« تلاش کردم فرار کنم اما شوهرم مرا در آتش انداخت»

سرش تا قسمتی از پیشانی با بانداژ بسته شده. پمادهای خشک‌شده و پوسته‌های صورت‌اش، نگاه کردن به او را سخت‌تر می‌کند. به خاطر سوختگی، پوست اطراف چشم‌اش کش شده و این؛ چشمان‌اش را به‌طور غیرمعمولی، بزرگ‌تر نشان می‌دهد.

شماری از مسؤولان و فعالان حقوق زن که برای دیدار و کمک به زهرا و دو زن دیگر که قربانی خودسوزی یا دیگرسوزی شده اند، به بخش سوختگی شفاخانه‌ی حوزوی هرات آمده اند. هر کدام با دیدن زهرا یکه می‌خورند. نمی‌دانند با ابراز همدردی شروع کنند یا طور دیگری.

زهرا سرگذشت‌اش را این‌گونه روایت می‌کند. سه ماه پیش، ساعت 3 شب زمانی که خواب بود، حس کرد مایع سردی رویش ریخته شد. فکر کرد خواب می‌بیند اما وقتی تکرار شد، بلند شد و دید که شوهرش روی او و پسران‌اش پترول می‌ریزد. او، سعید (فرزند بزرگ‌اش) را صدا کرد. شوهرش وقتی دید که همه بیدار شدند، فندک را روشن کرد و از خانه بیرون رفت و در را نیز پشت سرش بست.

او می‌گوید که تلاش ‌می‌کرد فرار کند اما شوهرش دوباره او را در آتش می‌انداخت. سعید سه برادر دیگر اش را نجات داد و مادرش را نیز داخل حیات برد و رویش آب ریخت. با این حال نیز 50 درصد سوخته است.

زهرا تا کنون سه بار عملیات شده و نیاز است و به یک عملیات دیگر نیز نیاز دارد.

زهرا 28 ساله است و می‌گوید شوهرش معتاد بود. او در گذشته نیز چند بار زهرا را با چاقو تهدید کرده بود. اما تا زمانی که از پول کارگری، مخارج اعتیاد او را تامین می‌کرد، کاری به کارش نداشت. او چهار پسر 13، 10، 7 و 5 ساله دارد که یکی از آن‌ها نیز در این حادثه سوخته است.

زهرا برای تامین مخارج زندگی‌اش در خانه‌های مردم کار می‌کرد و از این طریق، خرچ اعتیاد شوهرش را نیز تامین می‌کرد.

آمنه نیز در بخش سوختگی شفاخانه بستری است. او زمانی که به یکی از قریه‌های کشک کهنه می‌رفت با ماین برخورد کرد. پایش سوخته و دو دختر و نواسه‌اش را از دست داده است.

زن دیگری که کنار تخت آمنه است نیز به دلیل خشونت‌های خانوادگی، از سوی مادر شوهرش آتش زده شده است. او باردار است و در این حادثه یک دست خود را از دست داده است.

موونسه حسن‌زاده، معاون اجتماعی ولایت هرات، از دسترسی کم زنان به نهادهای مدافع حقوق زنان در برخی نقاط ولایت هرات می‌گوید.

خانم حسن‌زاده می‌افزاید که وجود طالبان در برخی مناطق سبب شده است تا این زنان کمتر به عدالت دست‌رسی داشته باشند.

وجود طالبان در حواشی ولایات از دلایلی است که سبب می‌شود خشونت در برابر زنان و ناهنجاری‌های اجتماعی هم‌چنان ادامه داشته باشد و عاملان خشونت به راحتی پس از ارتکاب جرم به مخالفان مسلح بپیوندند.

مسؤولان در اداره‌ی امور زنان اما از کاهش 15 درصدی خشونت در برابر زنان خبر می‌دهند.

انیسه سروری، رییس اداره‌ی امور زنان ولایت هرات می‌گوید: «امسال 672 قضیه‌ی خشونت ثبت شده است که نظر به سال گذشته که 803 قضیه بود، 15 درصد کاهش را نشان می‌دهد.»

لت و کوب و تحقیر و توهین بیشترین نوع خشونت را تشکیل می‌دهد.

وی می‌افزاید، هزینه‌ی برگزاری برنامه‌ به مناسبت هشتم مارچ، امسال به سه زن متضرر از خشونت اختصاص داده شده است که برای هر زن، مبلغ 15 هزار افغانی می‌رسد.

وابستگی اقتصادی زنان به مردان اما یکی از دلایلی است که زن برای تامین مخارج تداوی‌اش عامل خشونت را می‌بخشد.

زهرا می‌گوید شوهرش به 10 سال حبس محکوم شده است. او اما نگران است. نگران رهایی همسرش پس از حبس و این که دوباره برای آسیب‌زدن به او به سراغ‌اش بیاید. او از حکومت می‌خواهد تا با عاملان خشونت در برابر زنان جدی برخورد کند. به گفته‌ی زهرا، این عادلانه نیست که او در این وضعیت باشد و شوهرش پس از مدتی حبس دوباره رها شود.

گزارش‌گر: سیمین صدف