آزمایش بکارت؛ توهین‌آمیز و دردناک
کم‌تر از یک سال از ازدواج سمیرا می‌گذرد، اما او چون تازه‌عروسان به نظر نمی‌رسد. سمیرای 26 ساله، پس از گذشت هفت ماه از نامزدی‌اش با اصرار همسر اش رابطه‌ی جنسی بر قرار کرد، شاید او هرگز نمی‌دانست، که فرمان‌برداری از نامزد، پس از ازدواج به ابزاری برای سرزنش او مبدل خواهد شد.
عرف متعارف در هرات حکم می‌کند که دختر و پسر در زمان نامزدی، با هم رابطه‌ی جنسی نداشته باشند و برخی از دخترانی که چون سمیرا به درخواست همسر خود این عرف را زیرپا می‌کنند، سپس تاوان سنگینی می‌پردازند.
سمیرا حکایت دردناکی از دوران نامزدی و ازدواج‌اش دارد و از بی‌باوری همسر اش، به عنوان دلیل این رنج، نام میبرد.
او می‌گوید، وقتی مدتی از دوران نامزدی او گذشته بود، همسر اش اصرار داشت که با وی رابطه‌ی جنسی برقرار کند و او نیز به درخواست‌اش پاسخ مثبت داد، اما پس از مدتی، شک و بهانه‌های شوهرش گل می‌کند و از او می‌خواهد تا آزمایش بکارت دهد، سمیرا برای اثبات بی‌گناهی خودش و رهایی از بدبینی همسراش حاضر به آزمایش بکارت می‌شود.
پرده‌ی بکارت سمیرا اما از نوعی بوده که بدون خون‌ریزی از بین رفته است. پزشکی که سمیرا به او مراجعه کرده بود این موضوع برایش گفته و سمیرا نیز برای همسر اش بازگو کرده است اما همسر اش هنوز هم به او طعنه می‌دهد و می‌گوید برای حفظ آبروی خانواده‌اش با وی ازدواج کرده است.
فعالان حقوق زن اما می‌گویند، دیدگاه‌های سنتی در مورد جایگاه زن و آگاهی کم مردم در این مورد سبب شده تا زنان با انجام آزمایش بکارت تحقیر و توهین شوند.
حلیمه سلیمی، آزمایش اجباری بکارت برای اثبات پاکی و بی‌گناهی یک زن، توهین است و این مسئله نباید عادی جلوه داده شود.
مسؤولان در کمیسیون مستقل حقوق بشر اما می‌گویند، عدم آگاهی زنان و مردم جامعه از قانون و شرط رضایت زن برای انجام آزمایش بکارت، سبب شده تا زنان مجبور به انجام آزمایش بکارت شوند.
عطیه الهی، آمر بخش حمایت زنان در کمیسیون مستقل حقوق بشر حوزه‌ی غرب، می‌گوید که بیشتر زنانی که از آنان آزمایش گرفته می‌شود، درک کاملی ازین که رضایت آنان مهم است؛ ندارند و به‌صورت اجباری این آزمایش به آنان تحمیل می‌شود.
خانم الهی هم‌چنان می‌افزاید، در مواردی حتی هیچ‌نوع آگاهی ازین که رضایت زن، در این آزمایش شرط اول است، از سوی پزشک‌هایی که آزمایش می‌کنند، برای بانوان داده نمی‌شود.
روان‌شناسان اما به این باور اند که آزمایش اجباری بکارت روی روحیه‌ی زنان تاثیر منفی دارد.
نوشین هاشم‌زاده، روان‌شناس بیان می‌دارد، هر آن‌چیزی‌که با زور صورت گیرد، طبعا روی روح و روان انسان‌ها تاثیر می‌گذارد و مریضی‌های چون خودکم‌بینی در خانه یا جامعه، افسردگی شدید و پرخاش‌گری را به همراه دارد.
متخصصان داخله اما می‌گویند، آزمایش پرده‌ی بکارت بدون حکم محکمه و رضایت زن جرم است.
احمدشاه مشفق، متخصص داخله در طب عدلی بیان می‌دارد، در ماده‌ی 640 کد جزا آمده است که مطابق به قانون، آزمایش پرده‌ی بکارت در دو صورت حکم محکمه‌ی باصلاحیت و رضایت زن صورت می‌گیرد.
به گفته‌ی وی، اگر فردی با زور آزمایش کند مورد پی‌گرد قانونی قرار می‌گیرد. اگر به رضایت زن باشد و محکمه حکم نکرده باشد، فرد جریمه نقدی باید بدهد اگر بدون رضایت باشد محکوم به حبس است.»
آقای مشفق می‌افزاید: «اما آزمایش بکارت تثبیت کننده‌ی یک قضیه نیست، یعنی ممکن است که یک خانم باکره باشد اما به علل یک مریضی یا بر اثر خارش، پرده آسیب دیده باشد، اما برعکس یک خانم بدکاره است مدت طولانی مقاربت جنسی داشتند پرده‌ای بکارتش نوع الاستیکی بوده که تا طفل تولد نشود این پرده پاره نمی‌شود.»
با این همه اما گزارش تحقیقی کمیسیون مستقل حقوق بشر افغانستان نشان می‌دهد که ۹۲.۳ درصد معاینات نسایی (معاینات پرده بکارت و معایناتی که برای اثبات جرایم تجاوز جنسی، زنا یا لواط انجام می‌یابد) دختران بدون حکم محکمه و رضایت زنان انجام شده است. آزمایش پرده‌ی بکارت به عنوان عمل تحقیر‌آمیز و تبعیض‌آمیز، در سال 2016 به طور رسمی در افغانستان ممنوع اعلام شد، اما ممنوعیت آن، فرهنگ‌های این کشور را از مجبورکردن زنان و دختران به تحمل این آزمایش و شفاخانه‌ها را از انجام این آزمایش باز نداشته است.
سمیرا به دلیل طعنه‌های همسر اش و آزمایش اجباری بکارت که منجر به جلب رضایت شوهرش نیز نشد، وضعیت روحی خوبی ندارد و قرص آرام‌بخش و خواب‌آور استفاده کند.
او تا کنون دوبار اقدام به خودکشی کرده که موفق نشده است.
گزارش‌گر: مرجان وفا
