تلاش مومنه برای بهبود زندگی زنان کوچی
مومنه محمدی، بیش از دوازده سال است که از سوی دفتر کمیته‌ی هالند، برای بهبود زندگی زنان کوچی تلاش می‌کند. در این کمیته، فن و حرفه و چگونگی حفظ سلامت فردی به زنان کوچی آموزش داده می‌شود. او برای به تصویر کشیدن زندگی وچالش‌های زنان کوچی، خیمه‌یی را در جشنواره‌ی انگور عسل بر پا کرد که نمایان‌گر زندگی زنان کوچی بود، برای بحث بیشتر در مورد چالش‌های زنان کوچی، با وی گفت‌گویی انجام دادم که در ادامه می‌خوانید.
پرسش: خدمات دفتر شما برای زنان کوچی، مشخصا چیست؟
پاسخ: ما برای کوچی‌ها نوع پیشرفته‌تر وسایل کار را توزیع می‌کنیم، به عنوان مثال، در گذشته‌ها زنان کوچی، از مَشک پوستی استفاده می‌کردند که از لحاظ صحی مناسب نبود، حالا ما برای شان مَشک المونیمی توزیع می‌کنیم. هم‌چنان آن‌ها در گذشته از جَلَک استفاده می‌کردند، حالا ما برای شان چرخ نخ‌ریسی توزیع می‌کنیم. برای بهبود وضعیت زندگی و کارشان برای آن‌ها، دستگاه ساخت پنیر و سرشیرگیری توزیع می‌کنیم.
چون در گذشته‌ها زنان قروت‌ها را بر روی خیمه‌پلاس‌ها درست می‌کردند و به همین دلیل بازار خوبی نداشت برای شان سبد قروت توزیع می‌کنیم و هم‌چنان برای بهبود وضعیت مالداری برای مردان کوچی؛ سولر، یخچال، موتور سایکل، وسایل کلینیک و وسایلی برای اصلاح طویله می‌دهیم.
پرسش: زنان کوچی، به دلیل آگاهی کم و نبود امکانات کافی، نکات بهداشتی در زمان قاعدگی را رعایت نمی‌کنند، فعالیت‌های شما در این بخش چیست؟
پاسخ: زنان مالدار و کوچی، چالش‌های زیادی دارند و از کمترین امکانات نیز محروم اند. در بسیاری از موارد از نظر بهداشت و صحت بسیار ضعیف اند چون آب در دسترس ندارند.
ما در کنار خطرات امراض حیوانی، امراض انسانی را هم برای آن ها توضیح می‌دهیم و در مورد خطرات عدم رعایت نکات صحی، برای شان معلومات می‌دهیم. بهداشت فردی، در درجه اول کار ما قرار دارد.
پرسش: ساحه‌ی فعالیت شما کدام مناطق است؟
پاسخ: پروژه‌ی ما تقریبا در کل افغانستان اجرا می‌شود، در هرات اما ما در پنج شهرستان: کرخ، کشک رباط سنگی، زنده‌جان، انجیل و گذره اجرایی می‌شود. در این میان، مناطقی را انتخاب کردیم که در آن کوچی موجود باشد. با هر گروهی که انتخاب می‌کنیم، یک‌سال کار می‌کنیم. در طول این یک‌سال، امراض مختلف حیوانی را برای آن‌ها آموزش می‌دهیم، بهداشت و نظافت را برای آنان آموزش داده و وسایل مورد نیاز را برای شان می‌دهیم.
پرسش: ناامنی در شهرستان‌ها یکی از چالش‌های سد راه فعالیت‌های بشردوستانه در این مناطق به شمار می‌رود، شما برای کار در این پنج شهرستان، با چه چالش‌هایی روبرو شدید؟
پاسخ: چالش‌های امنیتی یکی از مشکلات حاد سد راه کار ماست و دامنه‌ی این ناامنی‌ها متاسفانه روز به روز گسترده‌تر می‌شود، اکنون امنیت طوری است که به بسیاری از مکان‌ها نمی‌توانیم برویم، گاهی نماینده‌های کوچی‌ها بر ما اعتراض می‌کنند که در فلان منطقه کوچی هست، چرا نمی‌روید، اما این مشکلات امنیتی است که ساحه‌ی کار ما را محدود ساخته است مثلا در کشک رباط سنگی، مناطق کوچی‌نشین هست که ما به دلیل مشکلات امنیتی رفته نمی‌توانیم.
پرسش: نهادهای امنیتی در قسمت تامین امنیت چقدر با شما همکار اند؟
پاسخ: متاسفانه نهادهای امنیتی آن‌طوری که ما انتظار داریم، در قسمت تامین امنیت با ما همکار نیستند. اگر گاهی از ناامنی‌ها گزارشی بدهیم، می‌گویند، چرا با ما هماهنگ نکردید. در صورتی که هر روز هم اگر با آن‌ها هماهنگ کنیم، نمی‌توانند تیمی را برای تامین امنیت ما بفرستند.
مصاحبه کننده: سیمین صدف
