“در تلاش افزایش مهارت‌های زنان هستم”
“برای زنانی‌که از حصار سنت‌های ناپسند بیرون می‌شوند و تابوشکنی می‌کنند در بالابردن مهارت‌های شان تلاش می‌کنم.” گوشه‌ی از گفته‌های عادل عدیل مووسس مرکز آموزش رانندگی ” خواهران افغان” است که از 9 سال به این طرف با ایجاد این مرکز برای زنان علاقه‌مند به رانندگی آموزش می‌دهد.
معرفی
پاسخ: عادله عدیل، متولد سال 1371 در ولایت کابل، دانش‌آموخته‌ای دو رشته، ریاضی فزیک و اقتصاد هستم. 9 سال پیش به هدف کمک به زنان “مرکز آموزش راننده‌گی خواهران افغان” را ایجاد کردم و همه ساله تعداد زیادی از زنان از این مرکز جواز راننده‌گی را اخذ می‌کنند.
پرسش: نخست در مورد دوره‌های آموزش مرکز رانندگی “خواهران افغان” معلومات دهید؟
پاسخ: دوره‌های آموزش رانندگی دوره‌ی یک‌ونیم ماهه‌ی است که شامل سه مرحله‌ی نظری، عملی و تخنیکی می‌شود و در آخر برای زنان جواز رانندگی داده می‌شود.
پرسش: تاکنون چند زن جواز رانندگی از این مرکز گرفتند؟
پاسخ: در جریان 9 سال، دوهزارو 700 تن توانستند جواز رانندگی را اخذ کنند، که در ربع اول سال جاری نیز 85 تن جواز رانندگی را کسب کرده‌اند.
پرسش: با گذشت چند سال از ایجاد این مرکز علاقه‌مندی و اشتراک زنان به دوره‌های آموزش اکنون چگونه است؟
پاسخ: علاقه‌مندی زنان به رانندگی هر سال روبه افزایش است، اما با این همه همواره زنان به دلیل نداشتن استقلال مالی و آزادی در شرکت به دوره‌های آموزش راننده‌گی روبرو هستند و به همین خاطر بیشتر زنان با وجودعلاقه‌مندی نمی‌توانند شرکت کنند.
پرسش: از دید شما دلیل افزایش علاقه‌مندی زنان به رانندگی چیست؟
پاسخ: دلیل عمده‌ی آن جا افتادن فرهنگ رانندگی است، هرقدر که زنان بیشتر به رانندگی روی بیاورند به همان اندازه زنان دیگر نیز تشویق می‌شوند و در کنار این مساعد شدن شرایط لازم برای یادگیری راننده‌گی نیز سبب شده تا علاقه‌مندی زنان به رانندگی افزایش یابد هر زن نظر به اهداف مختلف به راننده‌گی روی می‌آورد، برخی زنان خانه‌دار برای حل کردن احتیاجات خانه، مادران برای رساندن اطفال شان به مکتب، دانشجویان برای رفتن به دانشگاه و زنان شاغل برای رفتن به وظیفه به راننده‌گی روی می‌آورند.
پرسش: به نظر شما چقدر نیاز است تا یک زن رانندگی بلد باشد؟
پاسخ: نیاز زنان به رانندگی صد در صدی است حتی در مواردی بیشتر از مردان؛ به این دلیل که مردان تمام روز بیرون از خانه هستند و زنان در نبود همسرشان مسوولیت مراقبت از خانه و کودکان را دارند؛ به همین دلیل باید به همه مهارت‌های لازم به ویژه رانندگی آشنایی داشته باشند.
پرسش: از خودتان بگویید رانندگی در جاده‌های هرات چه حسی را به شما می‌دهد؟
پاسخ: رانندگی از مدت‌هاست که کار پر چالشی برای زنان بوده است، مخصوصا در محیط سنتی چون هرات؛ اگر از خود بگویم هر روز با افکار منفی و برخورد‌های نامناسب برخی از افراد روبرو هستم اما مبارزه می‌کنم.
در جریان 9 سال همواره با مشکلات زیادی دست‌وپنجه نرم کردم. مردم عام از آزار و اذیت‌هایی چون؛ پرتاب کردن سنگ به طرف موتر وبا گفتن متلک‌های “زن را چه به راننده‌گی، راننده‌گی برای زن حرام است” و از این قبیل گفته‌ها سبب آزار واذیت من شدند، اما با همه این مشکلات دست از مبارزه بر نمی‌دارم و به راننده‌گی خود ادامه می‌دهم.
خوشبختانه در چند سال اخیر آزار واذیت‌ها کمتر شده است و کسانی نیز هستند که از ما حمایت می‌کنند.
پرسش: خوب از چالش‌ها گفتیم دوست دارم کمی از خاطراتی خوبی که از رانندگی دارید بگویید؟
پاسخ: وقتی پشت فرمان موتر می‌شینم احساس افتخار و استقلالیت می‌کنم، خوشحالم که این راه را انتخاب کردم و با وجود همه مشکلات ادامه خواهم داد.
پرسش: در پایان از کی چه می‌خواهید؟
پاسخ: اولین بنیانگذار مرکز آموزش رانندگی برای زنان در هرات هستم، با تلاش فراوان سال‌ها به آموزش راننده‌گی زنان زیادی پرداختم، از نهادهای مسوول خصوصا ادارۀ امور زنان می‌خواهم تا از ما حمایت کنند.
مصاحبه کننده: عارفه مهدوی
