آمار تازه از افزایش خشونت بر زنان در ولایت غور
ترتیب: سودابه احراری
خشونت از جمله خطرناک ترین پدیدههای است که زنان افغانستانی را تهدید می‌کند. بویژه در سال‌های اخیر آمار خشونت‌ها برزنان در سطح کشور افزایش یافته است. ولایات بغلان، تخار، دایکندی، هرات و غور از جمله ولایاتی است که بیشترین آمار خشونت‌ها برزنان در آن به ثبت رسیده است. از این میان پرونده‌های خشونت در ولایت دور افتاده غور نسبت به دیگر ولایات متفاوت است. زنان در این ولایت شاهد خشونت‌های تیرباران، سنگسار،محاکمه‌های صحرایی،آتش‌زدن، و دره زدن بوده اند.سوال اساسی این‌جاست که آیا تا به حال برای کاهش خشونت‌ها در این ولایت کار اساسی و بنیادی صورت گرفته است اگر بله پس چرا شاهد آمار بلند خشونت در این ولایت هستیم.
برای بحث بیشتر در این مورد با معصومه انوری رییس امورزنان ولایت غور گفتگوی داشتم.
پرسش: شما به عنوان رییس امور زنان در ولایت غور وضعیت زنان درآن ولایت را چگونه بررسی می‌کنید؟
معصومه انوری: وضعیت زنان در ولایت غور خوب نیست به دلیل نا امنی، کارکرد دولت در قریه‌ها، آگاهی زنان از حقوق شان، پایین بودن سطح ظرفیت زنان و فقراقتصادی. شمار زیادی از دختران در ولایت غور به دلیل همین اقتصاد خراب مردم در بدل مهریه‌های گزاف به فروش می‌رسند و شمار دیگری هم در بدل برخی از اشیا معاوضه می‌شوند. پایین بودن سطح فرهنگ مردم نیز سبب عدم رعایت حقوق زنان در این ولایت شده است. یعنی در کل می‌توان گفت که زنان در این ولایت با توجه به کارهای هم که صورت گرفته از وضعیت خوبی برخوردار نیستند.
پرسش: در مورد آمار خشونت در این ولایت چه گفتنی دارید افزایش داشته یا کاهش؟
معصومه انوری: متاسفانه آمار خشونت در ولایت غور بالا رفته است . از اول سال تا اکنون 91 پرونده خشونت ثبت گریده ، و این آمار در کل سال گذشته 67 پرونده بوده است که این خود نشان دهنده افزایش آمار خشونت ها در این ولایت است. آ از میان پرونده‌های امسال 26 پرونده که ثبت گردیده بسیار حاد بوده است. برخی از این پرونده‌ها توسط پلیس تعقیب شده و برخی دیگر در مناطق دور افتاده و ناامن قرار دارد که خود پلیس هم قادر به رفتن در ان مناطف نیست.
پرسش: چی فکر می کنید دلیل افزایش خشونت‌ها در ولایت غور نسبت به دیگر ولایات چیست اگر مشخصا در این رابطه حرف بزنید؟
معصومه انوری: ولایت غور از جمله ولایاتی است که دولت اصلا به آن توجهی ندارد. دولت این ولایت را فراموش کرده است .در قسمت ناامنی‌های که اتفاق می‌افتد دولت کمتر به آن رسیدگی می‌کند. همین بی‌توجهی سبب شده که تنها به چند مورد از پرونده‌های خشونت علیه زنان رسیدگی صورت گیرد، یعنی پلیس در این ولایت از سال گذشته که پرونده رخشانه را بررسی کرد و تا سال جاری که قتل شفیقه را بررسی کرده دیگر به هیچ موردی از پرونده‌های خشونت علیه زنان رسیدگی نشده است. در کنار بی‌توجهی دولت پایین بودن سطح فرهنگ مردم، بی‌سوادی وفقر اقتصادی هم از جمله دلایلی است که سبب افزایش خشونت‌ها در ولایت غور شده است.
پرسش: برنامه شانزده روزه محو خشونت علیه زنان در ولایت غور چقدر تاثیر گذار بوده است؟
معصومه انوری: برنامه‌ی شانزده روزه که بخاطر محوخشونت راه اندازی شده بود بسیار تاثیرگذار بود. دراین برنامه برای زنان آگاهی دهی صورت گرفت، برای ارتقای ظرفیت زنان برنامه‌های آموزشی راه اندازی شد و از همه مهم تر، کاربسیار نیکی که وزارت امور زنان در این برنامه گنجانده بود گذاشتن صندوق وجهی بود، بعدا از این صندوق مقدار پولی که جمع‌آوری می‌شود برای زنانی که از خشونت‌ها آسیب پذیر می‌شوند کمک می‌شود .در کل برنامه‌های کاهش خشونت تاثیرگذاری خود را درسطح کشور داشته و ولایت غور هم از این امر مستثنا نبوده است.
پرسش: آیا به این حرف موافق هستید که برنامه‌های خشونت هیچ تاثیری روی وضعیت زنان وکاهش خشونت نداشته است؟
معصومه انوری: اگرما نظری به گذشته داشته باشیم اصلا نامی از خشونت برده نمی‌شد، از زن و خشونت در برابر زن کسی نامی نمی‌برد.آیا این خشونت‌ها در گذشته نبوده زن به قتل نمی‌رسید، لت وکوب نمی‌شد؟ خیر. امروز همین برنامه‌ها و کارها است که سبب ظاهر شدن حقایق در مورد محرومیت زنان شده است. حالا زن دیده شده و همه می‌دانند که زنان در چه ظلم و ستمی گرفتارند. همین دادخواهی نهادها است که مشکلات را به گوش مسوولان می‌رساند. من به این حرف موافق نیستم که برنامه‌های کاهش خشونت هیچ تاثیرگذاری نداشته است.
پرسش: بنظر شما به جز آگاهی‌دهی و اطلاع رسانی دیگر چه کارهای برای کاهش خشونت‌ها البته در ولایت غور مفید واقع خواهد شد؟
معصومه انوری: یکی عمل است یکی شعار . اگر ما واقعا خواسته باشیم که کاری را در راستای کاهش خشونت دربرابر زنان انجام دهیم بهتر است در کنار آگاهی‌دهی، ارگان‌های تطبیق کننده قانون نیز کارکنند. امروزه ما قانون منع خشونت، قانون اساسی داریم پس مهم این است که کار به اهل کار سپرده شود و کار صورت گیرد. به نوشته‌های روی ورق‌های که از سوی مقام های بلندپایه صادر می‌شود عمل شود. به حرفی که می‌زنیم باید عمل کنیم نه این که این حرف در حد شعار باقی بماند.
پرسش: کارکرد شما به عنوان رییس امور زنان ولایت غور را در این راستا چه بوده است؟
معصومه انوری: ریاست امور زنان همیشه جلسات منع خشونت علیه زنان را در کمیسیون منع خشونت به ریاست والی ولایت غور برگزار می‌کند. قضایا مربوط به شهر و ولسوالی ها را مطرح می کنیم.
در قسمت بلند بردن سطح آگاهی زنان وارتقای ظرفیت ما برنامه‌های خود را داریم. وزارت امور زنان اگر بودجه کافی ندارد اما، ما هماهنگ با نهادهای هستیم که برای دفاع از حقوق زنان کار می‌کنند و ما را در این راستا کمک می‌کنند. برای سال آینده برنامه‌های آموزشی و آگاهی‌دهی خود را در قسمت کاهش آمار خشونت عملی خواهیم کرد.
