یافته‌های صلیب سرخ: بیشتر نیازمندان به کمک‌‌های بشردوستانه و بیماران زنان و کودکان هستند

در ادامه گزارش ها از وضعیت بحران بشری در افغانستان، کمیته بین‌المللی صلیب سرخ گفته است که ۵۵ درصد مردم افغانستان به کمک‌های بشردوستانه نیاز دارند.

این کمیته در‌ گزارشش از شش ماه نخست ۲۰۲۳، گفته است که تحریم‌های اقتصادی بر افغانستان وضعیت وخیم در این کشور را عمیق تر کرده است.

این نهاد گفته است بیشتر نیازمندان به کمک‌های بشردوستانه و بیماران نیازمند برای کمک‌های بهداشتی زنان و کودکان هستند.

به گفته‌ی این نهاد: “ ۵۸۱هزار و ۵۴۸ بیمار که بیشتر‌ آنان زنان و کودکان هستند مراقبت‌های صحی اولیه را در ۴۷ مرکز بهداشت جمعیت هلال احمر افغانستان که توسط صلیب سرخ حمایت می‌شود دریافت کردند.”

پس از تسلط دوباره طالبان بر کشور، بیکاری، سیستم بهداشتی ضعیف، شکاف‌ها در سیستم بهداشتی، آموزش، انرژی و خدمات عمومی از عوامل وخیم شدن اوضاع بشری در افغانستان است.

این مشکلات چالش‌های زیادی برای ملیون‌ها تن به ویژه زنان ایجاد کرد.

فهیمه باشنده هرات، یکی از ملیون‌ها زن سرپرست خانواده است که پس از تسلط طالبان به دلیل فقر و گرسنگی پنج فرزندش راه مهاجرت در پیش گرفت اما اکنون دوباره به کشور بازگشته و از اوضاع سخت زندگی و سفره‌ی خالی‌اش حکایت می‌کند.

می‌گوید که: “بدبختی و مشکلات بسیار زیاد است، بخاطر فقر اقتصادی ایران رفتیم ولی چیزی نشد، تمام زندگی خود را فروختیم و رفتیم، آنجا هم چیزی دستگیر ما نشد، بدبختی زیاد‌تر شد، گرانی است، بدبختی است، گذران کردن زندگی سخت شده است، خیلی مشکلات را دیدیم و هنوز هم حل نشده، برق نیست، کرایه خانه بالا است، زندگی و کار و بار نیز وجود ندارد. ما فقط نفس می‌کشیم زندگی نمی‌کنیم.”

هم‌چون فهیمه ملیون‌ها تن به ویژه زنان در افغانستان از مشکلات اقتصادی، بهداشتی و دسترسی نداشتن به نیاز‌های اولیه زندگی شکایت دارند.

ماه‌گل باشنده‌ی هرات و مادر خانواده هفت نفری است، می‌گوید که: “هفت نفر فامیل هستیم، دختران هستند به خانه وظیفه ندارند به خانه نشسته هستند، یک کارت کمک دریافت کردیم از آن کارت هم چند دور برای ما کمک شد بعدا کمک‌ها هم قطع شد، دیگر برای ما نه دولت کمک کرد نه دیگر کسی، قبلن دخترانم کار می‌کردند وضعیت زندگی بهتری داشتیم، حالا ما هستیم و فقر و بیچاره‌گی.”

عزیزه باشنده ولسوالی اوبه هرات است، وی می‌گوید که در کنار مشکلات اقتصادی که گریبان‌گیر مردم است، دسترسی به خدمات بهداشتی و حتی آب آشامیدنی بهداشتی برای مردم این ولسوالی تبدیل به چالش بزرگ شده است.
وی افزود: “افغانستان کشوری است که مشکلات زیادی دارد، ما میخواهیم کمک‌های زیاد تر شود، بخاطر اینکه ما دسترسی بیشتر داشته باشیم، بخش صحی بخصوص خانم‌های که دسترسی ندارند بتوانند دسترسی بیشتر داشته باشند، آب برای خوردن وجود ندارد و همه مخصوصا زنان و اطفال که به این خدمات دسترسی ندارند دچار مریضی‌ها و مشکلات زیادی هستند.”

پس از تسلط دوباره طالبان بر کشور، فقر و بیکار و در پی آن نیاز به کمک‌های بشردوستانه به‌شدت افزایش یافت.
شماری زیادی از نهادهای بین‌المللی کمک‌رسان از کاهش کمک‌ها به دلیل کمبود بودجه هشدار دادند و در پی آن بحران بشری در کشور به وخامت گرایید.