معصومه‌جامی؛ زنی که برای دفاع از حقوق زنان ولسوالی‌زنده‌جان کار می‌کند
زنده جان یکی از شهرستان‌های ولایت هرات است که روستا‌های کوچک و بزرگ در آن موقعیت دارد و تعدادی از زنان آن در بخش‌های مدنی و حقوقی فعالیت دارند.
برای معرفی، خبرگزاری بانوان افغانستان با معصومه جامی، مسوول شورای زنان شهرستان زنده جان گفت‌و‌گویی داشته است که در ادامه می‌خوانید.
پرسش: در مورد خودتان و تحصیلات تان به مخاطبان خبرگزاری معلومات دهید؟
پاسخ: معصومه جامی، دانش‌آموخته‌ی دانشکده‌ی ادبیات دری از انستیتوت تربیه معلم ولایت هرات هستم.
پرسش: از چه زمانی بدین‌سو، مسوولیت شورای زنان را در شهرستان زنده جان ولایت هرات به‌دوش دارید؟
پاسخ: فعالیت‌های اجتماعی من در سال «1379 هـ.ش.» آغاز شد. در زمان حکومت سیاه طالبان برای بیشتر از یک‌صد و پنجاه بانو، کلاس‌های سوادآموزی دایر کردم. در سال «1382 هـ.ش.» نهاد فرهنگی بانوان را تاسیس کردم و در پهلوی آن در یکی از مکاتب مصروف انجام شغل آموزگاری بودم که بالآخره در سال « 1386 هـ.ش.» فعالیت‌های خود را در شورای زنان شهرستان زنده جان آغاز کردم.
پرسش: هدف اصلی تان از انجام این همه فعالیت چه است؟
پاسخ: فعالیت‌های من بخاطر رشد بانوان و به‌منظور دست‌یافتن این قشر به حقوق اولیه شان در ولسوالی زنده جان است.
پرسش: چه عاملی موجب سوق دادن شما به انجام فعالیت برای بانوان شد؟
پاسخ: محرومیت‌های زنانی که در جامعه‌ی مردسالار و زن ستیز افغانستان به‌دلیل زنده ماندن حتی باید تن به بی‌عدالتی دهند؛ تنها عاملی است که من را به سوی انجام فعالیت برای بانوان کشاند.
پرسش: از آغاز فعالیت‌های تان برای بانوان تا به حال؛ چه دست‌آوردهایی داشتید؟
پاسخ: ایجاد شورای زنان در شهرستان زنده جان، حمایت از بانوان در جلسات اداری شهرستان، ساخت لیسه‌ی نسوان فوشنج، اهدای زمین شخصی برای ساختمان شورای زنان، ایجاد کودکستان، ایجاد کتاب‌خانه، دایر کردن بیش از 30 کلاس سوادآموزی در سه منطقه مختلف، ایجاد انگیزه برای انسجام و یک‌جا شدن بانوان، ایجاد گروه‌های دادخواهی در سطح روستا‌ها، انتخاب شدن به‌عنوان نماینده‌ی بانون ولسوالی زنده جان در مرکز کشور و انکشاف ظرفیت بانوان با همکاری نهادهای حقوق زن از جمله فعالیت‌ها و دست‌آوردهای من در راستای فعالیت برای بانوان هستند.
پرسش: کارکرد دولت برای بانوان در شهرستان زنده جان چقدر قناعت‌بخش بوده است؟
پاسخ: دولت به‌منظور رشد بانوان از کانال‌های متفاوتی از جمله مقام ولایت، ریاست امور زنان و موسسات غیردولتی وارد عمل شده است، اما به‌عنوان نماینده‌ی بانوان شهرستان‌ها، هرگز این همه را بسنده ندانسته‌ام. چون متاسفانه میزان محرومیت‌های بانوان به مراتب بیشتر از میزان فعالیت‌های دولت در راستای رفع مشکلات بانوان است و بدبختانه باید یادآوری کنم که هرگز کار بنیادی برای بانوان صورت نگرفته است.
پرسش: از چه زمانی بعنوان نماینده‌ی بانوان ولسوالی‌ها تعیین شده‌اید؟
پاسخ: به اساس پیشنهاد مقاوم معاونیت ولایت هرات، ریاست امور زنان و مسوولان شوراهای بانوان شهرستان‌های نزده‌گانه؛ از زمان ایجاد شورای انکشافی زنان هرات به‌عنوان دادخواه، سخنران و نماینده بانوان این ولایت در مرکز کشور اشتراک داشتم.
پرسش: کارکرد تان چقدر برای بهبود وضعیت بانوان در ولسوالی زنده جان تاثیرگذار بوده است؟
پاسخ: تنها این را می‌توانم عرض کنم که هیچ وقت فعالیت‌هایم را بسنده نمی‌دانم اما بدون هیچ تردیدی تأثیرگذاری وافری داشته است و همیشه در این راستا بیشتر تلاش خواهم کرد.
پرسش: چه چالش‌هایی شخصا خودتان در راستای فعالیت تان دارید؟
پاسخ: از ناامنی شروع تا به مبارزاتی که گاهی بنابر دلایل مختلف به ناامیدی خاتمه می‌یابد، از جمله چالش‌های بزرگ ما است وهم‌چنان اختصاص ندادن امکانات کافی برای رضا کارانی چون من و همکارانم از سوی دولت آزاردهنده است.
پرسش: خواست‌تان به‌عنوان یک بانو از دولت افغانستان چه است؟
پاسخ: خواست من این است که حضور زنان را در سطح رهبری پررنگ‌تر از هر زمانی شود. برای بالا رفتن سطح تحصیلی بانوان تلاش بیشتر و بیش‌تری، صورت گیرد شرایط کاری برای زنان مساعد شود. سهم زنان در شوراهای ملی و شهرستان‌ها افزایش یابد، از بانوان به‌عنوان سفیران صلح استفاده شود و شوراها را به‌عنوان شهرستان‌ها و واحدهای سومی وزارت امور زنان قبول شود.
ترتیب: ضیاگل عظیمی
