“عاشق بازی در تئاتر هستم”
شگوفه مرتضوی، 13 سال پیش به کار در بخش سینما و تئاتر روی آورد، او چالش‌های سد راه زنان سینماگر را عامل دل‌سردی بسیاری از زنان برای کار در بخش سینما و تئاتر می‌داند. برای بحث بیشتر در این مورد، با او گفت‌وگویی ترتیب دادم که در ادامه می‌خوانید.
پرسش: در مورد تحصیلات تان برای مان بگویید.
پاسخ: تا صنف دوازدهم مکتب خواندم اما بعدا به دلیل مشکلاتی که پیش آمد، نتوانستم وارد دانشگاه شوم، در آینده اما تصمیم دارم دوباره شروع کنم و تحصیلات‌ام را تا مقطع کارشناسی ادامه دهم.
پرسش: چه چالش‌هایی سد راه زنان سینماگر در هرات وجود دارد، از تجربه‌ی 13 ساله‌ی تان برای مان بگویید!
پاسخ: چالش‌های زیادی سد راه زنان سینماگر در هرات وجود دارد، از عدم حمایت مادی و معنوی حکومت از زنانی که خطر کرده و پا به عرصه‌ی سینما می‌گذارند شروع و تا آزار و اذیت مردم و دیدگاه بد آنان نسبت به کار زنان در عرصه‌ی سینما.
برخی از مردم که با کار ما آشنا هستند و سطح فرهنگ شان بالا است، ما را تشویق می‌کنند اما بیشتر مردم ما را به چشم بد می‌بینند.
چون هرات یک شهر سنتی است، دیدگاه‌ها نسبت به همه‌ی فعالیت‌های زنان به ویژه کار سینما و تئاتر بد است و خیلی کم پیش می‌آید که کسی ما را تشویق کند.
پرسش: با وجود این که هرات شهری با دیدگاه‌های سنتی است، چگونه توانستید به کار در بخش سینما ادامه دهید؟
پاسخ: مشکلات همیشه وجود دارد، اما من به دلیل علاقه‌یی که به کار در سینما داشتم، با مشکلات مبارزه کردم و در این زمینه مادرم و برخی همکارانم نیز مرا حمایت و پشتیبانی کردند.
من عاشق بازی در تئاتر هستم، همیشه کارم را خوب پیش بردم و تا وقتی بتوانم کارم را در بخش هنر ادامه می‌دهم.
پرسش: چه برنامه‌هایی برای آینده‌ی تان دارید؟
پاسخ: گرچه آینده قابل پیش‌بینی نیست، اما سعی دارم کارم را وسعت داده و تغییرات چشم‌گیری در آن بیاورم. مثلا در صورت ممکن، بتوانم در کارهای سینمایی کابل نقش داشته باشم و این‌گونه کارهای بزرگ‌تری انجام دهم.
پرسش: وضعیت سینمای هرات را چگونه بررسی می‌کنید؟
پاسخ: وضعیت سینمای هرات تعریفی ندارد و این ناشی از عدم حمایت دولت؛ و نشر و حمایت کارهای هنری ترکیه و هند از سوی رسانه‌هاست.
اگر خواسته باشم در مورد مشکلات زنان در عرصه‌ی سینما و تئاتر بگویم وقت زیادی را در بر می‌گیرد، اما همین که ما سالون تئاتر نداریم، خودش بیان‌گر امکانات ناچیز ما در عرصه‌ی کار هنری است.
پرسش: تا حال شده بخاطر این که در کدام فیلم و یا سریالی نقش بازی کرده باشید، مورد آزار و اذیت قرار گرفته باشید؟
پاسخ: من در فیلم و سریا‌ل‌های زیادی کار کردم و از این موارد هم برای من افتاده است، در فیلم عکس یادگاری اسمم نرگس بود، خیلی‌ها تا حالا مرا نرگس صدا می‌کنند یا می‌گویند دختر فیلم عکس یادگاری آمد یا رفت. در سریال زبان زرگری اسمم مونیکا بود، هنوز هم مرا مونیکار رونالدو صدا می‌کنند.
پرسش: از دیدگاه شما، چقدر زمینه‌ی پیشرفت برای زنانی که در عرصه‌ی سینما و تئاتر هرات کار می‌کنند، مهیا است؟
پاسخ: فرصت‌های پیشرفت برای زنانی که در عرصه‌ی سینما و تئاتر در هرات کار می‌کنند، نزدیک به صفر است. هیچ بست خالی هم اکنون برای زنانی که بخواهند در بخش تئاتر هرات کار کنند، وجود ندارد و چند زنی هم که کار می‌کنند کار شان به گونه‌ی افتخاری است. بسیاری از زنانی که به سینما و تئاتر در هرات روی می‌آورند چند روزی هستند ولی وقتی می‌بینند هیچ حمایتی از آن‌ها صورت نمی‌گیرد، از کار در این بخش صرف نظر می‌کنند. به همین دلیل برای بسیاری از زنان سینماگر، هنر شغل دوم آن‌هاست.
مصاحبه کننده: سیمین صدف
