زنانی‌که با هویت اصلی شان نامیده نمی‌شوند
گزارشی از: مرضیه حسینی
در جامعه سنتی افغانستان، بسیاری از مردان زنان شان را با نام هایی چون سیاسر، ضعیفه، ناموس، ناقص‌العقل، عاجزه و مادر فلانی صدا می زنند.
بسیاری از زنان می‌گویند شنیدن نام سیاسر یا ضعیفه از زبان یک مرد بسیار ناراحت کننده است و آن را توهین به خود می‌دانند.
زرافشان یکی از زنانی است که از نسبت دادن این نام‌ها برزنان شاکی بوده و می‌گوید این نام‌ها ناخواسته برزنان تحمیل می‌شود.
وی گفت: وقتی واژه سیاسر یا ضعیفه و امثال آن را می‌شنوم ، احساس می‌کنم دنیا سرم خراب می‌شود.فکر می‌کنم من موجود زنده نیستم و جان ندارم که مرا به عنوان یک شی و یک مال فکر می‌کنند
گلچهره نیز که از شنیدن این واژه‌ها شاکی است می‌گوید نسبت دادن این نام‌ها برزنان به معنی زیرپا کردن شخصت آن‌ها است.
گلچهره افزود:” زن ضعیف نبوده و نیست، تنها احساسات و مهربانی یک زن سبب شده تا آرام و نرم باشد که این نماد ضعیف بودن نیست.”
گلچهره که از شنیدن واژه‌های سیاسر و ضعیفه رنج میبرد، می‌گوید: “بسیاری از مردان، زنان را با گفتن سیاسر صدا می‌کنند که بسیار ناراحت کننده است.”
در همین حال شماری از فعالان مدنی نسبت دادن این واژه‌ها را بر زنان یک عرف دانسته می‌گویند این نام‌ها امروزه از جمله باورهای پذیرفته شده در اجتماع است.
سویتا درانی فعال مدنی درهرات به این باور است که نسبت دادن این واژه‌ها به زنان سبب کسب استقلالیت فردی آن‌ها می‌گردد.
وی اضافه کرد: “زن هم به مانند مرد یک انسان است، اگر زن به این نام‌ها یاد شود انسان بودنش زیر سوال می‌رود .”
او در ادامه گفت زن و مرد از حقوق یکسان برخوردار هستند .
کارشناسان امور بر این باور اند که نسبت دادن این واژه‌ها بر زنان ریشه عمیقی در باورها و اعتقادات مردم دارد.
علی احمد کاوه استاد دانشگاه می‌گوید: ” متاسفانه هنوز ارزش گذاری یکسان زن و مرد در بسیاری از ولسوالی‌ها به عنوان یک موضوع ارزشی شکل نگرفته، که این مسئله ریشه عمیقی در باورهای فرهنگی و اعتقادی مردم دارد.”
در جامعه سنتی همچون افغانستان سرنوشت زنان طوری رقم خورده که زنان را به نام خودشان نمی‌شناسند و هویت زن در جامعه وابسته به مرد خانواده است.
