بیوههای نیروهای امنیتی با آرامش بیگانهاند
درست یازده ماه پس از ازدواج و زمانی که اولین فرزنداش را باردار بود، خبر دادند که شوهرش در نتیجهی حملهی طالبان به پوستهی امنیتی شان در ولایت پکتیا از دنیا رفت. این اتفاق، غمی بزرگ میان دو شادیِ عروسی و به دنیا آمدن فرزند برای فریحه بود.
بیوههای جنگ در افغانستان از وضعیت نامطلوب اجتماعی و اقتصادی رنج میبرند، شماری از این زنان که شوهران خود را در صف نیروهای امنیتی کشور از دست داده اند میگویند، همسران آنان برای آرامی کشور رزمیده اند، اما اکنون خانوادهی شان با آرامش بیگانه اند و در بدترین حالت ممکن به سر میبرند.
فریحه که همسر اش را در صف اردوی ملی در پکتیا از دست داده است، اکنون با تکفرزند اش به تنهایی زندگی میکند.
فریحه پس از تلاشهای زیاد توانست، در یک ادارهی دولتی وظیفه پیدا کند اما میگوید: «مقدار معاشی را که میگیرم برای خودم و فرزندم به مصرف میرسانم. مشکلات روحی روانی، برایم پیدا شد افسردگی شدید گرفته بودم و سه بار قصد خودکشی کردم از دنیا ناامید شده بودم مثل من هزاران دختر این سرزمین هست که درست در لحظه شادی غمها برسرشان هجوم آورده و زندگی شان را به مرز نابودی کشاند.»
گلثوم زن دیگری است که چهار سال پیش شوهرش را از دست داده است، او برای پیشبرد زندگی و تامین مخارج زندگی اش، با چالشهای زیادی روبرو است.
گلثوم میگوید، پس از مرگ همسر اش به دلیل این که سواد نداشت، نتوانست جایی وظیفه بگیرد و همچنان مسوولیت شش فرزند نیز به عهدهی او شد.
او پس از گذشت چند سال، اکنون سالانه مبلغی را به دلیل شهادت شوهرش در صف نیروهای امنیتی، از سوی ادارهی شهدا و معلولان دریافت میکند اما میگوید، این مقدار، کفاف زندگی او را نمیدهد.
داستانهای مشابه زیادی وجود دارد، زنانی که شوهران یا فرزندان خود را در صف نیروهای امنیتی از دست داده اند و اکنون چالشهای فرا راه آنان، زندگی را برای شان دشوار ساخته است.
مسوولان در وزارت داخله اما میگویند، برای سربازان، راههای جدید برای کاهش تلفات نیروهای امنیتی افغانستانی به آنان آموزش داده میشود.
نجیب دانش، سخنگوی وزارت داخله میگوید؛ وزارت داخله تلاش دارد تا با افزایش مهارتهای جنگی سربازان و آموزشهای خاص، رقم تلفات این نیروها کاهش یابد و همچنان به مجروحان به زودترین فرصت رسیدگی شود.
آقای دانش میافزاید؛ برای خانوادههای شهدا امتیازاتی از قبیل تعلق گرفتن معاش سرباز به ورثه و بورسیههای تحصیلی وجود دارد.
فریحه که یکسال از مرگ شوهرش میگذرد میگوید، پس از مرگ شوهرش هیچ انگیزهیی برای زندگی نداشت، اما حضور فرزند اش در زندگی او به کمک کرد تا دوباره روی پای خود بایستد.
گزارشگر: سیمین صدف