان در معرض خطر قرار می‌دهد. این گام‌ها تأثیر مهم بر روابط طالبان با جهان خواهد داشت.”