دختری که با بِت و توپ به جستجوی صلح است
فیروزه افغان، پانزده سال پیش در ولایت هرات متولد شد، می‌گوید، با آنکه با مخالفت‌ها و ممانعت‌هایی زیادی مواجه شد اما او از همان ابتداء عزم‌اش را برای بازی در میدان کرکت جزم کرده بود، فیروزه باور دارد که هیچ مخالفتی نمی‌تواند مانع رسیدن به آرزو ها شود این اعتقاد و باور‌مندی او برای رسیدن به آرزوهایش او را اکنون عضو تیم کرکت بانوان هرات ساخته است. خبرگزاری بانوان برای معرفی بیشتر، با او گپ‌وگفتی داشته است که در ادامه می‌خوانید.
فیروزه کی است مخاطبان خبرگزاری دوست دارند در موردت بیشتر بدانند؟
فیروز: پانزده سال پیش در ولایت هرات تولد شدم، اکنون دانش‌آموز صنف دهم در مکتب لیسه‌ی مهری هروی هرات هستم و در کنار این عضو تیم کرکت بانوان هرات نیز هستم.
نخستین روزی که بِت و توپ به دست گرفتی دقیقا چه زمانی بود؟
فیروزه: نخستین روزی که بَت و توپ را گرفتم ده سال داشتم و آن زمان از یک تکه چوب که برای خودم بِتی ساختم و همراه با توپ پلاستیکی داخل کوچه با دختران بازی می‌کردم.
چه چیز تو را واداشت که باید کرکت‌باز شوی؟
فیروزه: مدام مسابقه‌های کرکت را از تلویزیون می‌دیدم و با خودم می‌گفتم چرا بازیکنان کرکت همه مردان هستند آیا زنان نمی‌توانند این بازی را انجام دهند، با خودم گفتم باید این بازی را یاد بگیرم و در آینده یک کرکت‌باز موفق و معروف شوم.
پا گذاشت دختران در عرصه‌ی ورزش، در جوامع سنتی خالی از چالش نیست، خودت با چه دشواری‌های روبرو شدی؟
فیروزه: از همان ابتدا مادرم و دیگر اعضای خانواده، با کرکت بازی کردن من مخالف بودند و مدام مرا مانع می‌شدند اما گاهی هم ناامید و دل‌زده نشدم و به راه‌ام ادامه دادم. بارها تایید شدم اما بازهم یگانه سرگرمی و علاقه‌ام بازی با همان چوب و توپ پلاستیکی بود.
اکنون که چند سال گذشته نظر خانواده‌ات تغییر کرده یا خیر؟
فیروزه: خانواده‌ام فعلا چیزی نمی‌گویند اما کدام تشویق و دلگرمی به این بازی‌ام ندارند و من بیشتر از سوی مربی ما در مکتب تشویق حمایت می‌شوم.
از دغدغه‌ها و چالش‌ها که بگذریم دوست دارم از موفقیت‌ها و دستاورد‌هایت برای ما بگویی؟
فیروزه: مسابقات زیادی داشتم البته در سطح ولایت هرات و همین امسال مکتب ما توانست در بین بیش از پانزده مکتب مقام نخست را در مسابقات کرکت بین دانش‌آموزان از آن خود کند و پس از آن من و چند دانش‌آموز دیگر از مکتب مهری هروی، عضویت تیم کرکت بانوان هرات را گرفتیم.
فیروزه در کرکت به دنبال چه است؟
فیروزه: به دنبال صلح برای کشورم هستم ما کودکان جنگ هستیم، در جنگ به دنیا آمدیم و در جنگ بزرگ شدیم و آرزوی من آمدن صلح به کشورم است و بدون شک صلح بدون اتحاد و اتفاق مردم ممکن نیست می‌خواهم از طریق کرکت مردم را به اتحاد و همد‌لی دعوت کنم تا از این طریق کشور ما به یک صلح دایمی دست پیدا کند.
در پایان خواست و آروزیت چه است؟
فیروزه: خواست مه صلح سراسری و پایدار در کشورم و آروزیم این است که به عنوان یک دختر افغانستانی، به نمایندگی از افغانستان در مسابقات جهانی شرکت کنم و بتوانم برای کشور افتخارآفرینی کنم.
مصاحبه کننده: ضیاگل عظیمی
