روایتی از زندگی زنی که در خط نخست نبرد با طالبان می‌جنگد

سلیمه مزاری در سال ۱۳۶۱ه.ش در شهر تهران کشور ایران متولد شد، او دانش‌آموخته‌ی رشته‌ی علوم اجتماعی است و اکنون به عنوان ولسوال ولسوالی چهارکنت ولایت بلخ، ایفای وظیفه می‌کند. خانم مزاری نخستین ولسوال زن در ولایت بلخ است که بارها در خط جنگ کنار نیروهای امنیتی ایستاده است. برای معرفی بیشتر، خبرگزاری بانوان افغانستان با او گفت‌وگویی ترتیب داده است که در ادامه می‌خوانید.

پرسش: پیش از اینکه به عنوان ولسوال در  ولسوالی چهارکنت مقرر شوید، مصروف چه فعالیت‌های بودید؟

پاسخ: از نوجوانی در فعالیت‌های فرهنگی و در برنامه‌هایی مختلف اشتراک داشتم، همچنین با بعضی نشریه‌ها مانند، گل‌سرخ و پامیر همکاری می‌کردم، و از 1390ه.ش به این‌طرف در چندین مکتب و دانشگاه خصوصی در شهر مزار شریف به عنوان آموزگار فعالیت داشتم.

پرسش: چهارکنت یکی از ولسوالی‌های نسبتاً دور افتاده در بلخ است چه شد که این ولسوالی را برای فعالیت انتخاب کردید؟

پاسخ:  در سال ۱۳۹۷ وظیفه‌ام را به عنوان ولسوال در ولسوالی چهارکنت آغاز  کردم. از نوجوانی هنگامی‌که به هویت خودم پی بردم، آرمانم این بود که به کشورم برگردم و آنچه در توانم است را برای مردمم انجام بدهم، وقتی لیسانسم را گرفتم به افغانستان برگشتم و در موقعیت‌های مختلف کاری که برایم پیش آمد کوشش کردم وظیفه‌ام را به نحواحسن انجام دهم تا اینکه بست ولسوالی چهارکنت از طریق کمیسیون اصلاحات اداری به رقابت آزاد گذاشته شد، چهار کنت سرزمین آبا و اجدادی است من چندین بار به روستای “نانوایی” که زادگاه مادر و پدرم بود سفر کرده بودم و از محرومیت و رنج مردمی که در این ولسوالی زندگی می‌کنند آگاه بودم و از این موضوع خیلی متاثر بودم، به تنها چیزی که فکر می‌کردم این بود که باید تغییری در وضعیت زندگی این مردم بوجود آید به همین خاطر در رقابت شرکت کردم و توانستم پیروز شوم.

پرسش: چندی پیش تصاویری از شما از طریق رسانه‌ها و شبکه‌های اجتماعی نشر شد که نشان می‌داد در خط جنگ کنار نیروی‌های امنیتی بودید در این مورد  بیشتر بگویید؟

پاسخ: متاسفانه جنگ پدیده‌ای شوم و ویرانگر است، اگر چه ولسوالی چهارکنت جزء ولسوالی‌های تا حدودی امن بود اما تحرکات طالبان در شش ماه گذشته بسیار زیاد شد به حدی که حتی ممکن بود مرکز ولسوالی را از دست بدهیم؛ متاسفانه به علت اینکه حکومت محلی بلخ هیچ توجهی به ولسوالی چهار کنت ندارد و این ولسوالی عمداً از لحاظ فعالیت‌های انکشافی و امنیتی مورد بی توجهی قرار گرفته بود، نیروهای امنیتی ولسوالی، قادر به تامین امنیت ولسوالی نبودند، زمانیکه طالبان حمله کردند اما اراده و هدفم این بود که هر طور شده نباید اجازه دهم که دشمن حتی یک قدم جلو بیاید و بتواند مرکز ولسوالی را تهدید کند به همین خاطر کنار نیرو‌های امنیتی ایستادم و از این پس نیز خواهم ایستاد.

