کفتر با فروش چوری‌های رنگارنگ روزگار می‌گذراند

سبز، سرخ، سیاه و آبی؛ رنگ چوری‌هاییست که کفتر برای جلب توجه مشتری پایین و بالا می‌کند. او همزمان با پایین و بالا کردن چوری‌ها، از چوری‌هایش تعریف می‌کند و دختران جوان را برای خریدن آن ترغیب می‌کند.

کفتر بیشتر از ده سال است که از ساعت نه صبح تا پنج بعد از ظهر در جاده‌ی لیلامی چوری می‌فروشد.

او یک دختر دوازده ساله دارد که برای تامین مخارج او و خودش، این پیشه را اختیار کرده است.

کفتر می‌گوید؛ شوهر نابینایش پنج سال پیش فوت کرده است و جز خودش و دخترش کسی دیگری نیست تا مخارج زندگی شان را تامین کند.

کفتر که بر علاوه‌ی مخارج زندگی اش باید بابت یک اتاق سه‌درچهار گِلی کرایه بپردازد، از ابتدای روز تا کنون فقط ده افغانی فروش داشته است.

وی می‌گوید؛ خرید و فروش بسیار کم است و عایدی که از این شغل نصیب او می‌شود بسنده نیست.

او چاشت را با نصف نان بازاری سر می‌کند و غذای شب‌اش نیز نان خشک و چای است.

این تنها کفتر نیست که برای بهبود وضعیت اقتصادی خود این شغل را انتخاب کرده است، شیرین‌گل نیز برای این که بتواند مخارج خانواده‌ی ده نفره‌ی خود را تامین کند، چوری می‌فروشد.

شیرین‌گل، ده فرزند و نواسه دارد و از این میان تنها یک پسر اش در تامین مخارج خانه با او همکار است.

با این که شیرین‌گل از عایدی که از این شغل به دست می‌آورد راضی نیست، اما می‌گوید؛ پولی که از این طریق به دست می‌آورد خانواده‌ی او را از گرسنگی نجات می‌دهد.

این در حالیست که در چند سال گذشته زنان کمتر در فعالیت‌ها اقتصادی به ویژه در بازارهای عمومی سهم می‌گرفتند. اکنون اما شمار زیادی از زنان در مکان‌های عمومی چون جاده‌ی لیلامی به فعالیت‌ها اقتصادی می‌پردازند.

کفتر در اخیر افزود؛ وضعیت اقتصادی وی خوب نیست و این پیشه کفاف زندگی او را نمی‌دهد. به همین دلیل مجبور شده است که دختر دوازده ساله اش را از مکتب بیرون کند.

دختر کفتر اکنون برای تامین مخارج زندگی، مهره‌دوزی می‌کند و از این طریق روزگار را می‌گذرانند.

گزارشگر: سیمین صدف