«تا قبل از کرونا سرمایه‌ام سه برابر شده بود»

نفیسه دانش، از زمانی‌که کودک بود، رویای بازرگان شدن را در سر می‌پروراند. او برای تحقق این رویا، دو سال پیش، تجارت زعفران را راه‌اندازی کرد و اکنون یکی از زنان بازرگان هرات است که توانسته تجارت‌اش را گسترش دهد؛ خبرگزاری بانوان افغانستان برای معرفی بیشتر، با او گفت‌وگویی را ترتیب داده است که در ادامه می‌خوانید.

پرسش: خودتان را معرفی کنید؟

نفیسه دانش استم. از دو سال به این سو، بعنوان یک بازرگان در قسمت محصولات زعفران ایفای فعالیت می‌کنم و در آینده‌ای نزدیک، کسب و کار میوه‌ی خشک را نیز آغاز خواهم کرد. در کنار این فعالیت‌ها، در حال حاضر دانشجوی دانشکده‌ی اقتصاد نیز استم.

پرسش: تجارت زعفران را چه وقت و از کجا آغاز کردید؟

پاسخ: دو سال است که من بعنوان یک بازرگان در قسمت صادرات زعفران کار می‌کنم و اکنون تنها خانمی در هرات هستم که به صادرات زعفران مصروف فعالیت است. آن‌چه این انگیزه را در من پرورانده است، تجارت و کسب و کار پدرم بود که او نیز همانند من یک تاجر بود و در زمینه‌ی خود بصورت مؤفقانه عمل می‌کرد. در کنار این انگیزه، زعفران و در کل کسب و کار زراعتی، آسان‌ترین و مؤثرین راه برای آغاز یک تجارت بود که من می‌توانستم از آن آغاز کنم. با وارد شدن به بازار تجارت، در مورد مسائل متفاوت اقتصادی در کشور آگاهی حاصل کردم که این نیز برای من و کسب و کارم یک نقطه مثبت تلقی می‌شود.

پرسش: در این مدت کسب‌وکار تان، با چه فراز و فرودهایی روبه‌رو شده اید؟

پاسخ: نداشتن تجربه کافی و نبود مشاور کاری، برای من یک چالش بزرگ در ابتدای کارم بود. همچنان آنچه در گذشته به من آسیب زد، شرایط بد اقتصادی در کشور بود که باعث شد با کمبود سرمایه مواجه شوم.

پرسش: چگونه و با چه مقدار سرمایه آغاز کردید؟

پاسخ: با فروختن زیورآلات خود با ارزش 20000 دالر آمریکائی به این تجارت آغاز کردم و تا قبل از شیوع ویروس کرونا این سرمایه من سه برابر شده بود. و در کنار آن، کمک‌هایی زیادی از سوی ریاست زراعت ولایت هرات و دفاتر بین‌المللی نیز بدست آورده بودم. اما متأسفانه، کویید-19، ضربه‌ی بزرگی برای کار من نیز زده است.

پرسش: با آغاز این کسب‌وکار، زمینه‌ی کار را برای چند نفر دیگر ایجاد کرده اید؟

پاسخ: من دو کارمند دائمی خانم و دو کارمند دایئمی آقا در هرات داشتم. سه نمایندگی در کابل داشتم که در آن نمایندگی‌ها 6 خانم مصروف هم‌کاری با من بودند. در زمان پروسس زعفران، در حدود 300 خانم در قسمت پاک‌کاری این محصول با من کار می‌کردند. اما شیوع ویروس کرونا، مجبور شدم تا دروازه‌ی دفتر و نمایندگی‌های خود را ببندم. من هم‌چنان رئیس شورای زنان در ولسوالی غوریان نیز استم. تلاش می‌کنم تا با به‌کارگیری خانم‌ها، زمینه را برای استقلالیت اقتصادی خودشان نیز فراهم کنم تا آن‌ها هم همانند من یک کارفرما شوند. من برای 6‌تن از این خانم‌ها بطور رسمی جواز کار گرفتم و اقارب‌شان را نیز به کار مشغول کردم.

پرسش: بصورت مشخص، کرونا چه تأثیری بالای کسب‌وکار شما داشته است؟

پاسخ: در کنار این‌که از لحاظ سرمایوی و سود برای من ضربه زده است، حتی باعث شده است که من دروازه‌ی دفتر خود را نیز ببندم. اما در این اواخر، وضعیت نسبتا بهبود یافته است و من صادرات زعفران را از سر گرفته‌ام.

پرسش: چقدر دولت شما را برای حل چالش‌های فراروی‌تان یاری می‌رساند؟

پاسخ: مسئولان ریاست زراعت ولایت هرات در قسمت مسائل زراعتی مربوط به محصول و اتاق‌های تجارت و ریاست صادرات نیز در قسمت صادر کردن این محصول، برای من هم‌کاری‌های زیادی کرده اند.

پرسش: برای گسترش تجارت‌تان چه برنامه‌هایی، دارید؟

پاسخ: تا قبل از کرونا، من با برنامه‌ای که داشتم5 سال آینده‌ی تجاری خود را بسیار عالی پیش‌بینی کرده بودم. اما از زمان شیوع این ویروس، این خوش‌بینی به 70 درصد تقلیل یافته است. با آن‌هم، نسبت به کسب‌وکار و تلاش‌هایی که در این زمینه انجام می‌دهم، برای یک آینده‌ای درخشان خوش‌بین استم.

پرسش: چه‌گونه می‌توانیم کسب‌وکار زنان را توسعه بدهیم؟

پاسخ: با این‌که خانم‌ها در ابتداء سرمایه‌ای برای آغاز کار ندارند، اگر سازمان‌های کمک‌کننده یا به‌صورت قرضه و یا هم به‌صورت بلاعوض، کمک نقدی برای خانم‌ها بکنند و برای مدت حداقل دو سال به‌عنوان مشاور در کنار این قشر باشند، به باور من تجارت زنان بیش‌تر از این رشد خواهد کرد.

پرسش: تعدادی از بانوان به‌دلیل این که کسب‌وکار ریسک دارد، وارد آن نمی‌شوند. پیشنهاد شما برای آن‌ها چه است؟

پاسخ: پیشنهاد می‌کنم که در آغاز با کمک فرد دوم و مورد اعتماد خود وارد تجارت شوند تا این‌گونه با ریسک کم‌تری مواجه شوند.

پرسش: به‌عنوان پرسش آخر، خواست شما از دولت و نهادهای حامی بانوان بازرگان چه است؟

پاسخ: آن‌چه من از دولت و نهادهای حامی توقع دارم، این است که در ابتداء نیازهای ما را ارزیابی کنند و بادرنظرداشت نیازها، با ما هم‌کاری کنند. ما اکثرا شاهد کمک‌هایی استیم که به درد ما و کسب‌وکار ما نمی‌خورد.

ترتیب کننده: ضیاگل عظیمی