فقر قدم‌های مومنه‌ی مسن و بیمار را به کوره‌ی خشت‌پزی می‌کشاند

خاک، باد و هوای گرم، تحمل ماندن در کوره‌ی خشت‌پزی را سخت می‌کند. این جا زنی، پس از 9 سال کار در کوره، برای تماشای محل کار سابق خود آمده است و با حسرت به آن نگاه می‌کند.

برآمدگی استخوان دست‌ و درد کمر، حاصل نزدیک به یک دهه کار در کوره‌ی خشت‌پزی برای مومنه است.

او جز معدود زنانی است که با وجود موی سپید، 5 الی شش ماه اول سال را در کوره‌ی خشت‌پزی کار می‌کند. فقر دلیلی است که قدم‌های مومنه‌ی مریض و مسن را از گوشه‌ی خانه و استراحت‌گاه به این کوره می‌کشاند، امسال اما شدت مریضی بر ناتوانی او افزوده است، به گونه‌یی که مطمئن نیست امسال بتواند بازهم در کوره کار کند.

شوهر مومنه، روزانه 8صد تا 9صد خشت می‌زند و وظیفه‌ی مومنه، جمع‌آوری خشت‌ها پس از خشک شدن است.

« خستگی کار طاقت فرسا را به جان می‌خرم تا لقمه نانی برای خانواده‌ام تهیه کنم.»

مومنه مادر 7 فرزند است و همه ساله، برای تامین مخارج زندگی اش، هر روز از ساعت هفت صبح الی پنج بعد از ظهر با شوهرش در کوره‌ی خشت‌پزی کار می‌کند.

 مومنه در بدل ده ساعت کار روزانه در این کوره، آخر هفته 5صد تا هزار افغانی به دست می‌آورد.

با این که مومنه به همراه شوهرش سخت کار می‌کند اما نان شب و روز خانواده‌اش را به سختی می‌تواند تهیه کند.

او با همین درآمد کم توانسته سه تن از دختران‌اش را حمایت کند تا بتوانند تحصیلات شان را ادامه دهند.

«وقتی آجرها را ۵ تا، ۵ تا روی دست خود بلند می‌کردم دستانم از خستگی درد می‌کرد و این درد باعث شد، استخوان دستم بیرون شود.»

 او می‌افزاید؛ قبلا هر هزار خشت ۳صد افغانی بود اما حالا این مقدار به ۲۵۰ افغانی کاهش یافته است. هرچند کار در کوره‌ی خشت‌پزی سخت است و عاید حاصل از آن، برای تامین مخارج زندگی مومنه کافی نیست، اما او می‌گوید؛ مجبور است کار کند.

گزارشگر: سیمین صدف