زنان روزنامه‌نگار: در این ۲۷ حوت شمار روزنامه‌نگاران زن کم‌رنگ شده است

 

۲۷ حوت برابر است با روز ملی روزنامه‌نگاران در افغانستان
درحالی از این روز گرامی‌داشت به عمل می‌آید که پس از آگست ۲۰۲۱، کار برای روزنامه‌نگاران دشوار و دسترسی به اطلاعات نسبت به گذشته به‌ویژه برلی بانوان روزنامه‌نگار محدود تر شده است.

شماری از بانوان روزنامه‌نگار می‌گویند که حضور زنان در رسانه های کشور کمرنگ شده و تعدادی زیادی از همکاران شان وظایف خود را از دست داده‌اند.

مرسل محمدی (نام مستعار) کارمند یکی از رسانه های محلی هرات بود، وی می‌گوید که امروز در حالی از روز روزنامه‌نگاران گرامی داشت می‌شود که وی و تعدادی از بانوان همکارش شرایط سخت و دشوار را سپری می‌کنند.
«زنان خبرنگار در کل شرایط خیلی سختی داریم خودم پس از تحولات بیکار شدم و تعدادی از بانو های همکارم در شرایط اسف باری به سر می‌برند و با چالش های فراوان با معاش خیلی اندک کار می‌کنند.»

فرشته کریمی (نام مستعار) بانوی دیگر‌ی‌ست که در حوزه‌ی غرب فعالیت رسانه ‌ی دارد.
به گفته‌ی بانو کریمی مشکلات زنان روزنامه‌نگار روز به روز در حال افزایش است.
وی می‌افزاید: «چالش‌های ما زیاد است و از جمله چالش های عمده عدم دسترسی زنان خبرنگار به اطلاعات کافی و دیگری تبعیض در دسترسی به اطلاعات در مقایسه با همکاران اقا، و نداشتن معاش و حمایت مالی کافی شرایط کار را برای ما زنان خبرنگار دشوار کرده است.»
به گفته‌ی‌ وی زنان روزنامه‌نگار همواره بخاطر پوشش و نحوه‌ی تولید گزارش از سوی مدیران رسانه‌ها و هم‌چنان مسوولین حکومتی تحت فشار قرار دارند.
«کار در رسانه برای ما بانوان خیلی دشوارتر و چالش برانگیزتر از قبل شده و تمام عمل‌کرد ما از نحوه‌ی پوشش گرفته تا تولید برنامه‌ها زیر نظر قرار داره و بعضی اوقات به همین خاطر بر ما فشارهایی هم از طرف مسوولین رسانه‌ها و حکومت وارد می‌شود، اما نا گزیر به پذیرش قوانین و ادامه‌ی کار خود در رسانه‌ها هستیم تا سهم صدای زنان از ازادی بیان گرفته نشود.»

از سوی دیگر محدودیت کار برای زنان در رسانه و شرایط مالی رسانه‌ها، تعدادی از بانوان روزنامه‌نگار که کار شان را از دست داده اند نا امید و افسرده کرده است.

شبنم حکیمی (نام مستعار) کارمند یکی از رسانه‌های محلی در هرات بود، به گفته‌ی وی پس از تحولات درب رسانه‌ی شان مسدود شده و از دست دادن وظیفه اش باعث شد به افسردگی مبتلا شده و حتی اقدام به خودکشی کند.
«آگست ۲۰۲۱ بیکار شدم، خودم نان آور خانواده بودم و زمانی که کار خود را از دست دادم دچار افسردگی حاد شدم و رفته رفته باعث شد حتی یک‌بار اقدام به خودکشی کنم چون مشکلات بیشتر از توان شانه ها مه سرم فشار آورده بود و هنوز هم ادامه دارد.»

وی از نهادهای حامی رسانه‌ها و حکومت می‌خواهد برای زنان روزنامه‌نگار هم‌چون گذشته فرصت‌های کاری مساعد کنند.
«از نهادهای حامی رسانه ها و حکومت امارت اسلامی خواهش میکنم روی ایجاد فرصت های کاری برای زنان خبرنگار تمرکز و فوکس بیشتری کنند چون واقعا در شرایط بدی به سر می‌بریم.»

از سوی هم مسئولان رسانه‌ها در حوزه‌ی غرب می‌گویند که آنان همواره در تلاش حمایت از بانوان خبرنگار هستند.

حامد زهیر مدیر مسوول تلویزون عصر در هرات می‌گوید که تلاش می‌کند از بانوان خبرنگار حمایت کند.
به گفته‌ی اقای زهیر «ما تمام زنان حمایت می‌کنیم اما در حال حاضر از زمان آمدن حکومت امارت اسلامی که اکثر رسانه‌ها به مشکلات مالی مواجه شده‌اند، ما هم در مشکلات اقتصادی قرار داریم.»

طبق آمار های کمیته‌ی‌ مصوونیت خبرنگاران در حوزه‌ی غرب کشور، در حال حاضر حدود چهل بانو در حوزه‌ی غرب مصروف کار خبرنگاری هستند که تعداد آنان متغیر است.
به گفته‌ی مسوولان در این کمیته، کمیته‌ی آنان متعهد به حمایت و مصوون نگه داشتن بانوان روزنامه‌نگار است.

این درحالی‌ست که در گزارشی که امروز (شنبه، ۲۷ حوت) از سوی AFJC یا مرکز خبرنگاران افغانستان به مناسبت روز ملی خبرنگار در مورد وضعیت خبرنگاران به به نشر رسید گفته شده است که شرایط برای کار در رسانه ها در سال ۱۴۰۱ به شدت محدود شده است.

به گفته‌ی مرکز خبرنگاران افغانستان، وضعیت آزادی رسانه‌ها و خبرنگاران در سال ۱۴۰۱ در افغانستان رو به‌ وخامت نهاده و در کنار افزایش دو برابری رویدادهای خشونت و تهدید خبرنگاران نسبت به سال ۱۴۰۰، فضای کار برای خبرنگاران و رسانه‌ها را محدود کرده است.

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا