مهاجر سابق “الگوی خلاقیت برای زنان کارفرما” در آلمان شد
وزارت اقتصاد و انرژی فدرال آلمان یک بانوی آلمانی افغانی‌الاصل را به عنوان “الگوی خلاقیت برای زنان کارفرما” در این کشور برگزید. نادیه قانع در کنار این که یک کارفرمای زن می باشد، نویسنده و فعال حقوق زنان و مهاجران نیز می باشد.
پس از یک روز کاری دشوار نادیه به خانه می‌آید تا برای پذیرایی از مهمان‌هایی که قرار است بیایند آماده شود. ابتدا صندوق پستی را باز می‌کند و پاکت نامه‌ی بزرگی را بیرون کشیده و باز می‌کند. برگه را که می‌خواند، اشک از چشمانش جاری شده و دیگر احساس خستگی نمی‌کند.
هر سال حکومت فدرال آلمان یکی از زنان کارفرما را به عنوان نمونه و سرمشقی برای دیگر زنان کارفرما در این کشور معرفی می‌کند. در سال ۲۰۱۹ این عنوان به نادیه قانع رسید که یک شرکت پرستاری از بزرگسالان در شهر فرانکفورت با 53 کارمند دارد.
نادیه قانع می‌گوید کارمندان وی آلمانی‌ها و انسان‌هایی با پیشینه مهاجرت هستند که یک محیط کار چندفرهنگی را ایجاد کرده اند:«یکی از نقاط قوت شرکت ما این است که با استفاده از کارمندانی که پیشینه مهاجرت دارند، با درنظرداشت فرهنگ، سنت و زبان به کهن‌سالان مهاجر نیز خدمات ارائه می‌کند. البته که این موارد را برای خدمات به آلمانی‌ها هم درنظر داریم».
در میان کارمندان شرکت وی فقط پنج تن مرد هستند و متباقی همه زنان می‌باشد. نادیه قانع یک فعال اجتماعی، حقوق مهاجران و مخصوصا زنان مهاجر می‌باشد. او در هماهنگی نزدیک با وزرات زنان آلمان تلاش می‌کند خدمات بهتری برای زنان مهاجر فراهم شود و هزچه زودتر زبان بیاموزند، در جامعه ادغام شده و از نظر اقتصادی مستقل شوند.
نادیه خودش مادر است و دو فرزندش را سال‌ها به تنهای بزرگ کرده است؛ به همین دلیل تمرکزش روی زنان مهاجر و مادران تنها است. سال‌هاست که در شرکتش زمینه آموزش زنان را در قسمت پرستاری از بزرگسالان فراهم می‌کند:
«برخی از آنان پس از دوره آموزشی ما را ترک کرده و برای خودشان کار می‌کنند. البته حق دارند برای استقلال مالی شان هرجایی که می‌خواهند کار کنند.»
افسانه عشرتی، یک زن افغان است که از پنج سال به این سو در این شرکت کار می‌کند. او که مادری تنها با سه فرزند است، کارآموزی را در همین شرکت آغاز کرد و حالا یک کارمند ثابت با حقوقی کافیست:
«کدام حرفه‌ای نیاموخته بودم و ابتدا برایم بسیار سخت بود که فرزندانم را با وضع اقتصادی آن زمانم سرپرستی کنم». حالا افسانه از نظر اقتصادی خودکفا شده و نادیه را به عنوان یک الگو پذیرفته است: «دوست دارم در آینده مثل نادیه قانع یک شرکت پرستاری از خودم داشته باشم.»
قانع در کنار مشغول بودن در شرکتش صاحب امتیاز اتحادیه “زن” در آلمان نیز هست. در دفتر فرانکفورت به زنان مهاجری که تازه می‌آیند دوره‌های آموزش زبان، کمپیوتر و صنایع دستی فراهم می‌کند. در این بخش تمرکز بیشتر بالای آموزش زبان برای زنان مهاجریست که به زبان مادری شان نمی توانند بخوانند و بنویسند.
صنم عنبرین، مشاور حقوقی این موسسه که ۱۷ کارمند زن دارد به این باور است که بانوان از همجنس شان بهتر الگوبرداری می کنند: «طبعا زنانی مثل نادیه که کارفرما هستند در زندگی زنان نقش مهمی دارند. مثلا زنانی که به اتحادیه می‌آیند برای شان دوره‌های کار عملی و کارآموزی در شرکتش فراهم می کند و نهایتاً خودکفا می‌شوند».
نادیه قانع از طریق اتحادیه زن با سازمان‌هایی حمایتی چون جمپ، برهامی و کوبی در آلمان در قسمت توانمندسازی زنان و دفاع از حقوق مهاجران فعالیت می‌کند.
نادیه مکتب را در لیسه جمهوریت کابل به پایان رساند و سپس در وزارت اقتصاد افغانستان مشغول به کار شد. او در سال ۱۹۸۰ زمانی که فقط ۱۹ ساله بود، مجبور شد کشورش را ترک کند و به آلمان پناهنده شد؛ چراکه قشون سرخ شوروی سابق به افغنستان یورش برده بود.
قصه‌های این بانو از دوران مهاجرت، پناهجویی و پناهندگی بیانگر دشواری‌های زیادیست که یک زن باسواد از افغانستان با آنها روبرو می‌شود؛ مشکلاتی که می‌تواند برای زنان بی‌سوادی که به آلمان مهاجر می‌شوند به مراتب بزرگتر و سخت‌تر باشند.
نادیه قانع در کنار همه تلاش‌هایی که از آن زمان به بعد انجام داده، سرگذشت خودش را در کتابی تحت عنوان “من یک آلمانی از افغانستان هستم” نوشته است. کتاب وی در سال ۲۰۱۰ در نمایشگاه بین المللی کتاب فرانکفورت برای اولین بار به نمایش گذاشته شد.
نادیه چند جلد آن را در قفسه کتاب دفتر کارش گذاشته تا به زنان علاقمند بدهد. خودش مثل روزهای دیگر پشت میز کارش مشغول کارش است و نمی‌داند امشب که خانه رسید، صندوق پست برایش چه خبرهایی خواهد داشت.
گزارشگر: رضا شیرمحمدی
