رسیدگی به 50 پرونده‌ی خشونت علیه زنان در بادغیس
فرشته حیدری دانش‌آموخته‌ی دانشکده‌ی شرعیات دانشگاه هرات است که از چندی به این سو، برای دسترسی بیشتر زنان به عدالت در بادغیس، به عنوان دادستان نظارت بر امورتحقیق ریاست دادستانی استیناف این ولایت کار می‌کند. برای معرفی بیشتر ، با او گفت‌گویی انجام دادم که در ادامه می‌خوانید.
پرسش: وضعیت زنان را در ولایت بادغیس چگونه ارزیابی می‌کنید؟
پاسخ: متاسفانه ولایت بادغیس از جمله ولایت‌های درجه سوم و دورترین ولایت افغانستان در مرکز است. دسترسی زنان به عدالت بسیار کم است و زنان در وضعیت مطلوبی به سر نمی‌برند.
پرسش: چه انگیزه‌یی سبب شد تا بخواهید دادستان شوید و برای ادامه‌ی کار خود حتی به یک ولایت دور و ناامن سفر کنید؟
پاسخ: به خاطر عشق و علاقه‌یی که به وظیفه‌ی مقدس دادستانی داشتم، خواستم کار کنم. کارم را از هرات شروع کردم و مدت پنج یا چهار ماه می‌شود که برای ادامه‌ی کارم به عنوان دادستان، به ولایت بادغیس سفر کردم. اکنون دور از همه‌ی امکانات با مادر و برادر دوازده ساله‌ام زندگی می‌کنم. اما خوش‌حالم که به عنوان یک زن مبارز می‌توانم راه را برای دیگر زنان باز کنم.
زنانِ بادغیس از وجود یک دادستان زن خوشحال اند و می‌توانند مشکلات شان را به گونه‌ی درست و با اعتماد بیشتر به من بگویند. چون وجود زنان در دستگاه قضایی برای زنان متضرر از خشونت بسیار خوب است.
هدف اساسی من این بود که برای دیگران ثابت کنم که زنان هم مثل مردان می‌توانند برعلاوه‌ی ولایت خود در ولایتی دیگر نیز کار کنند و برای این کار خانواده‌ها باید از دختران شان حمایت کنند.
من در بادغیس با کمترین امکانات یعنی آب شور، مشکلات محیطی و ناامنی زندگی می‌کنم تا بتوانم شرایط بهتری برای زنان در بادغیس به وجود بیاورم.
مسیر رفت و آمد مان بسیار مشکل است، گاهی اگر خواسته باشم به هرات بیایم، 5 یا 6 ساعت راه را با موتر و با وجود ناامنی‌ها طی می‌کنم.
پرسش: آمار خشونت‌ها در ولایت بادغیس چگونه است و چند مورد خشونت در سال جاری ثبت شده است؟
پاسخ: در ولایات ناامن متاسفانه آمار به گونه‌ی درست ثبت نمی‌شود چون مردم آن براساس عرف و عنعنات ترجیح می‌دهند به جای دستگاه قضایی به شوراهای قومی مراجعه کنند. اما خوشبختانه همین شوراهای قومی پل ارتباطی بین دادستانی، نهادهای دولتی و مردم است.
ما هم سعی می‌کنیم تا اعضای شوراهای قومی را از قانون مبارزه با خشونت در برابر زنان آگاهی دهیم، تا بتوانند مشکلات خانواده‌ها را با توجه با حقوق زنان حل کنند.
پرسش: در سال جاری به چه تعداد پرونده‌های خشونت در برابر زنانِ بادغیس رسیدگی شده است؟
پاسخ: در سال جاری به حدود پنجاه پرونده رسیدگی شده است.
پرسش: کارکردن برای یک زن در ولایتی چون بادغیس، چه سختی‌هایی دارد؟
پاسخ: تا زمانی‌که فرهنگ سنتی در افغانستان حاکم باشد مشکلاتی زیادی برای زنان به ویژه زنانی که به عنوان دادستان، قاضی و وکیل‌مدافع کار می‌کنند، وجود دارد. هنوز دید مردسالارانه در بین مردان وجود دارد و ترجیح می‌دهند که برای حل مشکلات خانوادگی شان به یک مرد مراجعه کنند چون هنوز حضور زنان را در این پست‌ها نمی‌پذیرند.
من می‌خواهم این فرهنگ کار کردن زنان را نهادینه سازم تا راه را برای دیگر زنان باز کنم. به نظر من وقتی یک مرد می‌تواند خارج از ولایت خود کار کند، من هم به عنوان یک زن برای کسب تجربه و بهبود وضعیت زنان کشورم می‌توانم به ولایتی دیگر بروم و به زنان آنجا خدمت کنم.
از نظر من برای حل چالش‌های زنان، مشکلات زنان در سرتاسر افغانستان به ویژه بادغیس، باید آسیب‌شناسی شده و راه حلی برای آن پیدا شود.
ترتیب کننده: سیمین صدف
