مارش‌های سمبولیک زنان: طرح ۳۴ معاون
روحینا حیدری
طرح گمارش زنان در ۳۴ ولایت به عنوان معاون والی از سوی حکومت مطرح شد. این طرح با واکنش‌های گوناگون همراه بود.
تاکید رییس‌جمهور به سهیم شدن زنان در سطوح مختلف و بلند حکومتی ادارات محلی (ولایات) خوب است اما این گمارش‌ها راه‌حل مناسب برای بهبود وضعیت زنان در کشور نیست.
اگرچه این طرح هنوز عملی نشده است، اما راه را برای والی‌شدن زنان می‌بندد. این روحیه نانوشته در دراز مدت به فرهنگ ساختاری در حکومت‌داری بدل می‌گردد. در برابر تبعیض علیه زنان می‌ایستیم و برابری می‌خواهیم از طرف دیگر جای شایسته‌سالاری را به یک طبقه می‌دهیم و این به خودی خود تبعیض در برابر مردان است. اگر قرار باشد که طرح عملی گردد از موارد و نواقص که تذکر رفت هم که بگذریم، بهترین شیوه به رقابت گذاشتن معاونیت‌ها ویژه‌ی زنان برای زنان است. در طرح باید زنانی که کاندیدا هستند، در رقابت شرکت کنند، معیارهایی خاص و ویژه مد نظر گرفته شود، بر اساس معیارهای مورد نظر کاندیدای معاونیت شارت لیست شوند و از طریق کمیته ویژه بی‌طرف آزمون گرفته شود و بعدتر بهترین‌ها گماشته شوند.
به درستی می‌دانیم که زنان در طول تاریخ بشری در حاشیه قرار داشته‌اند و همیشه به عنوان جنس دوم حساب شده‌اند. چرا به توان‌مندی زن در سیاست کردن همیشه شک و تردید وجود دارد؟ زنان قهرمان زیادی در جهان وجود دارد. بهترین رهبران کشورهای مختلف جهان که در همین اواخر در بحران کرونا کشورهای‌شان را به درستی رهبری و مدیریت کردند، رهبران ارشد زنان بودند. برای زنان باید در سطوح مختلف تصمیم‌گیری‌های کلان نقش معنادار و مرکزی مدنظر گرفته شود تا میزان توان‌مندی، رهبریت و مدیریت زنان توام با تعهد و دانش آنان برای نسل امروز و فردا محاسبه شود. توانایی و ظرفیت انسان‌ها به فرصت دادن و زمینه فراهم کردن سنجش می‌گردد.
اگر به عنوان حسن نیت چانس دادن به زنان، معاونیت‌های ولایات را قبول کنیم باز هم برمی‌گردیم به این‌که تعیین موقف از طرف حکومت برای زنان فایده‌ی نمی‌رساند، دولت باید فضایی را باز کند برای اخذ موقف که شهروندان بدون در نظر داشتن جنس، قوم، رنگ و نژاد برای خود جایگاه به دست آورند.
اصولی‌ترین و قانون‌مدارانه روش همین است که زنان خودشان بر اساس توانایی‌های موجود برای خودشان جایگاه تعریف کنند و آن را به دست بیاورند.
با تعیین ۳۴ معاون زن نمی‌توان وضعیت ۱۵ میلیون زن که تا گلو غرق در مشکلات خانواده‌گی، فقر، آزار و اذیت جنسی قرار دارند را حل کنیم ما نیازمند برنامه‌ی سراسری برای تغییر زنان هستیم. معاونیت‌های ولایات برای زنان سمبولیک است.
خشونت در افغانستان ساختاری است و فرهنگ سیاسی حاکم که فرهنگ سنتی توام با افکار و اندیشه‌های کهنه و عرفی است، مشکل جدی است. تا زمانی‌که فرهنگ سیاسی تغییر نکند و ما از مرحله سنت به تجدد گذار نکنیم و ساختارهای مساویانه بر اساس قانون، معنادار و تطبیق نگردند، هیچ کاری در این راستا صورت نمی‌گیرد و زنان تنبل و مفت‌خور بار می‌آیند.
دولت بر زنان تعیین تکلیف نکند و بگذارد که زنان خود به خود تعیین تکلیف کنند و جایگاهی برای خود تعریف نمایند.
بخش‌های اخیر، مبنی بر این که زنان باید برای خود تکلیف و جایگاه تعیین کنند، زمان‌بر و در جامعه‌ی سنتی و در حال جنگ ایده‌ال به نظر می‌رسد. با تاکید بر بخش نخست یادداشت که اگر قرار است زنان معاون والی هم شوند، باید بر اساس لیاقت و شایسته‌گی خودشان در رقابت شرکت کنند و خودشان را به اثبات برسانند.
منبع: هشت صبح
