خدیجه احمدی: من یک شهردارم، فارغ از جنسیت

خدیجه احمدی، شهردار شهر نیلی ولایت دایکندی است او در کار در بخش سکتور شهری تجربه‌ی ده ساله دارد، و ماستر رشته‌ی شهرسازی است، ادبیات انگلیسی و معماری اسلامی از دیگر مدارک او در مقطع کارشناسی است. برای بحث بیشتر با وی گفت‌گویی داریم که در ادامه می‌خوانید.

پرسش: شهرداری یکی از سمت‌هایی است که همیشه در اختیار مردان بوده و شما جز  معدود زنانی هستید که در این سمت در افغانستان کار می‌کنید، چه برنامه‌هایی روی دست دارید؟

پاسخ: این که مردان همیشه در راس اداره‌های چون شهرداری قرار داشته اند دلیل نمی‌شود که فکر کنیم زنان در صورتی که در این سمت گماشته شوند، نتوانند درست کار کنند. از دیدگاه من، ظرافت، دقت و چیزی که برای مدیریت شهری نیاز است در وجود زن بیشتر است و این روی بحث مدیریت شهری خیلی تاثیر دارد.

پرسش: برای شهر نیلی، چه برنامه‌هایی دارید؟

پاسخ: من جدا از بحث جنسیت بیشتر روی کارم تاکید دارم و دوست ندارم تاکید من روی این باشد که من یک شهردار زن هستم، بلکه بیشتر بحث من روی این است که من یک شهردارم و فارغ از جنسیت!

در سه بخش، حکومت‌داری، عواید و زیربناها کار می‌کنم. شکر خدا در این مدت پیشرفت‌های خوبی داشتیم. از زمانی که من آمدم، 115 درصد افزایش عواید داشتیم و این یکی از اهداف کلان است که در یکی از شهرهای افغانستان اتفاق افتاده است. در بحث حکومت‌داری تمرکز ما بیشتر روی همه‌شمول کردن شهر است، من در کنار خود دوازده شهردار در مکتب دارم و شبکه‌ی زنان شهری را ایجاد کرده ام در کنار شهرداری، بحث فعال بودن وکلای گذر است، ما وکیل گذر زن داریم و این در دیگر شهرها خیلی نادر است.

پرسش: برای همه‌شمول کردن فضاهای عمومی شهر چه برنامه‌یی دارید؟

پاسخ: دغدغه‌ی من این است که مدیریت شهری سنتی تبدیل به یک مدیریت جدید شود، مدیریتی که بتواند با توجه به فضای اجتماعی افغانستان خود را با مدیریت جهانی همسو کند و این بسیار مهم است. تاکید بر انکشاف و اهداف انکشاف پایدار که یکی از اصول اولیه و اصلی پایدار شهری در دنیا است، در مدیریت شهر نیلی در نظر گرفته شده است. نیلی نخستین شهر افغانستان است که استراتیژیک پلان پنج ساله دارد که در 32 جلسه از طرف خود مردم شکل گرفته و تطبیق می‌شود، نیلی نخستین شهر افغانستان است که عضو اتحادیه‌ی شهرهای جهان و شهریست که اهداف انکشاف پایدار اس، تی، جی را دنبال می‌کند.

پرسش: از زمانی که در این سمت گماشته شده اید، چه تغییراتی در این شهر آوردید؟

پاسخ: یک بحثی که من می‌خواهم واضح بسازم این است که کار شهرداری فقط ساختن سرک و مارکت نیست، وظیفه‌ی مهم شهرداری این است که شهروند مسوول و آگاه بسازد، اکثر مووسسه‌هایی که با ما کار می‌کنند، به پیشنهاد مردم بحث ساختن مکتب را مطرح کردند و شهرداری به همکاری مووسسه‌ها و مردم، سه مکتب و دو جمنازیوم در حال ساخت دارد و اولین مجموعه‌ی تفریحی برای بانوان در شهر نیلی در حال ساخت است.

