هشتم مارچ؛ مبارزه یا شعار
همه ساله، از هشتم مارچ (روز همبستگی زنان جهان) در افغانستان نیز چون دیگر کشورها، تجلیل می‌شود. انتقادی که بر این روند وارد است اما نمادین بودن این برنامه‌هاست که سبب شده تغییراتی که توقع می‌رفت در وضعیت زنان نیامد.
مسعوده کرخی، نماینده‌ی مردم در مجلس نمایندگان به یاد می‌آورد که نخستین بار از این روز در زمان حکومت موقت تجلیل شد که از زنان فعال خواسته شده بود تا طرح‌های خود را برای بهبود وضعیت زنان به فرد اول کشور در آن زمان بدهند.
خانم کرخی می‌افزاید، از آن زمان به بعد، پیشرفت‌هایی که توقع می‌رفت زنان داشته باشند محقق نشد و به جای آن، روز به روز وضعیت زنان بدتر از قبل می‌شود.
این نماینده‌ی مجلس می‌افزاید، همبستگی زنان از گذشته تا کنون کمتر شده است و این یکی از عواملی است که وضعیت زنان بهبود نمی‌یابد.
خانم کرخی معتقد است که تجلیل‌های نمادین و یک‌روزه، هیچ تغییراتی نمی‌تواند در یک بخش بیاورد، مگر این که وعده‌های افراد پی‌گیری شود تا در هر یک‌سال، تغییرات چشم‌گیری در وضعیت زنان به وجود بیاید.
«در گذشته، همبستگی زنان به مراتب بیشتر از امروز بود و زنان صدای واحد داشتند.»
«این هشت‌های مارچ، چنان سمبولیک و بی‌کیفیت شده، که در هر سال، زنان مجلس همه دعوت می‌شود اما بسیاری از آنان ترجیح می‌دهند اشتراک نکنند.»
در یک فراخوان در آمریکا، میلیون‌ها زن به جاده‌ها ریختند، اما امروز که همه‌ی زنان تشویش دارند، دو هزار زن در یک گردهمایی جمع نمی‌شوند.
او از پروژه‌یی بودن برنامه‌ها برای زنان انتقاد می‌کند.
امروز باید زنان صدا بلند می‌کردند و به جامعه‌ی جهانی می‌گفتند که آنان را نادیده نگیرند اما کمتر صدایی از زنان در این زمان بحرانی بلند می‌شود.
شماری دیگر از زنان نیز تجلیل‌ها از هشتم مارچ را در حد یک تلنگر برای بهبود وضعیت زنان موثر می‌دانند.
لیلما نعمانی، فعال مدنی در هرات می‌گوید، این برنامه‌ها در حد یک تلنگر برای جلب توجه به سوی مشکلات زنان موثر است اما برنامه‌ها برای هشت مارچ باید از این حالت کلیشه‌یی بیرون شود.
خانم نعمانی می‌افزاید، اکتفا کردن به این برنامه‌ها می‌تواند حتی به ضرر زنان باشد و گرفتن چنین برنامه‌ها از زنان تصویری ارائه دهد که به این برنامه‌های نمادین، دل‌خوش می‌کنند.
کبرا رضایی، از دیگر فعالان مدنی می‌گوید، این تجلیل‌ها برای یادآوری فلسفه‌ی به‌وجود آمدن این روز مهم است اما نباید این روند هم‌چنان ادامه پیدا کند.
خانم رضایی به این باور است که برنامه‌های شعر و شعار یک‌روزه، دردی از زنان دوا نمی‌کند.
«ما در وضعیتی قرار داریم که باید برای بهبود وضعیت زنان جدی‌تر کار کنیم اما یک روز یا یک شب نمی‌شود کاری کرد.»
دیده شود که حکومت چقدر به وعده‌های خود مبنی بر بهبود وضعیت و جایگاه زنان عمل خواهد.
گزارشگر: سیمین صدف
