زنی که برای رسیدن به کرسی پارلمان سویدن تلاش می‌کند

تلاشم این است تا با رسیدن به کرسی نمایندگی در پارلمان سویدن آوازی باشم برای افغان‌های ساکن این کشور و معرف یک فرهنگ خوب.»

در ادامه‌ی برنامه‌ی معرفی زنان قهرمان، این هفته آزیتا رفعت عضو پیشین شورای ملی افغانستان را به معرفی می‌گیریم. او در سال 1356 به دنیا آمد. در سال 1372 زمانی که جنگ‌های داخلی در شهر کابل اوج گرفت، به بادغیس برگشت و در سال 1374 از لیسه‌ی نسوان بادغیس با درجه‌ی عالی فارغ شد.

با آنکه برگه‌ی ورود به دانشکده‌ی طب مزار، رشته‌ی که از صنف هفتم بی‌صبرانه برای رسیدن به آن تلاش کرده بود در دست داشت،  به دلیل مشکلات محیطی و منطقوی نتوانست تحصیلات خود را در مقطع‌های بالاتر ادامه دهد.

زمانی‌که او در لویه‌ی جرگه‌ی اضطراری اشتراک کرد، اولین تقاضایش ایجاد دارالمعلمین عالی درسطح ولایت بادغیس بود که بعدا با همکاری معارف‌دوستان این موسسه ایجاد شد و درسال 1384 از رشته‌ی ریاضیات این دارالمعلمین دانش‌آموخته شد. سال 1389 دپیلوم اداره و تجارت بدست آورد و سال 1393 تحصیلات‌اش را در مقطع لیسانس در رشته‌ی علوم سیاسی به پایان رساند.

او پیش و پس از عضویت در مجلس نمایندگان، مدت هفت سال معلم بود که سه سال آن‌را بعد از فراگیری آموزش‌های متودیک و پیداگوژیک، با برگزاری سمینارهای آموزشی در خدمت آموزگاران ولایت بادغیس بود.  در دوران حکومت طالبان سه سال به عنوان اولین رضاکار صحی زن در صلیب سرخ و معلم سیار در قریه‌های ولایت بادغیس کار کرده است.

آزیتا رفعت به صفت اولین نماینده‌ی ولایت بادغیس عازم لویه جرگه‌ی اضطراری شد و معتقد است که  توانست معرف خوبی از ولایت دور افتاده و محروم خود باشد. او بیش از یک سال به عنوان نخستین ترجمان زبان انگلیسی در بخش صحت با مووسسه‌ی جرمنی “مالتیزر” دفتر ساحوی بادغیس وظیفه اجرا کرده است.  در دوران  برگزاری اولین انتخابات ریاست‌جمهوری پس از سقوط حکومت طالبان نیز به مدت  یکسال به صفت آموزگان کارمندان ساحوی و ترجمان در دفتر تنظیم مشترک انتخابات وظیفه اجرا کرده و در همان سال توانست اولین کورس‌های کمپیوتر و زبان انگلیسی را برای زنان  در شهر قلعه‌ی نوایجاد کند.

با تقاضا، اعتماد، همکاری خالصانه و کسب بلندترین آرای مردم ولایت بادغیس فرصت نمایندگی شان را در دور پانزدهم شورای ملی بدست آورد. وی در جریان کار اش در شورای ملی ضمن این‌که عضویت کمیسون حقوق و مصوونیت وکیلان را داشت به صفت رییس کمیته‌ی تقنین مجمع پارلمانی حمایت از جوانان افغانستان و معاون بخش روابط بین‌الملل مجمع پارلمانی زنان نیز مصروف فعالیت بوده است.

آزیتا رفعت می‌گوید: «متاسفانه به دلیل عدم شفافیت و دخالت‌های حکومت و از آنجایی‌که من یکی از منتقدین سیاست‌های آقای کرزی بودم، آرای بدست آمده‌ام در دور شانزدهم در نظر گرفته نشد و با آن‌که بعدا محکمه اختصاصی “پروسه شفاف سازی آرا” مرا بار دیگر برنده اعلام کردند، نتوانستم به شورای ملی راه پیدا کنم.»

وی بین سال‌های 2010 تا 2014 به صفت معاون حزب حق و عدالت، مشاور بخش جندر و عدالت‌خواهی موسسه‌ی بین‌المللی اکسفام و مسوول کمیته‌ی مطبوعاتی و سخن‌گویان کمپاین ریاست‌جمهوری کار نموده است.

