“حضور کمرنگ زنان در سطوح مدیریتی رسانه نیازمند کارهای بنیادی‌تر است”
“برای زنان اگر کار رسانه‌ای همراه با هدف و انگیزه باشد، می‌توانند تغییرات مثبت و بنیادی در وضعیت خود و هم‌جنسان خود به وجود بیاورند و این رسالت زنانی است که در رسانه‌ها کار می‌کنند.” این‌ها گوشه‌ای از سخنان شیبا پریسا ابراهیمی است که پنج‌سال از عمرش را در جامعه‌ی خبرنگاری زیسته است. برای آشنایی بیشتر با او، گفت‌وگویی ترتیب دادم که در ادامه می‌خوانید.
معرفی:
شیبا پریسا ابراهیمی، مکتب را در لیسه‌ی رخشانه‌ی کابل فرا گرفت و سپس وارد دانشکده‌ی ادبیات انگلیسی شد. او بر علاوه‌ی زبان و ادبیات انگلیسی، رشته‌ی روزنامه‌نگاری را نیز فرا گرفت و اکنون نیز در رشته‌ی مدیریت در آمریکا درس می‌خواند.
پرسش: از تجربه‌های تان در مورد کار رسانه‌ای برای مان بگویید.
پاسخ: برای نخستین‌بار کارم را به عنوان گوینده‌ی خبر در شبکه تلویزیونی آریانا آغاز کردم، سپس مجری برنامه‌ی “نیمه خاموش” شدم که این برنامه محور توانایی‌ها و مشکلات زنان در افغانستان می‌چرخید. همچنان مسوولیت گردانندگی خبرها را بر دوش گرفتم .
تاکنون از سوی نهادهای متفاوت مورد تقدیر قرار گرفتم. نامزد جایزه‌ی بهترین مجری زن جایزه رومی سال 2015 بودم. تندیس و تقدیرنامه‌های بهترین گویندگی و گردانندگی خبر را از نهادهای معتبر ملی و جهانی نیز بدست آوردم.
پرسش: چرا کار رسانه‌ای را انتخاب کردید، با توجه به وضعیت زنان در کشور، کار در این بخش چه مزیتی‌های برای زنان دارد؟
پاسخ: رسانه دریچه‌یی است که بیشترین تاثیرگذاری را روی جامعه دارد، از طریق رسانه‌ها می‌توانیم بسیاری موارد را فرهنگ‌سازی کرده و برای اصلاح مشکلات در جامعه گام برداریم. برای زنان اما اگر کار رسانه‌ای همراه با هدف و انگیزه باشد، آنان می‌توانند تغییرات مثبت و بنیادی در وضعیت خود و هم‌جنسان خود به وجود بیاورند و این رسالت زنانی است که در رسانه‌ها کار می‌کنند.
هدف من از روی آوردن به کار رسانه‌یی این بود که بتوانم برای زنانی که علاقه‌مند کار در این بخش اند، ایجاد انگیزه کنم و این‌که از طریق برنامه‌های مختلف برای زنان صدای زنان محرومی باشم که در دوردست‌ترین مناطق افغانستان زندگی می‌کنند و مشکلات شان را به گوش دولت مردان برسانم.
پرسش: با توجه به تلاش‌هایی که زنان برای درخشش در بخش‌های مختلف کرده‌اند، کار رسانه‌ای زنان را چگونه ارزیابی می‌کنید، چقدر موفق بوده اند؟
پاسخ: از دیدگاه من در این اواخر نقش زنان در رسانه‌ها چشم‌گیر بوده که این هم به نوبه‌ی خودش می‌تواند یک روزنه یا دست‌آورد کلان در عرصه فعالیت‌های رسانه‌یی شان باشد. اما از نظر من تنها حضور بانوان در رسانه‌ها نمی‌تواند قابل قبول باشد چون ما نیازمند کار بیشتر هستیم. هنوز هم سهم زنان در سطوح مدیریت رسانه‌یی متاسفانه بسیار کمرنگ است و تا به حال هیچ بانوی را نداشتیم که بتواند در راس یک رسانه‌ی مطرح نقش چشم‌گیری داشته باشد. مسئله‌ی مهم دیگر این که باید سطح آگاهی و دانش زنان در رسانه‌ها بالا برود و تنها به صدا و سیمای زنان توجه نکنند.
پرسش: زنانی که تا کنون در رسانه‌ها به عنوان گزارشگر یا فعال رسانه‌ای کار کرده اند، چقدر توانسته اند آن‌طوری که باید، درد زنان افغان را به تصویر بکشند؟
پاسخ: کارهایی که تا کنون از سوی زنان خبرنگار و فعال رسانه‌یی در حوزه‌ی زنان صورت گرفته، هم قابل توجه است و هم تاثیرگذار. اما آنچه زنان در این برهه‌ی زمانی نیاز دارند، کارهای بنیادی‌تر در قالب اجتماعات بزرگ است. هرچند زنان از طریق رسانه‌ها هم توانسته اند تغییرات چشم‌گیری در وضعیت خود و هم‌جنسان خود بیاورند.
پرسش: دوست دارید در آینده هم کار رسانه‌ای کنید؟
پاسخ: از طریق رسانه می‌توان برای بهبود وضعیت زنان کار کرد و این راهی است که با تلاش و پشت‌کار زنان میسر است و من این تجربه را دارم. اما در آینده می‌خواهم در سطح کلان‌تر و با برنامه‌های بنیادی‌تر برای بهبود وضعیت زنان کار کنم و زمانی که پس از اتمام درس‌ام به وطن برگشتم این آرمان‌ام را محقق خواهم کرد.
مصاحبه کننده: سیمین صدف
