زنان شهرستانهای ناامن، خواستار صلح اند
از روستای (گلهتوت) شهرستان ادرسکن به دلیل وجود جنگ و ناامنی به شهر کوچ کرده است، وضعیت روانی خوبی ندارد و تجربهی او از زندگی در منطقهیی ناامن، او را وادار به استفادهی قرص آرامبخش کرده است.
آمنه، همراه شماری از زنان از شهرستانهای ناامنی چون پشتکوه و زندهجان ولایت هرات، در تالار غازی امانالله جمع شدند تا حمایت شان را از پروسهی صلح، اعلام کنند. این زنان میگویند، جنگ و ناامنی از گذشته تا کنون از زنان افغانستان قربانی میگیرد و وقت آن است که این جنگ متوقف شود.
نسیمه درویشی، مسؤول شورای زنان شهرستان پشت کوه میگوید، هدف این برنامه، حمایت زنان پشت کوه، از مذاکرات صلح میان افغانان است. او میافزاید زنان نمیخواهند دیگر قربانی سیاستهای دوطرف درگیر در جنگ باشند.
به گفتهی نسیمه، جنگ و ناامنی، دسترسی زنان به آموزش و خدمات صحی و دیگر سهولتهای اولیهی زندگی، محدود کرده است.
او میافزاید، تداوم جنگ هنوز هم از مردم شهرستانهای دوردست، قربانی میگیرد. به گفتهی وی، این شهرستانها بیشتر در کنترل طالبان است و به همین دلیل وضعیت زنان بدتر از شهر است، چون آنان، حضور زنان را در جامعه نمیپذیرند.
او از طرفهای اشتراککننده در گفتوگوهای صلح میخواهد تا از حقوق و آزادیهای زنان دفاع کنند.
غنچهگل کریمی، باشندهی شهرستان انجیل هرات نیز میگوید ناامنیهای موجود در شهرستانها فعالیتهای زنان را محدود کرده است. به گفتهی او، این محدودیت برای وضعیت زنان خوب نیست و سبب عقبماندن آنان میشود.
او از گروههای مخالف میخواهد تا صلح و امنیت نسبی موجود در کشور را مختل نکنند. وی بیان میدارد که با اشتراک در این برنامه میخواهد از مخالفان بخواهد تا برای تامین صلح کمک کنند.
شماری از این زنان، از مخالفان میخواهند تا دشمنی با مردم را کنار بگذارند.
سهیلا شاکر، چندی پیش، پدرش را که فرماندار (ولسوال) شهرستان زندهجان بود، در جنگ از دست داد، او میگوید، مردم از جنگ خسته شده اند. جنگ از مردم افغانستان همهروزه قربانی میگیرد.
سهیلا دانشآموز است و میگوید برای رفتن به مکتب، ترس و استرس دارد. به گفتهی وی: « بسیاری از مکتبها در این شهرستان بسته است و خانوادهها از ترس اختطاف و کشتار میترسند فرزندان خود را به مکتب بفرستند.»
مسؤولان در ادارهی امور زنان ولایت هرات نیز از وضعیت بد زنان در شهرستانها ابراز نگرانی میکنند.
انیسه سروری، رییس ادارهی امور زنان ولایت هرات میگوید زنان در شهرستانها از حق دسترسی به آموزش و خدمات بهداشتی محروم اند.
او میافزاید، ناامنی دلیل محرومیت زنان شهرستانها از آموزش است و حضور مخالفان حکومت، فرصتهای زیادی را از زنان گرفته است.
به گفتهی وی، در برخی از شهرستانهایی که وضعیت امنیتی نسبتا خوب است، شوراهای زنان وجود دارد و میتواند تا حدی کمک کند.
آمنه اما میافزاید، زمانیکه در شهرستان ادرسکن زندگی میکردند، پسر اش دوبار بر اثر اصابت گلوله زخمی شد و اکنون به یکی از کشورهای همسایه پناه برده است.
گزارشگر: سیمین صدف