چرا هنر زنان سینماگر دست‌کم گرفته می‌شود؟

معرفی:

شبنم شریفی یکی از بازیگران جوان سینمای افغانستان است. وی از سه سال به این سو به کار در بخش سینما و تبلیغات روی آورده است. او اولین بار کار بازیگری را در مزار آغاز کرد و اکنون در کابل کار می‌کند. برای آشنایی بیشتر با وی، گفت‌گویی انجام دادم که در ادامه می‌خوانید.

پرسش: انگیزه‌ی تان از روی آوردن به سینما چه بود؟

پاسخ: بازیگری کار ساده‌یی نیست. من با روی آوردن به سینما خواستم برای دختران سرزمین‌ام نشان دهم که ماهم می‌توانیم چون زنان کشورهای پیشرفته در عرصه‌های مختلف به ویژه سینما کار کنیم.

من می‌خواهم با انعکاس چالش‌های زنان در افغانستان از طریق سینما؛ روشن‌گر راه دیگر زنانی باشم که در این جغرافیا برای تغییر وضعیت همجنسان شان کار می‌کنند.

پرسش: از کارهای سینمایی تان برای مان بگویید.

پاسخ: پدر ظالم، حوا، مریم و عایشه، و برخی دیگر از فیلم‌های جشنواره‌یی؛ حاصل کار سه ساله‌ام در سینمای افغانستان است.  من تلاش کردم در این فیلم‌ها مشکلات زنان افغانستانی را بازتاب دهم.

پرسش: از شروع کار تان به عنوان سینماگر، با چه مشکلاتی مواجه شده اید؟

پاسخ: زنانی که در افغانستان در عرصه‌ی هنر روی می‌آورند، با مشکلات زیادی روبرو می‌شوند.  دید بد مردم، آزارهای خیابانی و مزاحمت از طریق شبکه های اجتماعی از مشکلاتی است که زنان سینماگر را آزار می‌دهد. به دلیل همین آزار و اذیت‌ها نمی‌توانم فعالیت‌ها و عکس‌های خود را در شبکه‌های اجتماعی هم‌رسانی کنم.

دست کم گرفتن هنر زنان سینماگر از سوی کارگردان‌ها، پرودکشن‌ها و حتی رسانه‌ها یکی دیگر از چالش‌های سد راه زنان سینماگر است.

پرسش: مشوق و حامی تان برای کار در سینما کی بود؟

پاسخ: زمانی که تازه کار سینماگری را آغاز کردم، با مخالفت‌های زیادی روبرو شدم. حتی اعضای خانواده ام نیز با کار من در سینما مخالف بودند اما من تلاش کردم، تا رضایت آن‌ها را جلب کنم. مدت زیادی پدرم را به محیط کار و صحنه‌‌های ثبت فیلم می‌بردم تا این که نظرش در مورد کارم عوض شد و بعدها پدر و خواهرم از من حمایت کردند.

پرسش: چه برنامه‌هایی برای آینده‌ دارید؟

پاسخ: می‌خواهم بر علاوه‌ی این که کار هنری ام را از لحاظ کیفیت و کمیت توسعه دهم، در بخش تجارت و صنعت هم کار کنم تا در عرصه‌ی اقتصاد نیز حرفی برای گفتن داشته باشم.

مصاحبه کننده: سیمین صدف