انوشه قدرتی؛ دختری که توسط قلم مبارزه می‌کند
تغییر در وضعیت زنان افغانستان و به‌سازی شرایط موجود برای آن‌ها، نیازمند مبارزات و تلاش‌های بی‌وقفه خود زنان در این راستا است. در این مطلب گفت‌وشنودی همراه انوشه قدرتی، مبارزاندیش در ولایت بلخ ترتیب شده‌است که در ادامه مطالعه می‌کنید.
پرسش: معرفی
پاسخ: انوشه قدرتی یکی از باشندگان ولایت بلخ هستم. سال‌پار از دانشکده‌ی علوم سیاسی دانش‌آموخته شدم، در فعالیت‌های اجتماعی و دادخواهی‌های مربوط زنان سهم داشته‌ام و فعلا هم در یکی از دفاتر شهر مزار شریف وظیفه اجرا می‌کنم.
پرسش: در مورد فعالیت‌های‌تان که در حوزه‌ی زنان است بیش‌تر توضیح دهید؟
پاسخ: به طور کل از صنف دهم مکتب، به فعالیت در حوزه‌ی زنان شروع کردم و نوشتن در مورد موضوعات مربوط به این قشر، بخشی از فعالیت‌های من است. در رابطه به جای‌گاه و چالش‌های زنان در افغانستان می‌نویسم و به‌طور معمول از طریق صفحات مجازی آن را نشر می‌کنم. هم‌چنان؛ دادخواهی‌های رضاکارانه جهت احقاق حقوق زنان و رسیدگی به موضوعات خشونت در برابر زنان، فعالیت‌هایی است که در این سال‌ها انجام داده‌ام.
با درک این مطلب که آگاهی زنان و مردان در بخش حقوق یک‌دیگر مهم است، جهت آگاهی این دوقشر به‌خصوص در نواحی دوردست سهم داشته‌ام. من برای دریافت بازخورد بهتر از فعالیت‌های خود، ابتدا از خود شروع کردم و برای حقوق خود مبارزه کردم. به‌مرور زمان برای حقوق دوستان و زنان جامعه‌ام کار نمودم، البته مطالعات‌ام در حوزه‌ی زنان هنوز هم جریان دارد و من به مبارزه‌ی خود ادامه می‌دهم.
پرسش: از دست‌آوردهای‌تان بیش‌تر بگویید؟
پاسخ: چند ماه پیش با ریاست جمهوری در مورد مشکلات زنان در بلخ بحث نمودم. به‌طور مستقیم صدای زنان را به گوش رییس جمهور افغانستان رساندم و راه‌حل‌هایی ارایه شد تا وضعیت زنان در افغانستان تغییر کند و بهتر شود. در کنار این، من دست‌آوردهای معنوی نیز داشته‌ام، مانند اصول مبارزه و آگاهی از خود را آموختم. به طور معمول با درک وضعیت، سعی کرده‌ام راه حل‌های کارا و در حدتوان را برای رفع مشکلات زنان ارایه کنم.
پرسش: به عنوان فعال حقوق زن، دیدگاه شما در مورد وضعیت زنان در بلخ چیست؟
پاسخ: به باور من، وضعیت زنان در بلخ زیاد ناامیدکننده نیست. ما در شهر مزارشریف زنان را با دیدگاه‌های مختلف داریم. موضوع پیدا کردن کار در نهادهای دولتی برای زنان در بلخ دشوارتر است؛ اما زنان خودشان باید این وضعیت را تغییر دهند. زنان باید مطالعه کنند، قلم به دست شوند و به حرف‌های خود عمل کنند.
پرسش: چالش‌های موجود برای فعالیت‌های حقوق خواهی شما چه است؟
پاسخ: طوری که گفتم من مبارزه را از خود شروع کردم، خانواده‌ام هم‌فکر من نیستند و دیدگاه‌مان نسبت به حقوق زن هم‌سو نیست، اما من مبارزه کردم و به این مبارزه ادامه می‌دهم. هم‌چنان در اجتماع چالش‌های زیادی برای من وجود داشته‌است، از برداشت‌های نادرست در مورد باورهای من تا آزار و اذیت‌ها در خیابان و مخالفت با نوع پوشش من در جامعه، همه مشکلاتی است که من با آن مواجه شده‌ام، اما اراده دارم و با تمام توان به مبارزه‌ام ادامه می‌دهم.
پرسش: هدف عمده‌ی‌تان در زندگی چه است؟
پاسخ: هدف اصلی در زندگی‌ام را دوست ندارم بگویم، اما هدفی که همه آن را می‌دانند و از آن سخن می‌زنم، این است که می‌خواهم کتابی در وصف زندگی مادرم بنویسم و یک نویسنده‌ی زبر دست باشم تا بتوانم حرف زنانی را بیان کنم که توانایی و امکانات بیان آن را ندارند. من می‌خواهم در برابر خیلی از محدودیت‌های زنان نه بگویم و مبارزه‌ی خود را از طریق قلم ادامه خواهم داد.
سخن پایانی
من به این باور هستم که اگر زنان می‌خواهند وضعیت خود و زنان افغانستان را تغییر دهند و فردای بهتری داشته باشند، باید مطالعه کنند و قلم به دست شوند؛ خود را بشناسند؛ حرمت و اراده‌ی فردی خود را حفظ کنند؛ یاد بگیرند که نه بگویند و منافع خود را در نظر بگیرند.
ترتیب: بهناز رسولی