در جریان سال‌هایی که مصروف کارهای سیاسی در افغانستان چه در چهارچوب شورای ملی و چه بعد آن بود، سفرهای زیادی به بیرون از کشور برای اشتراک در کنفرانس‎های بین‌المللی، برنامه‌های آموزشی و برنامه‌های اجتماعی داشته است.

تلاش او در مجموعه‌ی سفرهایش این بود تا نمایندگی بهتری از کشورش داشته باشد و ابرازکننده واقعیت‌ها و خواست‌های مبرم مردم‌اش و به ویژه زنان و اطفال افغانستان در سخن‌رانی‌هایش باشد.

در سال 2007 با جمعی از زنان مبارز که در عرصه‌های مختلف سیاسی، حقوقی، اجتماعی و فرهنگی فعالیت داشتند نهاد “حرکت خواهران افغان” را تاسیس کرد. فعالیت‌های موثر این نهاد جایزه‌ی اول “جیم پیتریک” در هشتم مارچ سال 2008 به ارمغان آورد.

 بر اساس فعالیت‌هایش در عرصه‌ی توان‌مندی زنان به ویژه زنان بی‌بضاعت روستایی و حل منازعات محلی بین سال‌های 2008 الی 2014 توانست با ارایه‌ی طرح‌های رقابتی در برنامه‌های آموزشی میان‌مدت بین‌المللی از جمله: زنان و رهبری در سیاست  در دانشگاه “یل”  آمریکا، دست‌یابی به صلح و حل منازعات در آسیای مرکزی، انستیتوت “ان، ای، تی” آمریکایی در نیپال و زنان در سکتور عامه  ” سمت کالج”  امریکا و شیوه‌های حکومت‌داری خوب دفتر آسیایی اکفسام در تایلند اشتراک کرده است.

 او در مورد زندگی خانوادگی اش چنین می‌گوید، «کانون کوچک خانوادگی من گرم حضور چهار دختر نازنین من است که به ترتیب بین سنین 19 الی14 سال اند. دخترانی که برای من انگیزه شدند تا مصمم‌تر به مبارزاتم ادامه دهم، مقابل خشونت‌های خانوادگی بایستم، سختی‌ها را تحمل کنم، از پا نیفتم و مسوولیتم را در قبال شان و مردمم به وجه احسن انجام دهم.»

مطالعه جز زندگی وی است و نوشتن علاقمندی اش. او می‌گوید، نمیتواند خودش را شعرسرا و یا داستان‌نویس بگوید اما با ریختن اندیشه‌هایش در قالب شعر و یا داستان‌های کوتاه می‌خواهد آموزه‌های را رشد دهد، آنگاه که فرصتی دست می‌دهد برای روزنامه‌ها مقالاتی می‌نویسد.

خانم رفعت زمانی که با مردم بوده به عنوان بهترین خاطرات‌اش نام می‌برد، او می‌گوید: «خانواده‌های زیادی در طول سال‌های فعالیت‌اش به ویژه در ولایت بادغیس اسم فرزندان شان را به پاس فعالیت‌هایش در عرصه‌های کاریابی برای زنان روستایی، تامین پروژه‌های عامه، توسعه‌ی آموزش و پرورش، توجه و همکاری در بخش‌های ورزشی و رسانه‌ای “آزیتا” گذاشته اند ومن قدردان این عطوفت  شان هستم.»

او در مارچ 2014 برای رونمایی کتاب” دختران زیرزمینی کابل” با نویسندگی” جینی نوردبری” نویسنده سویدی که در خصوص زنده گی و مبارزات وی نگاشته بود به کشور سویدن سفر کرد و بعد به تقاضای دختران‌اش که خواستند« چون زن سیاسی نه بلکه مادر عادی» فکر کند زندگی مهاجرت را برگزید.

«تلاشم این است تا با رسیدن به کرسی نمایندگی در پارلمان سویدن آوازی باشم برای افغان‌های ساکن این کشور و معرف یک فرهنگ خوب.»

او از چهار سال به این سو، ساکن سویدن است و از سه سال بدینسو در کنار کار به صفت معلم زبان مادری و مضامین ریاضی و انگلیسی، مصروف فعالیت‌های اجتماعی برای مهاجران افغانستانی و در کنار آن عضو کمیسون تعلیم و تربیه‌ی پارلمان شهری، شهر سودرهامن به نمایندگی از حزب “سنتر” است.

ترتیب کننده: سیمین صدف