“عدالت انتخاباتی را در هرات پیاده می‌کنم”

فاطمه باقری کارمند برحال کمیسیون مستقل انتخابات و مسوول پیشین بخش زنان حقوق بشر در حوزه‌ی غرب است، خبرگزاری بانوان افغانستان، در ادامه‌ی روند معرفی زنان قهرمان، این هفته به معرفی فاطمه باقری می‌پردازد.

وی تحصیلات‌اش را در مقطع کارشناسی در رشته‌ی حقوق و علوم سیاسی دانشگاه غالب به اتمام رساند و در سال 2014 نیز یک‌دوره‌ی سفر آموزشی به ایتالیا در ارتباط به حقوق بشردوستانه‌ی بین المللی را گذراند.

وی تا سال ۱۳۸۳ در کشور ایران مهاجر بود و تا صنف دوازدهم مکتب را در همین کشور خواند. سپس مدتی به کارهای فرهنگی چون مقاله‌نویسی و نویسندگی در هفته‌نامه‌ها  و مجلات ایران کارکرد و مدتی را نیز برای بهبود وضعیت بهداشتی خانواده‌های مهاجر در تهران به کمک انجمن تنظیم خانواده پرداخت.

زمانی که دوباره به کشور اش برگشت، کار خود را در مووسسه‌ی “فینکا” با ارایه‌ی قرضه‌های کوچک به زنان شروع کرد. وی معتقد است که این دوره‌ی کاری شش‌ماهه در واقع فرصتی برای آشنایی وی با شهر و محله‌های مختلف هرات و فرهنگ‌های مختلف مردمی که در هرات زندگی می‌کنند، شد. سپس از شروع سال 1384 به عنوان معاون بخش نظارت و بررسی کمیسیون مستقل حقوق بشر کار خود را جهت نظارت از وضعیت دسترسی مردم به حقوق اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و نیز حقوق سیاسی‌شان در سطح زون غرب آغاز کرد و نزدیک به ده‌سال بعد از آن یعنی سال 1395با سفرهای منظم به ولایت‌های زون غرب و شهرستان‌ها و با نظارت از وضعیت زندان‌ها، دادستانی‌ها و محاکم در ولایات فراه و بادغیس سعی در تامین عدالت اجتماعی کرده است.

او می‌گوید، بررسی و نظارت از چگونگی دسترسی شهروندان به حقوق شهروندی و برخورداری آنان از سطح رفاه و زندگی مناسب، چشمان‌اش را به حقایق زندگی روزمره مردم و رنج‌ها و محرومیت‌های آنان باز کرد و در کنار رنج‌ها ، آرزوها و  امیدها و لبخند هم‌وطنان‌اش در هر گوشه حس هم‌بستگی و علاقه اش به مردم و تلاش و دادخواهی برای انکشاف وضعیت حقوق بشری آنان را چند برابر می‌کرد.

با بررسی وضعیت زندان‌ها و پرونده‌های آنان همراه با کار جمعی سایر همکاران‌اش تعداد زیادی از زندان‌های شخصی بسته شده و تا حدی زندان‌ها به سوی معیاری شدن سوق داده شد هم از لحاظ فیزیکی و هم از لحاظ طی مراحل و اجرآت قانونی. او باور دارد که نتیجه‌ی کار او این است که کسی به جرم انجام داده شده توسط خویشاوندانش زندانی نمی‌شود و وضعیت و طرز برخورد با زنان در زندان هرات به صورت معیاری و بشری است، چنان‌چه قبلا در بعضی ولایات هیچ‌جای مناسبی برای نگه‌داری زنان زندانی وجود نداشت و نگه‌داشت آنان در اتاقک‌ها و پستوهای فرماندهی‌های امنیه، آنان را با خطرات مضاعف روبرو می‌کرد.

از سال 1395 با کسب اندوخته‌های غنی حقوق‌بشری از وضعیت حقوق بشری مردم و به ویژه زنان در سطح زون غرب به حیث آمر بخش انکشاف و حمایت حقوق زنان، کار برای زنان را به صورت خاص در حقوق بشر آغاز کرد و طی سال‌های بعد از آن همراه با دیگر مدافعان حقوق زنان تلاش‌اش را برای دادخواهی و حمایت از هم‌جنسان‌اش ادامه داد. داستان رنج زنان، مشکلات و محرومیت‌ها و تعصبات عنعنوی نسبت به زنان و تلاش برای انکشاف حقوق این قشر نیرویش را برای تغییر، چندبرابر می‌کرد و در هر جلسه با مقام‌های عالی‌رتبه‌ی ملی و جهانی خواست صدای زنان شود تا بتواند اندک‌تغییری به سوی بهبودی و انکشاف حقوق زنان داشته باشد.

او می‌گوید؛ خوش‌حال است که صدایش همراه با صدای سایر مدافعان حقوق بشر فریادی شد، تا حدودی موثریت‌های خود را نیز داشت چنان‌چه امروز منع معاینه‌ی نسایی اجباری زنان، رفع تلقی فرار از منزل به مثابه‌ی جرم و رفع محکومیت از دختران زیرسن در چنین قضایا و نیز در قضایای تجاوز جنسی و تغییر در مقرره‌ی خانه‌های امن را شاهد هستیم.

از شروع اسد 1397 با تشویق و حمایت همکارانم برهه‌ی جدید و متفاوت و موثرتری را نسبت به سوابق کاری گذشته اش تجربه کرد، و به حیث کمیشنر کمیسیون شکایات انتخاباتی از سوی کمیسیون حقوق بشر معرفی شد.

او می‌افزاید، فضای انتخاباتی، شور و شعف و امید و اعتماد مردم نسبت به انتخابات، انگیزه‌ی عالی برای تامین عدالت انتخاباتی با برخورد اصولی و قانونی نسبت به بررسی پرونده‌های شکایت‌های انتخاباتی را در او و همکاران‌اش ایجاد می‌کرد.

 با وجود صدها شکایت طی دوره‌های قبل از انتخابات و روز انتخابات و بعد از آن به شیوه‌ی مستقلانه و با در نظر گرفتن تمام اصول و لوایح و مقرره‌های مربوط به انتخابات به بررسی‌ها ادامه داد تا توانست با شناسایی تقلبات گسترده و سیستماتیک تا جایی که قانون به او اجازه می‌داد، عدالت انتخاباتی را در سطح ولایت هرات پیاده کند.

ترتیب کننده: سیمین صدف