دختری که به مسی افغانستان شهره است
“فوتبال یعنی دویدن به دنبال آرزو‌های بزرگ، در مستطیل سبزی که عشق و همدلی را برای مردم هدیه می‌دهد” بخشی از صحبت‌های نیلاب محمدی، کاپیتان تیم ملی فوتبال بانوان افغانستان است؛ برای معرفی بیشتر، خبرگزاری بانوان افغانستان با او گفت‌وگویی ترتیب داده است که در ادامه می‌خوانید.
معرفی
نیلاب محمدی هستم دانش‌آموخته‌ی رشته‌ی حقوق و علوم سیاسی، از سه سال به این‌طرف به گونه‌ی حرفه‌ای فوتبال بازی می‌کنم و در کنار این، مشغول ایفای وظیفه در یکی از ادارات دولتی نیز هستم.
پرسش: نیلاب، از فوتبال چه تعریفی دارد؟
پاسخ: فوتبال یعنی دویدن به دنبال آروز‌ها ی بزرگ در مستطیل سبزی که عشق و همدلی را برای مردم هدیه می‌دهد.
پرسش: چه ویژگی فوتبال را از سایر رشته‌های ورزشی، برایت متمایز کرده؟
پاسخ: در کنار این‌که فوتبال برایم عشقی بی مثال است؛ یک بازی اجتماعی است که سبب اتحاد و اتفاق بین اقوام مختلف می‌شود. وقتی مردم سوای از مسایل قومی در میدان فوتبال حضور پیدا می‌کنند، مرا به آینده‌ی کشورم امیدوار می‌سازد؛ این ویژگی فوتبال مرا به سمت خودش بیشتر از همه جذب کرده است.
پرسش: از چه زمانی برای رسیدن به آرزو‌هایت دویدن در مستطیل سبز را آغاز کردی؟
پاسخ: در کل مدت سه سال می‌شود که به صورت حرفه‌ای فوتبال را آغاز کردم و مدت دو سال است که به عنوان کاپیتان تیم ملی بانوان افغانستان فعالیت دارم.
پرسش: حمایت چه کسی، در زمین فوتبال برایت انرژی می‌هد تا سریع‌تر بدوی؟
پاسخ: می‌خواهم حمایت کننده همیشگی‌ام را با این جمله “هیچ کس شبیه یک کوه مثل مادر نیست” وصف کنم باید بگویم که مادرم مانند یک کوه مدام پشتم ایستاده است و حمایتم می‌کند و تشویق‌ها و حمایت‌های مادرم هنگام دویدن در زمین بازی، به پاهایم قوت می‌دهد که گام‌هایم را سریع‌تر بردارم و بیشتر از پیش برای رسیدن به پیروزی تلاش کنم.
پرسش: در سه سال فعالیت‌ات در دنیای فوتبال، چه دستاورد‌های داشتی؟
پاسخ: در طول مدت سه سال در سه کلپ مختلف فوتبال بازی کردم و در این مدت به مسابقات زیاد شرکت کردم در چندین مسابقه توانستم لقب بهترین بازیکن و خانم گل را کسب کنم به همین دلیل مردم لطف دارند و برایم لقب مسی افغانستان را داده‌اند.
پرسش: از پیروزی‌هایت گفتی دوست دارم از چالش‌هایت نیز بگویی؟
پاسخ: شما می‌دانید که در افغانستان بنابر حاکم بودن فضای سنتی، هر دختری که بخواهد کاری را آغاز کند با چالش‌های فراوانی روبرو می‌شود. من نیز شروع فعالیتم در این رشته‌ی ورزشی خالی از مشکل نبود اما برای خودم قول دادم که باید با مشکلات بجنگم تا بتوانم به خواسته‌ها وآرزو‌هایم برسم.
پرسش: خوب از چالش‌ها که بگذریم ازعلایق‌ات برای مان بگو؟
پاسخ: به سیاست علاقه‌ی شدیدی دارم و در آینده می‌خواهم در کنار فوتبال نمایندۀ مردم در پارلمان شوم و برای رسیدن به این علاقه‌ام نیز تلاش زیادی خواهم کرد.
پرسش: در پایان از کی چه می‌خواهی؟
پاسخ: بی توجهی دولت به ورزشکارن، به ویژه زنان ورزشکار مرا رنج می‌دهد؛ خیلی تلاش کردم که چالش‌های زنان ورزشکار را به گوش مسوولان دولتی برسانم؛ اما هیچ کس صدایم را نشنید. خاموشی دولت در قبال ورزشکاران سبب شد که دیگر سکوت را ترجیح دهم و به مبارزه و تلاش بیشتر به راهم ادامه دهم.
مصاحبه کننده: ضیاگل عظیمی
