«روزی بر کرسی وزارت دفاع تکیه می‌زنم.»
شکیلا فروغ، افسر پایگاه ۲۰۷ ظفر ارتش است، به باور این افسر ارتش، حضور زنان در نظام یک نیاز اساسی است که می‌تواند سبب تقویت و پیشرفت نظام شود. برای آشنایی بیشتر و بحث پیرامون فعالیت‌های خانم فروغ، خبرگزاری بانوان افغانستان با او گفت‌وگویی را ترتیب داده است که در ادامه می‌خوانید.
پرسش: ابتدا در مورد خودتان و تحصیلات به مخاطبان خبرگزاری بانوان افغانستان معلومات دهید؟
پاسخ: در سال ۱۳۷۹ه.ش در ولایت هرات به دنیا آمدم. مکتب را در هرات به پایان رساندم و اکنون دانشجوی حقوق و علوم سیاسی در یکی از دانشگاه‌های خصوصی هستم.
پرسش: از چه زمانی به ارتش پیوستید؟
پاسخ: دو سال است که به عنوان افسر ارتش، ایفای وظیف می‌کنم.
پرسش: چه شد که کار در نظام را انتخاب کردید؟
پاسخ: از کودکی هنگامی‌که جلوی آینه ایستاد می‌شدم، خود را با لباس نظامی تصور می‌کردم، از همان کودکی با خودم عهد بستم که وقتی بزرگ شدم باید یک نظامی شوم.
پرسش: چطور توانستید این رویای کودکی تان را به حقیقت بدل کنید؟
پاسخ: وارد شدن به نظام در یک جامعه‌ای سنتی کار ساده‌ای نیست، من نیز چون زنان دیگر با ممانعت‌ها و مخالفت‌ها زیادی روبرو شدم، اما همچنان ایستادم و هیچ چالشی نتوانست مانع رسیدنم به هدف شود. بر خلاف خیلی از باورها که نظام را جای ناامن برای زنان می‌دانند وارد نظام شدم.
پرسش: در این راه کسی را به‌عنوان حامی داشتید؟
پاسخ: باید بگویم که من خودم را خوشبخت می‌دانم، چون حمایت خانواده را در این راه با خود دارم. پدر و مادرم به عنوان حامیان همیشگی در کنارم ایستادند و برای پیشرفت مرا تشویق می‌کنند.
پرسش: از چالش‌ها و حمایت‌ها گفتید، از دستاورد‌های تان هم برای ما بگویید؟
پاسخ: هنگامی‌که آموزش‌های علمی نظامی را فر می‌گرفتم از میان ۳۵۶ دانشجو اول نمره‌ی فارغ شدم. همچنان مدال طلای ملالی و شمشیرسلطنتی آکادمی کشور انگلستان نیز به من اهدا شد.
پرسش: الگوی تان برای کسب موفقیت‌های بیشتر کیست؟
پاسخ: الگویم همه‌ی سربازانی هستند که تحت هر شرایط با دشمن می‌جگند و گاهی هم، خستگی، سردی گرمی و گرسنگی مانع آنان از نبرد با دشمن نمی‌شود.
پرسش: از اهداف و برنامه‌های آینده تان بگویید؟
پاسخ: یکی از بزرگ‌ترین اهدافی که برای تحقق آن وارد نظام شدم، به دست آوردن کرسی وزارت دفاع است. می‌خواهم اولین زنی باشم که بر این کرسی تکیه می‌زنم، و توانایی‌هایم را به همه نشان می‌دهم.
پرسش: در پایان از کی چه می‌خواهید؟
پاسخ: حضور زنان در همه‌ی عرصه‌ها یک نیاز اساسی است، بناً از خانواده‌ها می‌خواهم دختران شان را محدود نکنند.ی بگذارند دوشادوش مردان کار کنند، زیرا زنانی که توانایی پرورش قهرمانان را در دامن و آغوش شان دارند بدون شک حضورشان در کنار مردان سبب تقویت و پیشرفت نظام می‌شود. همچنان از دولت‌مردان می‌خواهم که افتخارات و دستاورد‌های زنان را نادیده نگیرند و افغانستان را مکانی امن برای پیشرفت زنان بسازند.
مصاحبه کننده: ضیاگل عظیمی