یکی از مسایلی که من می‌خواهم اضافه کنم و یکی از چالش‌های کلان در نیلی است، این که این شهر، یک قریه‌شهر است، سه ناحیه‌ی شهری دارد و یک محیط کاملا قریه‌یی. عمر این شهر 17 سال است و یک چالش عمده‌ی ما فرهنگ شهرنشینی است، ما یک حالت انتقال از زندگی قریه‌یی به زندگی شهری را داریم، توقعات، توقعات و امکانات شهری است اما رویه، رویه‌ و فرهنگ قریه‌یی است که این دو، با هم در  تضاد است و بیشتر وقت‌ها بحث مشارکت مردم را برای ما سخت می‌کند. مردم‌محور کردن برنامه‌ها برای من اهمیت دارد، در نیلی تمام برنامه‌ها توسط مردم پیشنهاد، ارزیابی، امکان‌سنجی و در نهایت تطبیق و ارزیابی می‌شود. بحث مردم محوری و مشارکت، بحثی است که ما خیلی در مدیریت شهر نیلی روی آن تاکید داریم. میزان مشارکت و همکاری مردم و مقایسه‌ی آن در تطبیق پروژه‌ها در گذرها، در میان مردم ایجاد یک رقابت کرده است که مردم بیشتر سعی می‌کنند با همکاری با شهرداری در تطبیق پروژه‌ها، سهم بیشتری از پروژه ها برای منطقه و نواحی خود داشته باشند.

پرسش: فضای ولایت دایکندی، چقدر برای پذیرش زنان در جامعه و سمت‌های دولتی آماده است؟

پاسخ: دایکندی، یکی از ولایت‌های افغانستان است، بر خلاف آن چیزی که تصور می‌شود که فضای ولایت‌های مرکزی برای پذیرش زنان به عنوان تصمیم‌گیرنده‌ی شهری آماده است، اما خیر، من هم مثل هر زن افغانستانی و چندین زن در دیگر سمت‌ها نیز این مشکل را دارند، اما من می‌دانم که تنها نیستم و اگر کنار بکشم، بسیاری از زنانی که الگو هستم، انگیزه‌ی خود را از دست می‌دهند و بحث حکومت‌داری واقعی زیر سوال می‌رود. به همین دلیل من و دیگر زنانی که در این شهر کار می‌کنیم، سعی می‌کنیم در درجه‌ی اول، این ذهنیت را ایجاد کنیم که کار ما و وجود ما در جامعه باعث می‌شود تا فضا برای زنان دیگر هم بهتر شود. با همه‌ی این چالش‌ها، ایجاد یک فضای عاری از تبعیض جنسیتی، به فضای فکری مردانه‌ی شهر بستگی دارد، این که چقدر کسانی‌که در راس حکومت مرکزی و محلی قرار دارند ما را می‌پذیرند، و بعد از آن مردم چقدر ما را به عنوان تصمیم‌گیرنده می‌پذیرند، اما من خوش‌بین هستم که در آینده‌یی نه چندان دور، ما شاهد حضور بیشتر زنان در حکومت محلی خواهیم بود. هر چند گماشتن زنان بست‌های کلیدی و تصمیم‌گیری در چند سال پسین روی نوع نگاه مردم نسبت به توانایی زنان در انجام امور، تاثیر گذاشته است. اما هنوز هم، دغدغه‌‌هایی در میان مردم وجود دارد که آیا یک زن می‌تواند مدیریت کند و می‌شود که به برنامه‌ها و توانایی یک زن اعتماد کرد. بحث دیگر مسئله‌ی شکاف میان مردم و دولت است و این کار را برای من سخت تر ‌کرده است اکنون تلاش من برای از بین بردن این فاصله است. قدم نخست من، جلب اعتماد مردم به شهرداری بود و این که منبر به منبر و گذر به گذر رفتم و با مردم حرف زدم، هرچند بارها تحقیر شدم، اما در نهایت و پس از دو سال اوضاع بهتر شد. هر چند نه آن‌چنان مطلوب.

پرسش: در اخیر اگر گفتنی داشته باشید، که نتوانستید در خلال پرسش‌ها بگویید، فرصت دارید.

پاسخ: از زنانی که در تلاش تثبت توانایی خود برای جامعه اند، می‌خواهم تا توانایی و قدرت خود را با عمل‌کرد خود برای جامعه نشان دهند، همیشه در پی این نباشند که چرا جامعه ما را نمی‌پذیرد، چرا مردم به ما باور ندارد، مردم زمانی به زنان باور می‌کنند که توانایی خود را با عمل‌کرد خود نشان دهند و برای رسیدن به این هدف، ابتدا باید به خود باوری برسند.

ترتیب: سیمین صدف