محدودیت‌های وضع شده از سوی طالبان، زنان را به چه مشکلاتی مواجه کرده است؟

از زمان تسلط طالبان بر افغانستان، محدودیت‌های زیادی بر زنان وضع شده است. برخی از زنان می‌گویند که وضع محدودیت‌های جدید از سوی این گروه، زندگی آنان را مختل ساخته است.

در این گزارش از دشواری‌های زندگی زنان پس وضع محدودیت‌ها پرسیده ایم.
فریده یکی از زنانی است که پیش از سقوط افغانستان، شاغل بود و این‌گونه نفقه‌ی خانواده را تامین می‌کرد. پس از روی کار آمدن طالبان اما او خانه‌نشین شد.
می‌گوید این بیکاری او را با چالش‌های اقتصادی زیادی روبرو کرده است.
به گفته‌ی فریده چالش‌های اقتصادی او را با مشکلات روحی نیز دچار کرده است.
رحیمه با دو خواهر و مادرش زندگی می‌کند و زمانی که کودکی بیش نبود، پدرش را از دست داد.
او می‌گوید طالبان برای زنان بدون محرم محدودیت‌های بسیاری وضع کرده اند و این شرایط تازه، او و خانواده‌اش را با مشکل مواجه کرده است.
به باور رحیمه، طالبان در زمان ایجاد این محدودیت افرادی چون رحیمه و خانواده‌اش را در نظر نگرفته اند.
«من از زمانی که یادم می‌آید پدر نداشتم، در کودکی مادرم و در این اواخر من نان‌آور خانواده بودم.»
رحیمه می‌گوید زنانی که به هر دلیلی ازدواج نکرده اند و یا ازدواج ناموفقی داشته اند، جز واقعیت‌های جامعه اند و طالبان نباید آنان را نادیده بگیرند.
در همین حال، نفیسه می‌گوید در طول بیست سال گذشته زنان زیادی درس خواندند و در بخش‌های مختلف وظیفه اجرا کردند. به باور وی این زنان تحصیل‌کرده و با تجربه از غنیمت‌های افغانستان اند اما طالبان آنان را از کار و فعالیت محروم کرده اند.
نفیسه نیز از زنانی است که پس از تسلط طالبان، خانه‌نشین شده است.
او می‌گوید خانه‌نشینی برای او مشکلات روحی به بار آورده است، تا جایی که او را تا مشاوره با روان‌درمان نیز برده است.
کنار آمدن با شرایط جدید برای نفیسه و زنانی چون او دشوار است.
پریسا در زمان نظام دموکراسی کار رسانه‌ای می‌کرد و به تنهایی زندگی می‌کرد.
او نیز هم‌چون هزاران زن دیگر اکنون حق کار ندارد و می‌گوید، شرایط جدید و محدودیت‌های طالبان برای زنان بسیار دشوار است.
او می‌افزاید می‌خواهد برای پیوستن به خانواده به کابل برود اما چون محرمی ندارد، نمی‌داند چه کند.
« چند روز قبل در مسیر که به‌طرف شهر می‌رفتم، طالبان به موتروان‌های شهری می‌گفتند دختران بی‌حجاب و پتلون پوش را به موتر بالا نکنید.»
« نمی‌دانیم به چی جرمی با ما این‌طور رفتار می‌شود»
نگینه پیش از تسلط طالبان، دانش‌جو بود و حالا خانه‌نشین شده است.
به گفته‌ی نگینه، با آمدن طالبان، به جز خودشان، زمینه برای ابراز عقیده‌ و زورگویی برای کسانی‌که تفکر طالبانی دارند نیز فراهم شده است و زنان آزادی‌های پیشین خود ندارند.
به باور او، قبول این که زنان حق حضور در اماکن عمومی چون مسجد جامع را ندارند و حتی در نحوه‌ی پوشش آنان نیز دخالت می‌شود، دشوار است.
منع کردن دختران از آموزش و کار، بستن حمام‌هایی عمومی، منع زنان از بیرون رفتن «بدون محرم»، ممنوعیت ورزش برای زنان و حذف وزارت زنان از محدودیت‌هایی است که با حضور گروه طالبان بر افغانستان، بر زنان وضع شده است.

گزارش‌گر: سیمین صدف