طالبان سیاحت نه فرض است نه واجب؛ زنان می‌گویند حق زندگی داریم
افزایش محدودیت‌های اماکن سیاحتی بر زنان؛ سیاحت نه فرض است نه واجب
در ادامه حذف سیستماتیک زنان از جامعه، ممنوعیت رفتن زنان و دختران به بند امیر در بامیان، با موجی از واکنش‌ها رو به رو شده است.
روز گذشته خالد حنفی، سرپرست وزارت امر به معروف و نهی از منکر طالبان، در سفری به بامیان اعلام کرد که زنان اجازه رفتن به بند امیر بامیان را ندارند.
او در یک نشست در میان شماری از ساکنان بامیان گفت که نیروهای امنیتی طالبان، علمای دینی و کارکنان وزارت امر به معروف و نهی از منکر، باید مانع ورود زنان به پارک ملی بند امیر شوند و سیاحت نه فرض است نه واجب.
برخی از زنان و دختران می گویند که طالبان با گذشت هر روز می‌کوشند که زندگی را بر زنان افغانستان تلخ تر بسازند و تمامی آزادی‌های فردی زنان آنان را نابود کرده‌اند.
زنان و دختران بامیانی می‌گویند که از این همه محدودیت‌ها خسته شده اند.
شهربانوی ۱۸ ساله باشنده مرکز بامیان می‌گوید زنان زیادی از دیگر ولایت‌ها برای دیدن بند امیر میامدند و این مکان برای وی و سایر بامیان نشینان مکان تخلیه روحی و‌فراموش کردن شرایط دشوار بود.
وی افزود: “این همه محدودیت بالای خانم‌ها تا به کی؟ خسته شدیم، مکتب‌ها بند، دانشگاه‌ها بند، حمام‌ها بند، حتی ارایشگاه‌ها بند تا کی این همه ظلم، خواست ما از جامعه جهانی این است که طالبان را به رسمیت نشناسند.”
شمار دیگر از دختران نیز می‌گویند طالبان به بهانه‌ی دین و شرعیت، در پی حذف زنان هستند.
محبوبه باشنده بادغیس می‌گوید که: “روز به روز محدودیت‌های طالبان در برابر زنان بیشتر شده می‌رود و این کار شان باعث میشه که خانم ها منزوی تر شوند، از نگاه اسلام نه رفتن خانم‌ها به مکان‌های تفریحی هیچ مشکل شرعی ندارد و با وضع کردن محدودیت‌های که قبلن هم وجود داشته، خانم‌ها بدون محرم به مکان‌های تفریحی نمی‌رفتند، و‌به نظرم این‌ها بهانه‌هایی است که طالبان می‌خواهند که خانم‌ها را از سطح جامعه حذف کنند.”
سمیه نیز هم‌چون مرسل از وضع محدودیت‌های روز افزون انتقاد دارد، وی می‌گوید که: “به ادامه محدودیت‌های که برای خانم‌ها وضع شده بود، این‌بار طالبان رفتن به بند امیر را برای خانم‌ها منع کردند و با این کار خود هیچ توجیه هم ندارند و روز به روز خانم‌ها محدود تر می‌شوند.”
با این حال، فعالان حقوق زن می‌گویند که گروه طالبان نه تنها با تفریح، خوشحالی و شادمانی زنان بلکه با هرچیزی که مربوط به زنان شود مخالف هستند.
مینا جامی فعال حقوق زن می‌گوید که: “ممنوعیت حضور زنان در پارک ملی بندامیر و سایر مکان های تفریحی، نشان می دهد که: “اندیشه، باور و مکتب فکری طالبان تا چه اندازه ضد زن است، طالبان صلاحیت عادی ترین امور زندگی را از زنان افغانستان گرفته اند‌و دشمنی پایان ناپذیر با زنان این کشور را آغاز کرده اند.”
بند امیر در ولایت بامیان در مرکز افغانستان، در سال ۲۰۰۹ به عنوان نخستین پارک ملی نامگذاری شد و یکی از جاذبه‌های گردش‌گری مهم است. تا پیش از روی کار آمدن حکومت طالبان، سالانه هزاران نفر از گردشگران داخلی و خارجی به این بند سفر می‌کردند، اما پس از این تنها مردان و گردشگران خارجی شامل گردشگران زن، اجازه بازدید از این مکان را دارند.
