عاطفه حصاری: به استعداد کٌشی نه بگویید
“از همه‌ی بانوان سرزمین خود می‌خواهم که دیگر به استعدادکُشی «نه!» بگویند، ایستاده شوند، با چالش‌های سرراه شان مبارزه کنند و نشان دهند که دیگر نیازی نیست تا مردان نقش من زن را در اجراهای خود بازی کنند”. بخشی از صحبت‌های عاطفه حصاری، هنرپیشۀ تئاتر و سینما است برای آشنایی بیشتر خبرگزاری بانوان افغانستان با او گفت‌وگویی را ترتیب داده است که در ادامه می‌خوانید.
پرسش: در مورد خودتان و تحصیلات‌تان برای مخاطبان خبرگزاری بانوان افغانستان معلومات بدهید؟
پاسخ: عاطفه حصاری هستم و 21 سال سن دارم. در سال 1396 هـ.ش. از لیسه‌ی عالی ثریا فارغ شدم و در سال1397 بعد از سپری نمودن آزمون کانکور وارد دانشکده‌ی تئاتر دانشگاه کابل شدم.
پرسش: شما چه وقت احساس کردید که می‌توانید به عنوان یک بازیگر وارد صحنه شوید؟
پاسخ: بازیگری همان حسی بود که در دوران مکتب به آن دست یافته بودم و بعد از شدت علاقه این حس به یک عشق تبدیل شد و باعث شد تا در آزمون کانکور رشته‌ی تئاتر را بعنوان رشته‌ی مورد علاقه‌ی خود انتخاب کنم و خوشبختانه مؤفق نیز شدم.
پرسش: عاطفه از سینما و تئاتر چه تعریفی دارد؟
پاسخ: اگر این دو واژه را در یک جمله تعریف کنم، از نظر من؛ سینما و تئاتر یعنی عشق!
پرسش: در مورد فعالیت‌های هنری تان بگویید؟
پاسخ: جدا از اینکه در تئاترهای اجرا شده در دانشگاه و دانشکده سهم داشتم؛ یکی از بهترین فعالیت‌های من کار با گروه تئاتر سرخ و سفید بود. با این گروه در تئاتر «شیطنت‌های قسیم» نقش بازی کردم که خوشبختانه این تئاتر در جشنواره‌ی دانشجویان دانشگاه‌های کابل و هرات به نمایش گذاشته شد و به امید خدا در دانشگاه‌های سایر ولایات نیز به نمایش گذاشته خواهد شد.
پرسش: با روی آوردن به این هنر؛ عاطفه به چه هدفی دست خواهد یافت؟
پاسخ: همیشه دوست داشتم تا صدایی مردم خود باشم. این هنر را وسیله‌ای برای رسیدن به این هدف خود تعیین کردم و دوست دارم از این طریق نگفته‌های مردم خود را با زبان تئاتر و ساختن تصویر به گوش دیگران برسانم و همچنان دوست دارم تا با اجرای طرح‌ها در دست داشته‌ی خود کمکی برای نیازمندان بنمایم.
پرسش: مشوق تان در این عرصه کی است؟
پاسخ: من در پیشبرد این هنرم هیچ مشوقی نداشته ام.
پرسش: بعد از داخل شدن به دنیای تئاتر؛ با چه نوع چالش‌ها و مخالفت‌هایی روبرو شده اید؟
پاسخ: دختری هستم افغانستانی؛ و بدون شک هیچ دختری در چنین کشوری عاری از چالش نیست. در این مدت اطرافیان زیادی را بخاطر روی آوردن به این هنر از دست دادم و این برایم آزار دهنده بود.
پرسش: چگونه با چالش‌ها و مشکلات مبارزه می‌کنید؟
پاسخ: تسلیم نشدن؛ تنها راهی است که می‌توانم در مقابل این چالش‌ها ایستادگی کنم و به راه خود که همانا مؤفق بودن در هنر تئاتر است، ادامه بدهم. امیدوارم تا روزی شاهد از بین رفتن فرهنگ‌های اشتباه در کشور خود باشیم.
پرسش: در کنار هنر؛ دیگر چه مصروفیتی دارید؟
پاسخ: قبل از پا گذاشتن به دنیای هنر، در یکی از رسانه‌ها مصروف انجام وظیفه بودم اما بعد از اینکه فعالیت‌های هنری ام را آغاز کردم، دگر کدام وظیفه‌ای انجام ندادم.
پرسش: از دید شما؛ دیدگاه مردم نسب به هنرمندان زن در تئاتر و سینما چگونه است؟
پاسخ: در این جامعه که مردسالاری همیشه حاکم بوده است، باعث شده است تا فضای سینما نیز مردانه باشد و هرزگاهی اگر خانمی بخاطر انجام فعالیت‌های هنری وارد این فضا شد باید با برچسپ‌های غیراخلاقی مبارزه کند.
پرسش: تا حالا شده از هنر تان دل‌زده شوید؟
پاسخ: مخالفت‌های فامیل و تغییر زاویه‌ی دید دوستانم نسبت به من؛ در اوایل خیلی من را اذیت می‌کرد و تا حدی رسید که روزی تصمیم روی گرداندن از هنر را داشتم اما گذشت زمان باعث شد تا علاقه‌ی من نسبت به هنر تئاتر بر من غلبه کند و باعث بشود تا با تمام این چالش‌ها مبارزه کنم و به راهم ادامه بدهم.
پرسش: خواسته‌ها و آرزوهای‌تان چه است؟
پاسخ: امیدوارم ریشه‌ی فرهنگ‌های ناپسند در جامعه‌ی ما از بین برود و ما دیگر شاهد دیدگاه‌های منفی نسبت به ورود زنان به جامعه‌ی هنری نباشیم. امیدوارم روزی مردم بدانند که تئاتر تنها یک سرگرمی نیست، بلکه واقعیت‌های زندگی خودشان است که توسط من هنرمند به تصویر کشانده شده است.
پرسش: چقدر فعالیت‌های تان می‌توانند بر روی سایر بانوان نیز تأثیرگذار باشد؟
پاسخ: عشق من نسبت به هنرم در زمان اجرای تئاتر باعث می‌شود تا انگیزه‌ی کاری‌ام افزایش کند و مطمئن هستم سایر بانوان نیز خواهان بدست آوردن این انگیزه‌ی بالا و وارد شدن به دنیای هنر استند و باورمند شدند که دیگر فضای سینما تنها برای مردان محدود نیست.
سخن آخر
از همه‌ی بانوان سرزمین خود می‌خواهم که دیگر به استعدادکُشی «نه!» بگویند، ایستاده شوند، با چالش‌های سرراه شان مبارزه کنند و نشان بدهند که دیگر نیازی نیست تا مردان نقش من زن را در اجراهای خود بازی کنند.
ترتیب: ضیاگل عظیمی
