مریم یوسفی: تجارت چیزی بیشتر از ریسک است

طراحی و مدلینگ از حرفه‌هایی است که در این اواخر علاقه‌مندان زیادی در میان جوانان در افغانستان پیدا کرده است اما هم‌چنان یکی حرفه‌های چالشی و پر دردسر است. برای صحبت بیشتر در مورد این حرفه، با مریم یوسفی، کسی‌که به تازگی به این حرفه روی آورده است، گفت‌وگویی داریم که در ادامه می‌خوانید.

پرسش: شما چند سال در رسانه‌های مختلف گرداننده بودید، چه پیوندی بین کار رسانه‌ای با کار کنونی شما یعنی برند لباس وجود دارد؟

پاسخ: من در بخش‌های مختلف در رسانه‌ها کار کردم و کارم در برنامه‌هایم تقاضا می‌کرد که هر روز لباس‌های متفاوت بپوشم و در این قسمت توجه خاص داشته باشم. من از خیلی وقت پیش به این فکر بودم که در کنار کار رسانه‌ای بتوانم کار در قسمت تجارت را هم آغاز کنم و این‌که تحصیلاتم در رشته‌ی اقتصاد استم نیز به من کمک کرد تا بتوانم در این عرصه بهتر کار کنم.

پرسش: در افغانستان زنان کم‌تر ریسک می‌کنند و به کارهایی چون ایجاد تجارت‌های بزرگ دست می‌زنند، چطور شد که شما جرات کردید؟

پاسخ: من چون دوست داشتم به این کار روی آوردم و وقتی یک کار را دوست داشته باشی، چالش‌ها و ترس‌ها مانع کارت نمی‌شود. تجارت فکر می‌کنم یک چیزی بیشتر از ریسک است. من در این زمینه از قبل تجربه‌یی نداشتم اما چون اقتصاد خواندم دوست داشتم کارم را به صورت عملی هم آغاز کنم و یادم است که استادم همیشه می‌گفت افراد کارآفرین باید ریسک‌پذیر باشند.

پرسش: کار مدلینگ را هم می‌کنید؟

پاسخ: من به کار مدلینگ علاقه دارم و لباس‌هایی را که طراحی می‌کنم خودم می‌پوشم و به این مسلک احترام دارم اما خود را هیچ‌وقت یک مدل گفته نمی‌توانم چون مدلینگ چیزی بیشتر از پوشیدن یک لباس است.

پرسش: بیشتر طرح‌های لباس‌های شما سنتی است یا مدرن؟

پاسخ: خوب تولیدات باید بر اساس تقاضای بازار باشد. من دوست دارم از طرح‌هایم مجموعه داشته باشم. مثلا مجموعه‌ی گند افغانی، واسکت و یا هم کمرچین و هر کس نظر به سلیقه‌اش بتواند از این لباس‌ها استفاده کند.

پرسش: دوست دارید کار خود را در ولایت‌های دیگر هم گسترش دهید؟

پاسخ: یکی از آرزوهایم است که بتوانم کار خود را در دیگر ولایت‌ها هم گسترش دهم و بتوانم به ولایت‌ها سفر کنم و طرح‌ها و دیزاین‌های خاص ولایت‌ها را پیدا کنم.

پرسش: مدلینگ حرفه‌یی است که در افغانستان معمولا برای زنان دردسر ساز بوده است، شما از تجربه‌های خود بگویید.

پاسخ: در افغانستان فعالیت زنان در هر عرصه‌یی چالش‌ساز بوده است از خانواده شروع و تا جامعه. به ویژه اگر خواسته باشی مدل باشی که همه روی وضعیت تو، چهره و ناامنی‌های تو صحبت می‌کنند. اما من امیدوارم که ما زنان با این چالش‌ها مبارزه کنیم تا کسانی که پس از ما پا به کار در عرصه‌ی مدلینگ می‌گذارند وضعیت بهتری داشته باشند.

پرسش: با توجه به چالش‌هایی که شما اشاره کردید، آینده‌ی کار طراحی و مدلینگ را در کشور چگونه می‌بینید؟

پاسخ: اگر به چند سال قبل برگردیم، ما در وضعیتی که اکنون هستیم نیز نبودیم و حالا در وضعیت بهتری هستیم. حالا مردم به تجارت علاقه دارند و از تجارت‌های کوچک و بزرگ استقبال می‌کنند و این مرا امیدوار می‌سازد اما می‌دانم که راه دشواری است.

پرسش: از چالش‌ها و نگرانی‌ها سخن گفتید، مذاکرات صلح در جریان است، فکر می‌کنید وضعیت زنان پس از گفت‌وگوهای صلح چه خواهد شد؟

پاسخ: اگر هنوز دیدگاه طالبان نسبت به زنان همان دیدگاه 20 سال پیش باشد، واقعا نگران‌کننده است و این، به جای صلح، شروع یک جنگ دیگر است. از دیدگاه من، صلح تنها به معنای ختم جنگ نیست بلکه به این معناست که زن و مرد بتوانند با حقوق انسانی خود به راحتی زندگی کنند.

پرسش: فکر می‌کنید در دیدگاه طالبان نسبت به زنان تغییری آمده باشد؟

پاسخ: فکر می‌کنم سوال سختی است، چون تا با کسی ننشسته باشی و صحبت نکرده باشی ابراز نظر در مورد او کار سختی است. اگر دیدگاه آنان مثل گذشته باشد به جایی نمی‌رسیم و البته که با جنگ هم به جایی نرسیدیم. من زمانی که در شبکه‌های اجتماعی ویدیوی محکمه‌ی صحرایی زنان را می‌بینم به این فکر می‌افتم که تا کنون چند مرد این‌چنین محکمه‌ی صحرایی شده اند؟ البته که این به معنای روا داشتن ظلم بر مردان نیست و منظورم از تبعیض جنسیتی موجود در دیدگاه گروه طالبان است.

ترتیب: سیمین صدف