پرسش: از بی توجهی اداره‌ی محلی بلخ در قبال ولسوالی چهارکنت گفتید این بی تفاوتی مردم این ولسوالی را مجبور به تحمل چه چالش‌های کرده است؟

پاسخ: در هفده سال گذشته پول‌های فراوانی از طریق‌های مختلف در کل کشور و از جمله ولایت بلخ  به مصرف رسید، ولسوالی چهارکنت کاملا محروم بود. توجه و سازندگی که مردم ما شایسته آن بودند متاسفانه در حق این مردم به شدت اجحاف صورت گرفت، نخستین نیاز یک ولسوالی داشتن حداقل یک سرک برای عبور و مرور است، که ولسوالی ما فاقد آن است. به علت کوهستانی و سردسیر بودن چهارکنت، به علت برف‌باری و سرازیر شدن سیلاب‌ها ماه‌ها ارتباط مردم این ولسوالی با شهر قطع می‌شود در مقابل در فصل تابستان نیز به علت اینکه امکاناتی برای ذخیره و نگه‌داری آب وجود ندارد، مردم دچار تشنگی و بی آبی می‌شوند و ما مجبوریم با موتر برای اینکه مردم تلف نشوند به آنان آب برسانیم.

پرسش: گاهی خواستید تا اداره‌ی محلی بلخ را متوجه این بی‌تفاوتی شان در قبال ولسوالی چهارکنت بسازید؟

پاسخ: بار‌ها تلاش کردم تا حکومت محلی بلخ را متوجه بسازم که نسبت به این ولسوالی بی تفاوت‌ است؛ اما با وجود دادخواهی‌های زیاد، هنوز هم توجه جدی به امنیت  این ولسوالی صورت نگرفته است و هنوز هم مردم خودشان امنیت را تامین می‌کنند. متاسفانه در سطح ولایت بلخ به علت بی کفایتی و ناهماهنگی مسوولان امنیتی وضعیت این ولایت در کل بحرانی است و احتمال وقوع اوضاعی فاجعه‌بار می‌رود. اگر اقدام جدی صورت نگیرد تمام دست آوردهای چندین ساله این ولایت نابود خواهد شد.

پرسش: از آدرس ولسوال چهارکنت چه فعالیت‌هایی برای از میان برداشتن این چالش‌ها داشته‌اید؟

پاسخ: از یک سال به این طرف که به عنوان ولسوال چهارکنت آغاز به کار کردم، کار سرک‌سازی در بعضی از قسمت‌ها آغاز شده و به دنبال آن هستم که بتوانم برای آسفالت سرک‌ها بودجه یا حمایت کننده‌ای پیدا کنیم، کار پروپوزال برق و سروی آن به پایان رسیده، برای پروژه برق‌رسانی نیز حمایت کننده‌ای پیدا شود. برای رفع مشکلات آب‌رسانی، تقویت و ترویج باغ‌داری و انکشاف زراعت‌و مالداری نیاز اساسی ایجاد ذخیره‌گا‌های آب است و برای ایجاد آن برنامه‌های را طرح کردم که با عملی شدن آن این مشکل نیز از میان برداشته خواهد شد در کنار این در قسمت حل مشکلاتی که در  بخش صحت و معارف وجود دارد، به شدت با فساد اداری موجود مقابله و مبارزه را ادامه می‌دهم تا انشاءالله این فعالیت‌ها بتواند چالش‌های مردم این ولسوالی را تا حدی حل بسازد.

پرسش: در پایان از کی چه می‌خواهید؟

 پاسخ: امیدوارم زنانی که در بخش‌های مختلف مشغول کار و فعالیت اجتماعی هستند، با صداقت و دل‌سوزی و مهم‌تر از همه با آینده‌نگری کارشان را پیش ببرند تا الگوهای سالم و موفقی از زنان فعال احتماعی از خود به جا بگذارند.

مصاحبه کننده: ضیاگل عظیمی