مریم درانی: حضور زنان قندهار در فعالیت‌های اجتماعی و سیاسی کم‌رنگ است
مریم درانی، بیش از یک دهه است که برای زنان در ولایت قندهار دادخواهی و فعالیت می‌کند او توانسته در این مدت جوایز ملی و بین المللی را در این راستا به‌دست آورد، برای معرفی بیشتر خبرگزاری بانوان افغانستان، با او گفت‌وگویی ترتیب داده است که در ادامه می‌خوانید.
پرسش: معرفی
پاسخ: در سال 1363ه.ش در شهر زاهدان کشور ایران، تولد شدم مکتب را در همانجا به پایان رساندم پس از سقوط حکومت طالبان در سال ۱۳۸۲ به افغانستان برگشتم و فعالیت‌هایم را آغاز کردم.
پرسش: فعالیت‌های تان را در زمینه حل مشکلات زنان قندهار، از چی زمانی آغاز کرده‌اید؟
پاسخ: فعالیت‌های خود را از سال 1384ه.ش آغاز کردم. ابتدا مرکزی را به نام «خدیجه‌الکبری» راه‌اندازی کردم، در این مرکز برای زنان صنایع دستی، سوادآموزی، مسایل حقوقی و صحی و آموزش حرفه‌های مختلف آموزش داده می‌شود؛ و پس از آن هشت بخش دیگر را نیز برای ارتقای ظرفیت زنان ایجاد کردم، بخش‌هایی چون؛ کتابخانه، رادیو میرمن، مراکز آموزشی، کلپ بانوان و دیگر مراکز برای زنان در قندهار ایجاد کردم تا سبب رشد فکری زنان قندهارشود.
پرسش: فضای قندهار برای فعالیت زنان چقدر آماده است؟
پاسخ: زنان در قندهار با مشکلات زیادی دسته‌وپنجه نرم می‌کنند. مشکلات عمده‌ی زنان در قندهار؛ رسم‌وعنعنات ناپسند، دیدگاه منفی مردان نسبت به کار زنان، ناامنی وعدم آگاهی حقوقی و شرعی مردان از حقوق زنان سبب شده تا زنان همواره فعالیت‌های سیاسی و اجتماعی کم‌رنگی را داشته باشند و با مشکلات زیادی مواجه شوند.
پرسش:با چه چالش‌های روبرو شدید؟
پاسخ: امنیت یکی از بزرگ‌ترین دغدغه‌های زنانی است که می‌خواهند در قندهار زندگی‌شان را بهتر سازند، من نیز همواره مورد تهدیدهای مختلفی چون؛ تهدیدهای مستقیم و غیرمستقیم، تهدیدهای تلفنی، افترا و توهین قرار گرفتم، در پهلوی آن دو بار از حملات انتحاری جان سالم بدر کردم و بارها مسیر‌های رفت وآمد و وسیله‌ای که سوار می‌شدم را عوض می‌کردم.
پس از آنکه هفت سال به کار در رادیویی به نام «میرمن» ادامه دادم و به موضوعات زنان و مشکلات آنان مثل، ازدواج‌های اجباری می‌پرداختم؛ این فعالیت‌هایم سبب شد تا مورد حمله و تهدیدهای طالبان قرار بگیرم که حتی عبور و مرور در شهر را برایم سخت کرده بود؛ مجبور بودم برای حفظ امنیت در مسیر خانه تا محل کار و تحصیل، آرایش و لباس‌ام ا تغییر دهم.
پرسش: تاکنون فعالیت‌های سیاسی داشته‌اید؟
پاسخ: بله، دو بار به عنوان نماینده مردم در شورای ولایتی قندهار ایفای وظیفه کردم و خواستم تا از این طریق نیز به زنان محروم قندهار کمک کنم تا به حقوق شان برسند و به همان خاطر به مبارزات خود ادامه دادم، چون؛ مشکلات زنان در افغانستان به ویژه در قندهار به این دلیل بود که زنان در فعالیت سیاسی به خاطر زن بودن شان شرکت نداشتند و مردم آنان را نمی‌شناختند.
مشارکت زنان در شوراهای ولایتی یک تغییر در راستای سهم‌گیری زنان در عرصه‌های اجتماعی و سیاسی است. با عضو شدن در شورای ولایتی قندهار، مردان تشویق می‌شوند اندکی به زنان و دختران فرصت دهند و من هم با تمام سختی‌ها تلاش کردم که با مشکلات جایگاه خود را باز کنم و نقش نمادین نداشته باشم.
پرسش: آیا به هدفی که از سال‌هاست برای رسیدن به آن تلاش می‌کنید، رسیده‌اید؟
پاسخ: در این مبارزات بامشکلات زیادی مواجه شدم و شکست‌هایی هم داشتم، اما با این همه خوشحالم که حرکتی آغاز شده وامروز تنها نیستم وهمه‌ی زنان قندهار با هم متحد شدند و یک صدا شدن زنان قندهار سبب شنیدن صدای آنان می‌شود.
پرسش: برای حل چالش‌های زنان در قندهار چه کار‌های باید انجام شود؟
پاسخ: راه حل مشکل زنان درقندهار، راه‌اندازی برنامه‌های مشترک و طولانی مدت، ایجاد برنامه‌های الهام بخش، آگاهی‌دهی به افراد در رابطه به حقوق زنان و خارج ساختن برنامه‌های توانمند سازی زنان از حالت پروژه‌یی به حالت حقیقی آن، چون برنامه‌هی موقتی و پروژه‌یی تاثیرگذاری کمتری دارد.
پرسش: در راستای فعالیت برای زنان دستاوردی هم دارید؟
پاسخ: بله، تلاش‌هایم در سطح جهانی مورد تقدیر قرار گرفت که در سال ۲۰۱۲ از سوی مجله تایم به عنوان یکی از صد چهره‌ی تاثیرگذار جهانی انتخاب شدم، در روز جهانی زن سال ۲۰۱۲ جایزه «زنان شجاع» را از طرف وزارت امور خارجه ایالات متحده آمریکا دریافت کردم، در ۳۰ سپتامبر 2013 به عنوان یکی از ۳۰ جوان فعال جهان دربخش کار برای ارزش‌های دموکراتیک از جمله حقوق بشر، و نخستین افغانستانی بودم که مدال آزادی بیان را به‌دست آوردم.
در ۲۳ اکتبر سال ۲۰۱۵ جایزه‌ی بین‌المللی “نسل صلح” را بدست آوردم، در ۲۵ نوامبر سال ۲۰۱۵ جایزه بین‌المللی صلح سیمرغ را از بنیاد آرمان شهر به‌دست آوردم و در سال ۲۰۱۶ در یک کنفراس بزرگ بنام امید و چالش‌ها جایزه امید را به سطح افغانستان نیز به‌دست آوردم.
مصاحبه کننده: عارفه مهدوی
