دختری از نسل درد و نبرد

راضیه بارکزی، دانش‌آموخته‌ی رشته‌‌ی حقوق و علوم سیاسی از دانشگاه هرات است او تلاش برای اثبات جایگاه و توانایی‌های زنان افغانستانی را از جمله اهداف دیرینه‌اش عنوان می‌کند.

برای معرفی و بحث پیرامون اهداف و برنامه‌هایش با او گفت‌وگویی را ترتیب داده‌ام که در ادامه می‌خوانید.

راضیه بارکزی کی است؟

تک‌ فرزند پدر‌ و‌ مادر هستم و در روستای «نوده» ولایت فراه تولد شدم.

در مورد تحصیلات‌ات بگو؟

دوره‌ی ابتداییه مکتب را به ایران و دوره لیسه را در افغانستان خواندم. پس از اینکه مکتب را به پایان رساندم دو‌سمستر ادبیات فارسی- دری را در دارالمعلمین ولایت فراه خواندم و پس از آن وارد دانشکده‌ی حقوق‌ و علوم سیاسی دانشگاه هرات شدم و اکنون دانشجوی دوره‌ی کارشناسی ارشد در یکی از دانشگاه‌های خصوصی و همچنان آمر دفتر معاونیت انسجام امور دولت هستم.

از فعالیت‌هایت بگو؟

اثبات جایگاه و توانایی‌های زنان افغانستانی از اهداف دیرینه‌ام بوده است. در قسمت انسجام و انگیزه‌دهی برای زنان مدام تلاش کردم  و برای رسیدن به این اهداف رهبری نهاد‌های زیادی را به عهده داشتم؛ بدون استثنا در تمام نشست‌هایی که داشتم تلاشم این بوده تا صدای رسای زنان رنج دیده مهینم باشم.

اگر به گونه‌ی مشرح‌تر به فعالیت‌هایم اشاره‌ی داشته باشم؛ طرح ضرب سکه بنام ملکه ثریا و تفویض صلاحیت اهدای آن برای بانوی نخست کشور، در ذات خود گامی برای جاودانگی مقام زنان مبارز و اصلاح‌طلب بود. همچنان اهدای خانه پدری‌ام برای کلنیک صحی و ایجاد کارگاه خیاطی ( ثریا) همه به‌خاطر ارج‌گذاری و‌ رفع قسمتی کوچک مسوولی‌ست که از آدرس زنان مهینم بر دوش دارم.

پرسش: هدف‌ات از این فعالیت‌ها چه بوده است؟

ارج‌گزاری به جنسیتم و اینکه بدون هیچ توقعی همیشه دوست داشتم که برای هم‌نوعان خود کمک کنم.

خودت در یکی از بست‌های کلیدی در یکی از اداره‌ی دولتی کار میکنی، از دید خودت حضور زنان در بست‌های کلیدی، چه تاثیری روی وضعیت زنان دارد؟

بدون شک تاثیرات مثبت دارد. نقش زن آهسته از حاشیه به محراق و از نظارت به تصمیم‌گیرنده، تایید‌کننده و توافق‌کننده بدل شده است. یعنی زنان از اسم به رسم و اصل می‌آیند و در تعین سرنوشت، اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی و سیاسی کشور شان تاثیرگذار هستند.

  عمده‌ترین چالش‌ سد راه زنان در حال حاضر چیست؟

بحران امنیتی، جو سنتی حاکم بر افکار و اجتماع، مشکلات اقتصادی و در نهایت به گروگان‌گیری حقوق و امتیازات کلی زنان در دست تعداد محدودی از زنان به اصطلاح مدافع حقوق زن است.

پرسش: از برنامه‌های آینده‌ات بگو؟

می‌خواهم آینده‌ام را در عمل نشان دهم. می‌خواهم این راضیه (خودم) را به راضیه‌ی که در فکرم از  گذشته‌ها دارم برسانم.

 چه فکر میکنی با در نظرداشت وضعیت موجود برنامه‌هایت عملی خواهد شد؟

گرچه نابسمانی‌های وضعیت موجود بزرگترین مانع را سد راه زنان گذاشته است؛ اما می‌خواهم وضعیت موجود را از زاویه دیگر، فرصتی بخاطر پخته‌تر و سنجیده‌تر بدانم و باید بگویم که هیچ چیز مانع رسیدن به آرزوهایم شده نمی‌تواند و بر اساس مقوله دایمی‌ام من از نسل دختران درد‌ و نبردم.

دوست دارم از علایق‌ات هم برایم بگویی؟

فعالیت اجتماعی، در اجتماع بودن، درس خواندن و در جستجو بودن از علایقم در حوزه‌ی کاری است. خریداری، سفر و مانند هر دختر جوان آراستگی‌ ظاهر از علایق دایمی من است.

در پایان اگر حرفی به گفتن داشته باشی؟

به امید روزی که هیچ یک از اشعار فروغ و نادیه مصداق زنده‌ای از  وضعیت زنان کشورم نباشد.

مصاحبه کننده: ضیاگل عظیمی

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا