«برابری برایم یک اصل است»
محل باغ‌بانان، یکی از روستاهای شهرستان گذره در ولایت هرات است. زندگی زنان در این روستا نیز خالی از چالش نیست، بی‌سوادی وجود دیدگاه‌های سنتی نسبت به فعالیت زنان، از جمله چالش‌های است که زنان این روستا با آن روبرو هستند؛ برای بحث بیشتر پیرامون وضعیت زنان محل باغ‌بانان، با لطیفه خطیبی معاون شورای زنان این روستا گپ‌وگفتی داشته‌ایم که در ادامه می‌خوانید.
پرسش: پشینه‌ی فعالیت‌تان، در حوزه‌ی زنان به چه زمان بر می‌گردد؟
پاسخ: برابری برایم یک اصل است و سال‌های زیادی است که تحقق این اصل در روستا تلاش می‌کنم. زنان افغانستان به ویژه زنان روستا‌ها، در چند دهه اخیر با چالش‌ها و دشواری‌های زیادی دست‌وپنجه نرم کرده‌اند. هم‌واره حقوق و امتیازاتی که برای زنان داده شده، از سوی شماری از مردان زیرپا شده است و هرگز برای این قشر اجازاه‌ی دانستن در مورد حقوق شان داده نشده است. بی‌سوادی و سنتی‌بودن جامعه، همیشه مانعی سرراه زنان برای وارد شدن به اجتماع و انجام امور مختلف بوده است. اما اخیرا، حضور زنان در عرصه‌های مختلف پررنگ شده است و من نیز با استفاده از فرصت، خواستم تا وارد اجتماع شوم و از توانایی‌های خود به‌نفع زنان استفاده کنم.
پرسش: فعالیت‌تان را به‌عنوان معاون شورای زنان محل باغ‌بانان چه وقت آغاز کردید؟
پاسخ: براساس انتخاباتی که دو سال پیش در شورا برگزار شد، برنده‌ی آن انتخابات شدم و کارم را آغاز کردم.
پرسش: در این دوسال، چه فعالیت‌های برای زنان این روستا داشته‌اید؟
پاسخ: بیش‌ترین تلاش ما در این شورا، تشویق و ترغیب بانوان به‌خاطر انجام فعالیت‌های زراعتی بوده است. ما در این شورا تلاش کرده‌ایم تا با برگزاری برنامه‌های مختلف، به بانوان روش‌های مسلکی کشت را یاد بدهیم تا این‌گونه آن‌ها بتوانند شاهد یک ثمر بسیار بالا از محصولات زراعتی خود باشند و وضعیت اقتصادی شان بهبود یابد.
پرسش: زنان محل باغ‌بانان چه چالش‌های دارند؟
پاسخ: زنان افغانستان از زمان‌های بسیار زیادی‌ست که به مشکلات متفاوتی روبرو استند. زنان شهرستان ما نیز از این امر جدا نیستند. آنچه به‌عنوان چالش سرراه زنان افغانستان و خصوصاً زنان در شهرستان گذره ولایت هرات به آن روبرو استند عبارت ازسنتی‌بودن اجتماع، مردسالار بودن جامعه، عدم اطلاع‌رسانی دقیق برای زنانی‌که حتی در مورد حقوق اولیه‌ی شان نمی‌دانند، مشکلات تحصیلی، عدم استقلالیت اقتصادی، و در کل دور بودن از منابع رشد می‌باشد.
پرسش: از دید شما راه بیرون‌رفت از این چالش‌ها چیست؟
پاسخ: آنچه زنان را از پیشرفت باز داشته است، بی‌سوادی و عدم حضورشان در اجتماع است. در ابتداء باید دولت و نهادهای حامی بانوان، برنامه‌های مختلف آگاهی‌دهی از حقوق و امتیازات را برای بانوان راه‌اندازی کنند و سپس خود زنان باید با استفاده از توانایی‌های خود وارد اجتماع شوند و از هیچ تلاشی بخاطر از بین بردن این چالش‌ها و هم‌کاری به هم‌نوع خود دریغ نکنند.
پرسش: در پایان از کی چه می‌خواهید؟
پاسخ: آنچه من و تمامی بانوان از دولت می‌خواهیم، توجه بیشتر به زنان است. همان‌گونه که ما در این چند سال اخیر شاهد دست‌آوردهای زیادی از زنان و دختران در عرصه‌های مختلف بودیم، باز هم از دولت تقاضا می‌کنیم تا شرایط بیش‌تری را مساعد سازد و منابع بیش‌تری را در دسترس بانوان قرار بدهد تا بتوانند در تمامی عرصه‌ها و خصوصا عرصه‌ی تجارتی، دست‌آوردهای قابل ملاحظه‌ای داشته باشیم. بدون شک با رشد زنان، مردم افغانستان به برابری خواهند رسید و دیگر جنسیت بجای ظرفیت، مبنای انجام فعالیت‌ها نخواهد بود.
ترتیب‌کننده: فهیمه رحمانی
