«ایدیولوژی طالبانی مخالف اصول حقوق بشر و معیارهای زندگی انسانی است»
سمیه رامش، یک دور وکیل مردم در شورای ولایتی بود و سپس نامزد مجلس نمایندگان شد اما از مدتی به این سو، در خارج از کشور زندگی می‌کند و بیشتر به زندگی نویسندگی خود مشغول است. برای صحبت بیشتر در مورد فعالیت‌های او در این چندسال، او را در برنامه با خود داریم.
پرسش: خانم رامش شما یک دور وکیل مردم در شورای ولایتی بودید و سپس نامزد مجلس نمایندگان، چی شد که از سیاست کنار رفتید؟
پاسخ: من از سیاست کنار نرفتم بلکه شرایط زندگی طوری بود که باید مدتی برای خودم وقت می‌گذاشتم و به همین دلیل، از فعالیت‌های خود کم کردم. ولی در طول همین زمان هم فعالیت‌هایم را به عنوان فعال سیاسی و فعال اجتماعی ادامه دادم و با نوشتن مقالات و دادخواهی‌ها و اشتراک در کنفرانس‌های جهانی خواستم به عنوان نماینده‌ی زنان افغانستان صدایم بلند باشد.
پرسش: در این چندسالی که خارج از کشور بودید چه کردید؟
پاسخ: بر اساس این که وظیفه‌ی همسرم به مسکو منتقل شد و من هم دو کودک داشتم وظیفه‌ی مادری ام بود که در کنار کودکانم باشم. اما در آن‌جا هم تلاش کردم برنامه‌هایی داشته باشم. یکی از دغدغه‌های من همیشه نوشتن بوده و سعی کردم در این مدت با رسانه‌های داخلی در بخش نویسندگی همکاری داشته باشم. روی دو کتاب کار می‌کنم که یکی مجموعه‌ی ترجمه است و دیگری بررسی وضعیت اجتماعی و سیاسی زنان افغانستان است که به زودی چاپ می‌شود. در این مدت با نهاد سیسترسیتی که مسؤولیت آن را دارم کار کردم و به عنوان نماینده‌ی زنان افغانستان در برنامه‌های کشورهای مختلف اشتراک کردم.
پرسش: گفت‌وگوهای صلح در جریان است، چه فکر می‌کنید، وضعیت زنان پس از گفت‌وگوهای صلح چه خواهد شد؟
پاسخ: یکی از اصلی‌ترین دغدغه‌های ما وضعیت زنان است. چه در جریان گفت‌وگوهای صلح و چه در فرایند پس از صلح. من همیشه گفته‌ام که ایدیولوژی طالبانی ایدیولوژِی است که مخالف تمامی اصول حقوق بشر و معیارهای زندگی انسانی است با این وضع، من نه‌تنها نگران وضعیت زنان استم بلکه نگران وضعیت عمومی افغانستان استم. اما چون زنان معمولا قربانیان اصلی جنگ بوده اند و قشر آسیب‌پذیر اند اما متاسفانه در گفت‌وگوهای صلح سهم زنان بسیار کم‌رنگ بوده است و در دیدگاه طالبان نیز تغییری نسبت به وضعیت و جایگاه زنان شاهد نیستیم.
پرسش: با وجود وضعیت نامناسب کشور که شما هم اشاره کردید، دوست دارید دوباره به کشور برگردید؟
پاسخ: چرا که نه. افغانستان خانه مشترک همه‌ی ماست و راه گریزی از افغانستان برای هیچ کسی وجود ندارد. خیلی‌ها چون من بیرون از کشور زندگی می‌کنند اما دل و فکر ما هم‌چنان با کشور است و این مسؤولیت ماست که دست به دست هم بدهیم و برای بهبود وضعیت مبارزه کنیم، من همیشه گفته ام که مبارزه از راه دور نمی‌شود.
پرسش: قرار است نیروهای خارجی از کشور خارج شوند فکر می‌کنید این رفتن روی وضعیت زنان هم تاثیر خواهد گذاشت؟
پاسخ: وقتی ایالات متحده‌ی آمریکا با پیام این که ما وارد افغانستان می‌شویم تا حقوق بشر و حقوق زنان و دموکراسی بیاوریم، این پیام خیلی خوش‌آیند بود و ما طی این دو دهه، دستاوردهایی هم داشتیم و این دستاوردها یک قسمت آن مربوط به این می‌شد که کشورهای دیگر زنان را حمایت کردند. اما اکنون در شرایطی که ما هنوز نیاز به حمایت‌های سیاسی داریم، ما را تنها می‌گذارند، این نگران‌کننده است.
از طرفی ما باید به نقطه‌یی برسیم که به خود اتکا داشته باشیم و حکومت و جامعه‌ی جهانی را به پاسخ‌گویی در برابر خواست‌های زنان وادار کنیم حالا اگر نیروهای خارجی بی آن که تعهدی در مورد آینده‌ی افغانستان داشته باشند می‌روند، آن‌ها استند که شکست خوردند.
ترتیب: سیمین صدف
