مشکلات زنان دارای معلولیت با رنج مضاعف محدودیت‌ها

سال‌ها جنگ و عدم دسترسی به خدمات بهداشتی درست شماری از افراد به معلولیت در کشور دچار کرده است.
افراد با توانایی ویژه‌ یا معلولان در افغانستان با مشکلات زیادی دست و پنجه نرم می‌کنند‌و اگر افراد دارای معلولیت زن باشند، دشواری زن بودن در افغانستان نیز به آن افزوده می‌شود.
مرضیه رضایی یکی از دختران ولچر بسکتبال است او می‌گوید؛ در سه ماهه‌گی بر اثر‌ یک اتفاق یک ‌پایش را از دست داده است و به دلیل عدم دست‌رسی به خدمات بهداشتی، نتوانسته که پای خود را عمل کند.
وی‌ می‌گوید زندگی‌ی دشوارش با وضع محدودیت‌ها برای دختران دشوار‌تر شده و آن‌چنان انگیزه‌ی زندگی ندارد.
«در گذشته خیلی خوب بود، من جز تیم ولچر بسکتبال بودم اما حالا به دلیل محدودیت‌ها نمی‌توانیم برویم.»
مرضیه در حالی‌که از روزهای خوب برایم قصه می‌کند؛ می‌گوید؛ از زمان بسته شدن مکان‌های ورزشی به روی زنان عضلات پای او ضعیف شده است و آنان با زنان و دختران معلول زیاد تلاش کردند تا توانستد در میان جامعه‌ جای مشخصی را به خود پیدا کنند، اما پس از وضع محدودیت‌ها و بسته شدن مکان‌های ورزشی دخترانه، وی در حالت روحی خوبی بسر نمی‌برد.
«مثلا در گذشته عضو تیم ولچر‌ بسکتبال بودم خیلی خوب بود، از یک طرف به توانمندی خود باور کرده بودم از طرف دیگر وضعیت جسمی من هم به حالت خوبی قرار گرفت بود.»
او در ادامه می‌گوید؛ مثل خودش صدها دخترخانم عضو تیم بودند که با ورزش می‌توانستند روحیه و بدن خود را تقویت کنند.
این در حالی‌ست که اخیرا با وضع محدویت‌ها بر روی زنان از سوی حکومت طالبان مکان‌های ورزشی نیز مسدود شدند.
بر اساس آماری که قبلن، از سوی صلیب سرخ نشر شده بود ۴۱ درصد از معلولان در افغانستان زنان هستند.
از سوی‌هم‌ براساس گزارشات اخیر کمیسون حقوق بشر این کمیسیون برای بررسی وضعیت معلولان با یک هزار و ۵۰۴ معلول در ۲۲ ولایت مصاحبه کرده است.
آنها محدودیت به خدمات بهداشتی و حقوق معلولیت و هم‌چنین برخورد تحقیرآمیز جامعه را از مشکلات خود گفته‌اند.
و اما آن‌چه معولین را بیشتر رنج می‌دهد زبان غرض آلود و عدم باورمندی به توانایی‌های معلولان در جامعه است.
ضیاگل یکی دیگر از افراد دارای‌ توانایی ویژه یا معلولیت است وی که از قربانیان جنگ در افغانستان است می‌گوید؛ در جنگ‌ها پایش را از دست داده است.
«بارها در جامعه تحقیر شدیم ما، یا میایند ادای یک فرد معلول را بیرون می‌کنند، در وضعیت خوبی قرار نداریم کلا این مسایل باید برای مردم ذهنیت سازی گردد.»
وی از دسترسی نداشتن به خدمات صحی و حقوق معلولیت شکایت دارد و می‌گوید؛ از عمده ترین مشکلات معلولین عدم دسترسی به همچین خدماتی بهداشتی است.

از سوی هم، مسوولان در انجمن‌های حمایت از معلولین هرات می‌گویند؛ ممکن است در هر انجمن به تعداد زیادی معلول وجود داشته باشد.
عاقله رضایی مدیر انجمن معلولین شهرک جبریل می‌گوید؛ تنها در انجمن آنان بیش از ۶۰۰ تن از افراد معلول راجستر شدند که این انجمن خدمات کار و بهداشتی را برای معلولین ارایه میدهد.
«به تعداد ۶۵۰ معلول‌ به دفتر ما ثبت است که ازین وسط ۳۰۰ تن زنان هستند، ۳۵۰ تن دیگر انان اقایان هستند.»
این در حالی‌ست که کرن دیکر، کار دار سفارت امریکا برای افغانستان در تویتی گفته بود که زنان معلول در افغانستان با مشکلات بزرگی مواجه هستند و توسط سیستمی نادیده گرفته می‌شوند که باید به آن‌ها خدمات اختصاصی ارایه کنند.
براساس یافته‌های سازمان‌ها، اکنون ۱۳.۹ درصد کل جمعیت کشور، یعنی بیش از ۴ میلیون و ۴۷۵ هزار تن را افراد دارای معلولیت تشکیل می‌دهد و عامل معلولیت بیش از ۴۱ درصد افراد، جنگ های چهل سال اخیر در کشور عنوان شده است.