مادران کودکان اوتیسمی چه می‌گویند؟
شماری از مادرانی که کودکان شان مبتلا به بیماری اوتیسم هستند، از نبود مرکز مشخص برای نگه‌داری، درمان و آموزش کودکان مبتلا به این بیماری شکایت دارند. آنان می‌گویند، نبود مرکزی مشخص برای درمان کودکان اوتیسمی مشکلات زیادی را برای آنان ایجاد کرده است.
این مادران درمان کودکان شان را نیازمند به مرکز مشخص درمانی می‌دانند و خواهان ایجاد مرکزی برای درمان کودکان مبتلا به بیماری اوتیسم هستند.
فاطمه حبیبی، مادر یکی از کودکان اوتیسمی می‌گوید: «پسرم اوتیسم دارد برای درمان و آموزش او راه‌های زیادی را امتحان کردم اما بی‌تاثیر بوده است.»
او در ادامه می‌گوید، کودکش حرف زده نمی‌تواند و با خانواده و هم‌سن‌وسالانش نیز تعاملات اجتماعی ندارد. او اضافه میکند، بیماری کودکش پروسۀ درمان مداوم می‌خواهد، اما نبود مرکز درمانی او را سخت نگران کرده است که چگونه از فرزند بیمارش مراقبت کند.
او همچنان می‌افزاید، پسرش هشت سال است که با بیماری اوتیسم دست‌وپنجه نرم میکند، درک مناسب از موضوعات ندارد و گاهی با پرخاش‌گری‌‌هایش رنج او را دوچند میکند.
زینب، مادر دیگری است که کودک او نیز با بیماری اوتیسم دچار است.
او می‌گوید، نگه‌داری از کودکان اوتیسمی، دشوار و نیازمند به صبر و حوصله زیاد است.
او در ادامه می‌گوید، هر راهی را برای درمان و آموزش کودکش استفاده میکند اما بسنده نیست چون درمان چنین کودکان نیازمند افراد متخصص است.
در همین حال شمار دیگر از مادران مشکلات اقتصادی خانواده شان را عامل پایداری بیماری کودکان‌شان می‌دانند.
سهیلا مرادی، یکی دیگر از مادران می‌گوید: «شش سال است که کودکم بیماری اوتیسم دارد. هر ناله‌ا‌ی که می‌کنه صدسال پیرتر می‌شوم و هیچ چاره‌یی ندارم. نبود مرکز مشخصی برای درمان کودک بیمارم سبب شده که سال‌ها با این درد زندگی کنم.»
او در ادامه می‌گوید، فقر و ناداری نیز سبب شده تا نتواند پروسۀ درمان کودکش را در مراکز خصوصی که برای در مان کودکان اوتیسمی وجود دارد تکمیل کند.
این در حالی است که مسوولان درریاست صحت عامه هرات نیز نبود مرکزی مشخص برای نگه‌داری، درمان و آموزش برای کودکان مبتلا به بیماری اوتیسم را تایید میکند.
آصف کبیر، معاون ریاست صحت عامه هرات می‌گوید، ریاست صحت عامه هرات، برای بیماری‌هایی که در جامعه شایع‌تر است، مرکز مشخص درمانی را درنظر می‌گیرد اما میزان مبتلایان به بیماری اوتیسم آنقدر زیاد نیست که مرکز مشخص برای در مان آنان ایجاد شود.
اوتیسم یا در خودماندگی یکی از بیماری‌های اختلال رشدی است که در دوران کودکی پیش از سه سالگی بروز میکند و این بیماری با تاثیر بر روی مغز افراد مبتلا، سبب می‌شود این کودکان در سه حوزه، تعاملات اجتماعی، ارتباطات با دیگران و نداشتن ابزار‌های لازم برای تعاملات از جمله تماس چشمی مشکل داشته باشند.
گزارشگر: عارفه مهدوی
