نقش نمادین زنان در روند صلح، برنامه دولت است

ترتیب: سودابه احراری

زنان در افغانستان با وجود خشونت‌ها، چالش‌ها و جامعه سنتی  شجاعت آن را دارند تا در راستای آوردن صلح و ثبات در افغانستان نقش چمشگیری داشته باشند. و ازطریق برنامه صلح برای آوردند یکپارچکی در افغانستان تلاش نمایند. با وجود این‌که نه تن از اعضای شورای عالی صلح را زنان تشکیل می‌دهند و در شوارهای ولایتی صلح نیز هفتاد و دو تن از زنان عضویت دارند باز هم شماری به این باوراند که این نقش زنان در روند صلح، نمادین بوده است. برای بحث بیشتر در همین رابطه گفتگویی با حسینه نیکزاد عضو شورای صلح ولایتی و رییس شبکه زنان افغان در ولایت هرات داشتم.

پرسش: خانم نیکزاد در ابتدا می‌خواهم که نظر شما را در مورد نقش زنان در روند صلح داشته باشم؟

حسینه نیکزاد: زنان فطرتاً افرادی هستند صلح‌جو که همیشه از عواطف انسانی در قسمت دفع منازعات استفاده کردند. زنان از همان زمانی که مادر وآموزگار می‌شوند یا در یک اداره هستند. به نحوی شامل برنامه حل منازعات هستند. مثلا از منازعه اطفال جلوگیری می‌کند تا یک آشتی بین فرزندان در خانه به وجودآید اگر معلم مکتب هستند سعی می‌کنند صنف را با هم آشتی بدهند.

در شواری عالی صلح ما در ابتدا هیچ زنی را نداشتیم که یک پست بلندی داشته باشد اما حالا می‌بینیم که  خانم سرابی به عنون معاون شورای عالی صلح مقرر شدند و نه نفر دیگر از زنان در شوار هستند، در شورای صلح ولایتی هفتاد و دو خانم عضو هستند. که این خود نمایانگر حضورپرزنگ زنان در روند صلح است.

پرسش: نظر شما در مورد این که نقش زنان برای کشاندن مخالفان و جلب و جذب شان دردولت زیاد پر رنگ نیست چیست؟ آیا با این گفته موافق هستید؟

خانم نیکزاد: من اصلا با این حرف موافق نیستم من در عمق قضیه قرار دارم و می‌دانم که زنان توانمندی و توانایی حل منازاعات را دارند و می‌توانند با خانواده‌های مخالفان نشست داشته باشند و آن‌ها را راضی به صلح نمایند. من مطمئن هستم که مخالفان آنقدرحساس نیستند که یک خانم آن‌ها را به صلح دعوت کند آن‌ها واکنش نشان دهند، چون من در ولسوالی‌های چشت و اوبه با خانواده‌های مخالفان نشستم و حرف زدم آن‌ها هیچ حساسیتی نشان ندادند بلکه تاثیر گذار هم بود. من فکر می‌کنم که زنان از این نگاه می‌توانند نقش ارزنده را در روند صلح ایفا کنند.

من با این حرف که می‌گویند زنان در شواری صلح نقش نمادین را دارند موافق نیستم، چون نقش نمادین برای زنان داده می‌شود. نه اینکه زنان توانمندی نداشته باشند.

صدای بانو نیکزاد را در زیر بشنوید:

‍پرسش: خانم نیکزاد اشاره کردید که( نقش نمادین برای زنان داده شده است) این نمادین بودن از طرف کی برای زنان داده می‌شود ؟

حسینه نیکزاد: یک مرد که عضو شواری عالی صلح است، اجازه دارد که به ولسوالی‌ها کارکند و تمام امکانات هم در اختیار شان قرار می‌گیرد. اما زنان این حق را ندارند. موضوع دیگر، عدم ملاقات زنان با مخالفانی است که به روند صلح می‌پیوندند. شورای عالی صلح باید در برنامه‌های پیوست مخالفان با دولت اجازه حضور زنان را بدهد. اما متأسفانه که شورای عالی صلح این اجازه را به زنان نمی‌دهد و ما هم زیاد خواهش کردیم اما نییجه نداده است. زمانی که این کار صورت نمی‌گیرد به این معنی است که به زنان نقش نمادین داده می‌شود.

پرسش: چرا شورای عالی صلح این اجازه را برای زنان نداده است؟

حسینه نیکزاد: دلایلی که شورای صلح مطرح کرده است عدم امنیت زنان است. آن‌ها به این باور اند که این افراد ممکن برگردند به طرف مخالف بروند واین قسم زنان  شناسایی می‌شوند وجان شان درخطر است. اما به نظر من این یک دلیل ضعیف است چون زمانی که یک زن عضو شورای عالی صلح می‌شود و به ولسوالی‌های دوردست می‌رود به  این معنی است که خطر را قبول کرده است و تصمیم دارد که کار کند و به مردم خدمت کند پس این دلایل قانع کننده نیست.

پرسش: دست‌آوردهای شما در شورای صلح ولایتی چیست اگر کوتا اشاره کنید؟

حسنیه نیکزاد: وقتی که شورای صلح ولایتی در هرات کارش را آغاز کرد هیچ فردی با آن آشنایی نداشت.  بعدا که مردم عوام باخبر شدند به این شوار بی باور بودند. یگانه دست‌آورد من این بود که روابط شواری عالی صلح با جوانان و رسانه‌ها را مستحکم ساختم. و زمینه را آماده ساختم که مردم به اهمیت روابط با شورای عالی صلح پی ببردند.

پرسش: خانم نیکزاد در کنار این‌که عضو کمیته ولایتی شورای صلح هستید رهبری شبکه زنان افغان را نیز به عهده دارید آیا از طریق این شبکه هم فعالیت‌های را در راستای صلح انجام داده اید؟

حسینه نیکزاد: بله از طریق شبکه هم فعالیت‌های در روند صلح انجام می‌دهیم. همین فعلا ما در قسمت تطبیق قطعنامه ۱۳۲۵ شورای امنیت ملل متحد کار می‌کنیم که در سه بخش مصئونیت حقوقی اجتماعی زنان، زنان صلح و امنیت و مشارکت سیاسی زنان است.

شبکه زنان افغان ۱۲۵عضو دارد. و همشه برای حق زنان دادخواهی کرده است. این که ما امروز چهار وزیر چند سفیر و معین زن داریم همه بخاطر تلاش‌های شبکه زنان بوده است.

پرسش: در مورد جایزه صلح که دریافت کردید اگر اشاره داشته باشید؟

حسینه نیکزاد: کار من متمزکز در داخل شهر نبوده و همیشه من در ولسوالی‌های دوردست کار کردم برای دعوت مخالفان دولت من این خطر قبول کردم و به ولسوالی‌های کشک‌ کهنه، چشت، اوبه، ادرسکن، کشک رباط سنگی و ولسوالی فارسی کار کردم و رفتم و با زنان و خانواده‌های مخالفان دولت نشستم و صحبت کردم و تاثیر زیادی هم داشت. شمار زیادی از آن‌ها به روند صلح پیوستند من فکر می‌کنم که بهترین راه موفقیت من همین بود. بعدا من خودم را در جایزه صلح که از( طرف شبکه جهانی صلح) بود خود را کاندیدا کردم و قبول شدم در بین شش کشور بیشترین رای را من دریافت کرده بودم و این جایزه را بدست آوردم.