«تا قطره‌یی خون در بدن داشته باشم، می‌رزمم»
زهراگل پوپل، افسر اردوی ۲۰۷ ظفر است او که از کودکی آرزوی نظامی شدن داشت، شش سال پیش توانست به این آرزوی خود برسد، او در این عرصه افتخارات زیادی کسب کرده است برای صحبت بیشتر در این مورد با وی گفت‌وگویی داریم که در ادامه می‌خوانید.
پرسش: چه شد که کار در بخش نظام را انتخاب کردید؟
پاسخ: همان‌طور که از بخش زنان به پزشک، آموزگار و دیگر بخش‌ها نیاز است، نیاز است تا زنان در صفوف اردو و پولیس نیز حضور داشته باشند و خدمت در ارتش برای همه‌ی ما یک فرض است.
بر اساس عرف و عنعنات کشور ما زمانی که در یک مکان عملیات نظامی اجرا می‌شود نظامیان مرد حق بازرسی زنان را ندارند و در این جا به یک زن نیاز است تا در بخش بازرسی زنان کار کند و هم‌چنان نیاز است تا زنان نیز مانند مردان در نظام کار کنند و دین خود را به کشور خود ادا کنند.
پرسش: چند سال می‌شود که در بخش نظام کار می‌کنید؟
پاسخ: من از پنج سال به این سو در اردوی ملی افغانستان کار می‌کنم. هم‌چنان ما یک خانواده نظامی استیم چهار برادرم و همسرم و برادران‌اش نیز در نظام کار می‌کنند. شهید و زخمی هم دادیم اما باز هم این لباس را بر تن می‌کنیم. من شخصا برای دفاع از وطن‌ام از خون خود و از خون فرزندانم می‌گذرم و می‌خواهم روزی افغانستان را در یک صلح سرتاسری ببینم تا زنان هر کدام در هر شرایطی که هستند و یا هر وظیفه‌یی که دارند آزادانه قدم بزنند و به سوی وظیفه‌ی خود بروند.
پرسش: در این مدت چه دستاوردهایی داشته اید؟
پاسخ: من پس از دوران مکتب وارد دانشگاه نظامی مارشال فهیم شدم و در آن‌جا تعلیمات نظامی را به پایان رساندم و مدال قهرمان ملالی را نیز کسب کردم هم‌چنان تندیس شجاع‌ترین زن افغان را به‌دست آوردم و اولین زنی بودم که با دو برادر خود و حتی شرایط خیلی حساس که کودکم را نیز با خود به ولایت فراه لوای 2 رفتم و وظیفه ایفا کردم و هم‌چنان سال گذشته به عنوان بهترین نشان‌زن از آکادمی در هندوستان کشور انتخاب شدم.
پرسش: اگر نظام افغانستان تغییر کند، فکر می‌کنید باز هم جایی برای نظامیان زن خواهد بود؟
پاسخ: خوب ما امیدواریم که اگر دولت بعدی به وجود بیاید زحمات و تلاش‌های نظامیان زن را نادیده نگیرند ما چون برادران خود زحمت کشیدیم و در عملیات‌ها شرکت کردیم، به وظیفه رفتیم و ما نمی‌خواهیم که حق ما تلف شود و حق ما نادیده گرفته نشود.
پرسش: به عنوان یک نظامی زن از گفت‌وگوهای صلح چه انتظاراتی دارید؟
پاسخ: ما نظامیان زن در وضعیت کنونی در ترس و هراسیم اما باز هم تا قطره خونی در بدن داریم وظیفه اجرا می‌کنیم. از حکومت نیز می‌خواهیم که کشور را از این وضعیت بحران نجات دهد تا دیگر شاهد خون شهدای خواهران و برادران خود نباشیم و شاهد روزی باشیم که افغانستان عاری از جنگ و خون‌ریزی و صلح سرتاسری در وطن خود باشیم.
پرسش: وضعیت برای کار زنان در بخش نظام چگونه است؟
پاسخ: دغدغه‌های زیادی وجود دارد. خیلی‌ها می‌گویند که شاید این روزهای آخر باشد که زنان می‌توانند فعالیت داشته باشند. هم‌زمان با بحرانی‌تر شدن وضعیت امنیتی فضا برای کار زنان تنگ‌تر می‌شود. من امیدوارم که صلح بیاید. آرامی شود و نظامیان زن دیگر نگرانی بدتر شدن وضعیت شان را نداشته باشند.
ترتیب: سیمین صدف
