تجلیل نمادین را متوقف کنید!
یکی دوتا نه؛ ده‌ها برنامه در گرامی‌داشت از هشتم مارچ روز جهانی زن همه ساله در کشور برگزار می‌شود. اما چگونگی تجلیل از این روز مواجه است با موجی از انتقاد‌ها. شماری از زنان فعال می‌گویند؛ این وضعیت باید تغییرکند. هشتم مارچ باید الگوی عملی برای رسیدن به حقوق زنان باشد.
ده‌ها نهاد خصوصی و دولتی در محافلی از این روز تجلیل می‌کنند. شماری از زنان می‌گویند، عملاً آنچه از این روز دستگیر زنان می‌شود چند شعار و برگزاری چند محفلی است که هیچ دستآورد عملی برای زنان ندارد.
کبرا رضایی، فعال حقوق زن به این باور است که برگزاری برنامه‌های نمادین جواب‌گوی نیاز‌های زنان افغانستان نیست.
خانم رضایی می‌گوید، با درنظرداشت وضعیت کنونی زنان، نیاز است تا از هشتم به‌عنوان یک فرصت استفاده شود.
او در ادامه می‌افزاید: «ما زنان باید در این روز یک‌صدا شویم و برای رسیدن به حقوق اساسی خود چانه‌زنی کنیم.»
هشتم مارچ در واقع روز بین المللی زنان کارگر است و تجلیل از آن به مثابه‌ی بیرون رفت از وضعیت موجود است برخی از زنان اما می‌گویند، ماهیت این روز با آنچه که در افغانستان تجلیل می‌شود کاملا متفاوتی است. معنای این حرف آن است که هر چند همه ساله از هشتم مارچ از سوی نهاد‌های دولتی و خصوصی به گونه‌ی پررنگ تجلیل می‌شود؛ اما هنوز هم درک واقعی از این روز وجود ندارد وتجلیل از این روز در کشور از مرزهای شعار و نماد فراتر نرفته است.
الناز عظیمی، فعال حوزه‌ی جوانان می‌گوید، هشتم مارچ در حقیقت روز یاد‌آوری از مشکلات زنان و ارائه راه‌کارها برای حل چالش‌های زنان است.
خانم عظیمی در ادامه می‌افراید:«تجلیل نمادین را بس کنید! در این روز باید درد زنان را فریاد بزنیم.»
از سویی به باور شماری، زنان افغانستانی در یک سرنوشت نامعلوم بسر می‌برند این موضوع زنان را باید وادار کند تا در محافل تجلیل از هشتم مارچ از نگرانی شان سخن بگویند.
عطیه الهی، فعال حقوق زن می‌گوید:«با در نظرداشت شرایط موجود زنان در افغانستان نیاز است تا زنان همسبتگی شان را در این روز به جهانیان نشان دهند چیزی که کمتر در برنامه‌های تجلیل از هشتم مارچ شاهد آن هستیم.»
می‌دانیم که بیشتر چالش‌های که امروزه زنان در افغانستان با آن دست‌و پنجه نرم می‌کنند؛ برخواسته از نابرابری‌های اجتماعی است موضوعی که به باور شمار زیادی چالش اساسی زنان در جامعه است.
فرشته یعقوبی، فعال حقوق زن به این باور است که به جای تجلیل از هشتم مارچ نیاز است تا برنامه‌هایی برای از میان برداشتن نابرابری‌های اجتماعی اجرایی شود.
او در ادامه می‌گوید، مسؤلیت نهاد‌های دولتی با تجلیل کردن از این روز و تبریکی گفتن تمام نمی‌شود؛ باید به وعده‌ها عمل شود و در عمل برای زنان کارهایی صورت گیرد.
پیشنه‌ی روز جهانی زن، بر می‌گردد به همشتمین روز ماه مارچ سال 1857 زنان كارگر كارخانه‌های نخ‌ریسی شهر شیكاگوی آمریکا در اعتراض به شرایط نامناسب و غیرانسانی كار به خیابان‌ها ریختند. خواسته‌های آن‌ها روزی 10 ساعت كار، دستمزدهای عادلانه‌تر و حق رأی برای زنان بود.
گزارشگر: ضیاگل عظیمی
