قربانی دیروز مبارز امروز
«نابرابری و بی عدالتی که از کودکی با آن دست و پنجه نرم کردم از من یک مبارز ساخت.از کودکی تا نوجوانی همواره سختی کشیدم. قربانی سنتها ناپسند شدم؛ اما بلند شدم ایستادم و مبارزه کردم.» بخشی از صحبتهای ظریفه سلطانزی، فعال حقوق زن در ولایت مزار شریف است برای معرفی بیشتر، با او گفتوگویی ترتیب دادهایم که در ادامه میخوانید.
معرفی
ظریفه (مینه) سلطانزی در سال در 1376 ه.ش در شهر مزار شریف، شهرستان دهدادی متولد شد.
دورهی آموزشی و متوسطه را در لیسهی استاد صالح محمد و لیسهی عالی فاطمه بلخی، به پایان رساند و اکنون دانشجوی برحال رشتهی حقوق و علوم سیاسی دانشگاه مولانا جلاالدین محمد بلخی است و در کنار تحصیل فعالیتهای اجتماعی، فرهنگی و سیاسی نیز دارد.
پرسش: ظریفه سلطانزی مبارزه و فعالیت را دقیقاً از کی و از کجا آغاز کرد؟
پاسخ: بیش از یک از دهه از فعالیتام در حوزههای مختلف میگذرد،تاکنون با نهادهای مختلفی کار کردم و در این میان بیشتر فعالیتهایم در حوزهی زنان بوده است واکنون عضو کلیدی سازمان انکشافی و آموزشی زنان هستم. مبارزه علیه تبعیض و نابرابری را از خانواده خودم شروع کردم از سالها به اینطرف زنان بیشترین قربانی را دادهاند و در تقابل با سنتها هنوز هم قربانی میدهند نابرابریهای موجود در جامعه وادارم کرد تا هر روز بیشتر تلاش کنم و برای زنانی که نیاز به همراهی و همکاری دارند بهخاطر آنان مبارزه کنم.
پرسش: چه چیز از ظریفه یک مبازر ساخت؟
پاسخ: نابرابری و بی عدالتی که از کودکی با آن دست و پنجه نرم کردم از من یک مبارز ساخت.
از کودکی تا نوجوانی همواره سختی کشیدم. قربانی سنتها ناپسند شدم؛ اما بلند شدم ایستادم و مبارزه کردم زمانی بود من را خانوادهام درک نمیکردند؛ اما امروز به من افتخار میکنند.
پرسش: چه هدفی را از طریق فعالیت به زنان دنبال میکنید؟
پاسخ: از دید من هدف چی کوچک باشد چی بزرگ، باید بهخاطر تحقق یافتناش قاطعیانه شتافت و این کشتی شکسته خورده را به منزل مقصود رساند وابسته به هیچ جناح و حزب سیاسی نیستم؛ اما آرزوی یک جامعهی عاری از هر نوع تعصب دارم آرزویم پایداری صلح و ایجاد همدلی بین اقوام مختلف افغانستان است همواره در فعالیتهایم خواستم زنان به عنوان نیمی از پیکر جامعه آن جایگاهی که حق شان است را بدست آورند و هدفم تثبیت جایگاه زنان در اجتماع بوده است.
پرسش: الگوی ظریفه سلطانزی در زندگیاش کیست؟
پاسخ: الگویم زنان قهرمان کشورم ملکه ثریا، ملالی و خانم روشانه هستند. زنانیکه تقویم را با خط زرین رقم زدند دوست دارم با روحیه مبارزه طلبانهای که دارم با الگو برداری از این زنان نام خود را در تقویم افغانستان ثبت کنم.
پرسش: با چه چالشهای روبرو هستید؟
پاسخ: ظریفه عالمی از درد و رنج است، فراز و فرودهای زیادی را در زندگی تجربه کرده اما هیچگاه ناامید نشده و دست از مبارزه نکشیده است و به آیندهی درخشان و رسیدن به قدرت مشروع و محبوبیت در دل همونانش باورمند است.
پرسش: از چالشها و دغدغهها که بگذریم میگویند، با شعر و نویسندگی میانهای خوبی دارید؛ در این مورد بگویید؟
پاسخ: فراز و فرودهای را که در زندگی تجربه کردم سبب شد تا به قلم و کاغذ پناه ببرم و خواستهها و آروزهایم را در قالب متن و شعر بیان کنم در شعرهایم گهگاهی خیالپردازی میکنم اما بیشتر نبشتههایم حقیقی است.
پرسش: در مورد برنامههای آینده تان بگویید؟
پاسخ: من اهداف بزرگی داردم تصمیم دارم وقتی تحصیلاتم تمام شد تواناییهای خود را در بخشهای مختلف افزایش دهم، تا بتوانم یکی از چهرههای تاثیرگذار در جامعه باشم.
پرسش: در پایان پیام تان به مخاطبان خبرگزاری بانوان افغانستان چیست؟
پاسخ: زنان اسطورههای بینظیری هستند؛ با یک دست گهواره با دست دیگر میتوانند دنیا را بچرخانند؛ برای این موجودات لطیف و ظریف که خود همه چیز را میدانند و مدیریت میکنند فقط میگویم زنان زمانی میتوانند جایگاه علمی، سیاسی، فرهنگی، اقتصادی و اجتماعی خود را حفظ کنند که بسیج شوند و با آغوش پر مهر یکدیگر را بپذیرند و درک کنند. به آرزوی جامعهی آگاه و عاری از نسلکشی و فکر کشی.
مصاحبه کننده: ضیاگل عظیمی