آرمان‌های به‌گور رفته‌ی آراییدن تازه‌ عروسان

پس از ممنوعیت تحصیل و کار به روی زنان، این بار طالبان با صادر کردن فرمان منع کار آرایش‌گران صدها خانم آرایش‌گر را از کار بیکار و درحین حال آرامان‌های تازه عروسان را به گور کرده اند.

در یکی از رستورانت ها با طوبی که تازه عروس است نشسته هستیم، قرار است که یک ماه بعد در یکی از تالارهای هرات عروسی وی با پسر کاکا اش شود، برای من از آرمان های روز عروسی خود قصه می‌کند، می‌گوید که دوست داشت مانند دیگر عروس‌های که در گذشته عروسی می‌کردند او هم عروسی کنند.

می‌گوید از زمانی که طالبان فرمان بسته شدن آرایشگاه‌ها را داده‌اند؛ وی نا امید شده و نمی‌تواند که مانند تازه عروس به محفل خود ظاهر خود را آراسته کند.

“وقتی خبر شدم واقعا ناامید شدم و افسوس خوردم که چرا از اوایل من نتونستم که مجلس خود را بگیرم تا این تمام ارایشگاه‌ها بسته شود و من نتوانم بروم و ظاهر خود را آراسته کنم.”

طوبی یک ماه قبل در یکی از آرایشگاه رفته بود و برایش ناخن کاشته بود، می‌گوید که شاید خیلی از خانم‌های دیگر باشند که دوست دارند ظاهر خود را آراسته کنند اما حالا که عروسی وی نزدیک است او نمی‌تواند که به آرایشگاه برود.

“حدود یک ماه قبل به آرایشگاه رفتم و برای خود ناخن کاشتم تا این که در محفل خود زیباتر معلوم شوم اما وقتی می بینم طالبان واقعا دارند از این ما را بیشتر محدود می‌کنند از تمام جا خودم را خسته احساس می‌کنم و راهی برای ادامه ای زنده‌گی برایم نمی‌ماند.”

ناخن‌های زیبایی که طوبی برای زیبای بیشتر کاشته نشان میدهد که آرایش‌گر تمام هنر وظرافت را روی ناخن‌های وی کار کرده است، او در حین صحبت از این برایم قصه می‌کند که او نیز در کارمند یکی از دفترهای خصوصی در هرات بود اما پس از ممنوعیت‌ها، وی کار خود را از دست داده و خانه نشین شده است.

اوادامه میدهد که پس از سپری کردن یک دوره ای افسرده گی شدید؛ تنها دلخوشی وی همین محفل عروسی وی بوده است.

“من پس از امدن طالبان خیلی وحشت زده شده بودم و برایم واقعا پذیرفتن انان سخت بود تا حدی توانستم کنار بیایم که من را بیکار کردند که این برایم واقعا سخت بود.”

بر اساس آمارها، منع کار آرایش‌گران از سوی وزارت امر به معروف و نهی از منکر طالبان، نزدیک به پنجاه هزار خانم آرایش‌گر در سرتاسر افغانستان بیکار شده اند که این موضوع نگرانی‌های زیادی را از سوی مردم و آرایش‌گران به بار آورده است.

در نزدیکی خانه‌ی طوبی یک آرایشگاه تقریبا بزرگی است اما دم دروازه‌ی این آرایشگاه نوشته شده که فعالیت این آرایشگاه تا پنجم ماه اسد خواهد بود، وقتی داخل آرایشگاه می‌شوم با خانم مونسه که 16 سال است در یکی همین منطقه آراشگاه دارد مواجه می‌شوم.

‌‌

مونسه نان آور خانواده‌ی است که هیچ مردی در ان خانه کار نمی‌کند می‌گوید که از این تصمیم طالبان ناراحت است و خواست وی این است که زنان را نیز اجازه دهند تا کارکنند.

“من تنها نان اور خانه هستم و هشت نفر خرج خور به گردن من هستند که باید خرج آنان را هم من بدهم فکر نمی‌کنید این تصمیم امارت اسلامی میتواند برای ما خیلی ضرر وارد کند؟ آیا مسلمانی همین است که یک جمعیت را گرسنه گی بکشین؟ من واقعا نمی دانم چه بگویم به این تصمیم های امارت اسلامی من فقط از انان میخواهم که لطفا کمی عدالت ر به پا کنند تا این که ما هم متضرر نشویم.”
از سوی دیگر برای این که بدانیم این تصمیم طالبان چه تاثیری روی نقص حقوق زنان دارد با بانو اندیشه سرور یک تن از فعالان حقوق زن صحبت می کنم او برای من از حقوق زنان میگوید که در قانون کار و قوانین قران خداوند تمام حقوق کار را برای زنان داده است.
بانو سرور در ادامه می‌افزاید که طالبان با این تصمیم خود نه تنها تمام حقوق زنان را نقص می کنند بلکه مطابق به فرمان قرانی نیز عمل نمیکنند.
“طالبان با این کار خود تمام حقوق زنان را نقص میکنند، آنان حتا چیزی که در قران آمده را عملی نمیکنند و بیشتر در تلاش خانه نشین کردن زنان هستند که این کار طالبان واقعا برای تمام زنان میتواند بار منفی داشته باشد و زنان را برگشت دهد به بیست سال قبل که زنان دوباره تبدیل به اکثریت خاموش می‌شود.”

زنان از زمان روی کار امدن طالبان در افغانستان نظر به آمارهای سازمان های جهانی اکثر آنان بیکار شده اند که این بیکاری موجب افزایش فقر و مشکلات روحی و روانی در بین زنان افغان شده است.
این محدودیت های طالبان در حالی افزایش میابد که پیش از این نیر طالبان مانع کار زنان در موسسات خارجی در افغانستان شدند که این امر موجب واکنش های داخلی و خارجی در جهان شد.